Η ταλαιπωρία του αρρώστου και η εμπιστοσύνη στον Θεό-Γέροντα, αν κάποιος έχει μια βαρειά αρρώστια και αποφασίσει να αφεθεί στον Θεό, θα κάνει καλά;-Αμα δεν έχει υποχρεώσεις, ό,τι θέλει κάνει. Αμα όμως έχει υποχρεώσεις, αυτό θα εξαρτηθεί και από τους άλλους. Και εγώ πήγα στον γιατρό «άκων και μη βουλόμενος»... [...]Συνήθως λέμε: «Οι άρρωστοι πρώτα να φροντίσουν να βοηθηθούνανθρωπίνως και σε ό,τι δεν μπορούν να βοηθηθούν ανθρωπίνως θα βοηθήσει ο Θεός». Αλλά δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι, για να βοηθηθούν ανθρωπίνως οι άνθρωποι που πάσχουν από κάποια βαρειά αρρώστια, περνούν μεγάλη ταλαιπωρία, ολόκληρο μαρτύριο. Πρέπει να κάνουν ένα σωρό εξετάσεις,…

Λόγος περί Αγάπης (οσίου Συμεών Νέου Θεολόγου) Από το Βίο του…. «Όταν κάποτε τελείωσε η πρωινή δοξολογία καθώς άρχισε κατά την συνήθειά του ο μακάριος να κατηχή τους μαθητάς και σύμφωνα με την παραίνεσι του αποστόλου να νουθετή, να ελέγχη, να παρηγορή, ξαφνικά κάπου τριάντα από τους μοναχούς διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά τους, όπως παλαιά οι γύρω από τον Άννα και Καϊάφα, κινήθησαν με άναρθρες κραυγές και φονικές διαθέσεις, διετάραξαν όλη την εκκλησία, και εσήκωσαν αυθαδώς τα άνομα χέρια τους κατά του πατρός των, για να τον συλλάβουν και τον διασπαράξουν σαν θηρία. Αυτός δε, μόλις είδε την αλλαγή των και…

"Από άγριο, ο Χριστός το κάνει ήμερο"Είπε ο Γέρων Πορφύριος: Προχθές ήλθε εδώ ένας και μου λέει: "Εσύ υποστηρίζεις τις θεωρίες του τάδε (δεν συγκράτησα το όνομά του) περί απολαύσεως των ανθρωπίνων ηδονών και του έρωτος; -Του λέγω: Να εγώ τί υποστηρίζω και τί πρεσβεύω: Να ανοίξεις το Μηναίο του Ιουνίου στις 14, του Αγίου Μεθοδίου. Εκεί στον κανόνα θα βρείς πώς μετατρέπει ο Χριστός τα πάθη εις απάθειαν. Του το διάβασα, του το εξήγησα και ευχαριστήθηκε πολύ. Βρές το και σύ και πάρε με τηλέφωνο-Τό βρήκα:"Χαλιναγωγών σύ των παθών τα σκιρτήματα, της εγκρατείας έρωτι μετεστοιχείωσας της σαρκός το υλώδες…

Διακονία αρρώστωνΧθές βράδυ, την ώρα που πήγαινα στον ναό για την αγρυπνία, είδα σε μια άκρη έναν πατέρα με ένα παιδάκι σε αναπηρικό καροτσάκι. Πλησίασα, αγκάλιασα τον μικρό και τον φίλησα. «Είσαι ένας άγγελος, του είπα, το ξέρεις;». Και στον πατέρα του είπα: «Μεγάλη τιμή για σένα να υπηρετής έναν άγγελο. Να χαίρεστε, γιατί θα πάτε και οι δύο στον Παράδεισο». Έλαμψαν από χαρά τα πρόσωπά τους, γιατί ένιωσαν την θεϊκή παρηγοριά.Αυτοί που διακονούν αρρώστους, αναπήρους κ.λπ. με αγάπη και υπομονή, αν έχουν αμαρτίες, σβήνουν τις αμαρτίες τους με την θυσία που κάνουν• αν δεν έχουν αμαρτίες, αγιάζονται. Κάποτε μια…

Αντιμετώπιση του πόνου-Γέροντα, ποιόν πόνο λέτε ανυπόφορο;-Τον πόνο που κάνει να τρέχουν δάκρυα από τα μάτια!Αυτά τα δάκρυα δεν είναι ούτε μετανοίας ούτε αγαλλιάσεως• που υπάγονται; τί λέτε;-Μαρτύριο δεν είναι, Γέροντα;-Έμ, μαρτύριο είναι!-Γέροντα, όταν έχω δυνατό πόνο, δυσκολεύομαι να πω «δόξα Σοι ο Θεός».-Γιατί δυσκολεύεσαι; Να σκέφτεσαι τί τράβηξε ο Χριστός. Ξύλο, ονειδισμούς, φραγγέλωμα, σταύρωση! Και όλα τα υπέμεινε, «αναμάρτητος ών» , για την σωτηρία μας. Και εσύ, όταν πονάς, να λές:«Για την αγάπη Σου, Χριστέ μου, θα υπομείνω».-Γέροντα, τί χρειάζεται για να ξεπεράσης τον πόνο;-Παλληκαριά, βία χρειάζεται.-Και τον ανυπόφορο πόνο πώς τον αντιμετωπίζει κανείς;-Αν είναι κοσμικός, με το τραγούδι,…

