Οι αββάδες Μακάριος και Παύλος
Στο ερημικό βουνό της Φέρμης ασκήτευε ο αββάς Παύλος.
Είχε για κανόνα να κάνει κάθε μέρα τριακόσιες ευχές.
Για να μη χάνει τον αριθμό έβαζε στον κόρφο του τριακόσια πετραδάκια και μόλις έλεγε μια ευχή πετούσε ένα.
Έτσι, τελειώνοντας τα πετραδάκια, τελείωναν οι ισάριθμες ευχές.
Ο όσιος αυτός Παύλος πήγε και βρήκε τον όσιο Μακάριο τον Αλεξανδρέα και του λέει:
- Αββά, θλίβομαι.
- Γιατί; Τί σου συμβαίνει;
- Να, έμαθα ότι σε κάποιο χωριό μένει μια μοναχή, που με ξεπερνά στην άσκηση.
Εκτός από Σάββατο και Κυριακή ουδέποτε τρώει. Και κάνει καθημερινά επτακόσιες ευχές.
Όταν το πληροφορήθηκα αυτό, απογοητεύθηκα για τον εαυτό μου, που δεν κάνω περισσότερες από τριακόσιες.
Του αποκρίνεται τότε ο όσιος Μακάριος:
- Εγώ έχω εξήντα χρόνια στην άσκηση και ενώ κάνω εκατό μόνον ευχές,
δεν με κατηγορεί η συνείδησή μου για αμέλεια. Εάν εσύ, κάνοντας τριακόσιες, ελέγχεσαι,
φαίνεται ότι ή δεν προσεύχεσαι καθαρά, ή, ενώ μπορείς να κάνεις περισσότερες προσευχές, δεν τις κάνεις.
(ΛαυσαΪκή Ιστορία)
(Χαρίσματα και χαρισματούχοι, Ι.Μ. Παρακλήτου, τόμος α΄, σελ.28-29)
Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
26 Νοε
Από τη ζωή των αγίων μας. Μέρος 10ο
Γράφτηκε από τον Sostis
Θέματα