Η υπομονή στους πόνουςΌταν μας βρίσκει μια αρρώστια, καλά είναι να αφηνόμαστε στον Χριστό εν λευκώ. Να σκεφτόμαστε ότι η ψυχή μας έχει μεγαλύτερη ανάγκη από υπομονή και δοξολογία στους πόνους παρά από ατσαλένιο σώμα με το οποίο μπορούμε να κάνουμε μεγάλους σωματικούς αγώνες, οι οποίοι όμως ίσως μας κάνουν να καυχηθούμε, χωρίς να το καταλάβουμε, γιατί θα νομίσουμε ότι με το σπαθί μας θα κερδίσουμε τον Παράδεισο.Ξέρετε πόσα χρόνια έχω άλλοτε υποφερτό πόνο και άλλοτε ανυπόφορο; Ο υποφερτός είναι μια μόνιμη κατάσταση.[...]Στην συνέχεια μου παρουσιάστηκε κάτι σκληρό στην κοιλιά, μου είπαν ότι ήταν κήλη. Όταν κουραζόμουν, πονούσε και πρηζόταν…

Δίψα Θεού… Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης Διψά η ψυχή μου τον Κύριο και με δάκρυα Τον ζητώ. Πώς να μη σε ζητώ; Εσύ με ζήτησες πρώτος και μου έδωσες να γευθώ τη γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος, και η ψυχή μου Σε αγάπησε έως τέλους. Τον πρώτο χρόνο της ζωής μου στο Μοναστήρι, γνώρισε η ψυχή μου τον Κύριο με το Άγιο Πνεύμα. Πολύ μας αγαπά ο Κύριος αυτό το έμαθα από το Άγιο Πνεύμα που μου έδωσε ο Κύριος κατά το μέγα Του έλεος. Γέρασα και ετοιμάζομαι για το θάνατο, και γράφω την αλήθεια για χάρη του λαού. Αδελφοί μου,…

Είπες Κύριε με χαρά και ανυπομονησία: ‘ Καγώ εάν υψωθώ εκ της γης πάντας ελκύσω προς εμαυτόν’( Ιω.ιβ΄,32), δηλαδή ‘Αν υψωθώ διά του Σταυρού από τη γη θα αποσπάσω απ΄τη δουλεία του διαβόλου και θα ελκύσω πάνω μου όλους τους ανθρώπους’. Έτσι μαγνήτισες και μένα Χριστέ μου, μια Μεγάλη Πέμπτη κι από τότε ζω για να είμαι μαζί Σου, κάτω από το Σταυρό και να Σε βλέπω, Εσένα που είσαι η Εσταυρωμένη Αγάπη. Κάθε χρόνο προσεύχομαι να ελκύεις όλο και πιο πολλούς για να μην πηγαίνει χαμένη η θυσία Σου και η Αγάπη Σου! Φέτος Κύριε, περισσότερο από κάθε άλλη…

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ: Το προοίμιο του Σταυρού και της Ανάστασης. Η Αγάπη δημιουργεί Ζωή… «Την ψυχωφελή, πληρώσαντες Τεσσαρακοστήν, και την Αγίαν Εβδομάδα τον πάθους σον, αιτούμεν κατιδείν Φιλάνθρωπε …». Με αυτά τα λόγια του στιχηρού στον εσπερινό της Παρασκευής, πριν την Κυριακή των Βαΐων, τελειώνει η Μεγάλη Σαρακοστή. Μπαίνουμε πια στην «Αγία Εβδομάδα», στην περίοδο του εορτασμού των παθών του Χριστού, του Θανάτου και της Αναστάσεως Του. Περίοδος που αρχίζει από το Σάββατο του Λαζάρου. Τα γεγονότα της διπλής γιορτής, η ανάσταση του Λαζάρου και η είσοδος του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα, αναφέρονται στα λειτουργικά κείμενα σαν «προοίμιο του Σταυρού». Έτσι,…

Πνιγόμουν Κύριε… πνιγόμουν στα βαθιά… θεριέψανε τα κύματα μάταιων λογισμών… μες την καρδιά πλημμύρισαν η θλίψη και ο φόβος… άνιση η πάλη να σταθώ στης νύχτας τη φουρτούνα… ψέλλιζα με όση δύναμη μου είχε απομείνει: Κύριε, ελέησόν με… Τυφλά τα μάτια της ψυχής και άδεια η καρδιά μου...πώς χάθηκε σε μια στιγμή όση βαστούσα πίστη…;; με μιας σβηστήκανε οι προσευχές μου όλες...λες και στην άμμο έχτιζα τη λήθη των παθών μου· Τα μάτια σήκωσα ψηλά γυρεύοντας ελπίδα…κι Εσύ στεκόσουνα εκεί! Στη μέση του πελάγους… μου ’ριξες το Σταυρό, σανίδα σωτηρίας,τη φοβισμένη μου ψυχή στην Αγκαλιά βαστούσες· πώς δεν Σε είδα…