οικέτης ευγνώμωνΧαρακτηριστικό του ταπεινού και σώφρονος διακόνου είναι και αυτό, το να μην οικειοποιήται δεσποτική δόξα και να μη την αποδέχεται όταν οι άλλοι του την δίδουν.Ε.Π.Ε. 12,734.η ταπείνωσίς τουΑν αυτός που είναι ισάξιος της οικουμένης, ή μάλλον είναι πολύ μεγαλύτερος, δεν θεωρούσε τον εαυτό του άξιο ούτε για τα τελευταία από τα διακονήματα, τι να πούμε εμείς, που είμαστε γεμάτοι μυρίων κακών, που απέχουμε από την αρετή του Ιωάννη όσο απέχει ο ουρανός από τη γη;Ε.Π.Ε. 12,742δεν γνώριζε τον ΙησούΣυνεχώς λέει: «Δεν Τον γνώριζα». Αφού άλλωστε όλο το χρόνο του τον περνούσε στην έρημο, όντας μακριά από το πατρικό…

-Γέροντα, να μας εξηγήσετε αυτό που γράφει ο Αββάς Ισαάκ για τα δάκρυα: « Άλλα δάκρυα καίουσι και ξηραίνουσι το σώμα και άλλα δάκρυα ευφραίνουσι καιτρέφουσιν αυτό και όσα μεν δάκρυα γεννώνται εκ της κατανύξεως της ταπεινής καρδίας δια τας αμαρτίας, καίουσι και ξηραίνουσι το σώμα. Τα της δευτέρας τάξεως δάκρυα προέρχονται εκ της γνώσεως και συνέσεως τα οποία καλλωπίζουσι το πρόσωπον και τρέφουσι το σώμα».-Τα πρώτα δάκρυα είναι δάκρυα μετανοίας. Πονάς βαθιά και ειλικρινά για το σφάλμα σου και κλαις με ταπείνωση. Τα δάκρυα αυτά καταβάλλουν τον άνθρωπο, αλλά έχουν και θεία παρηγοριά. Όταν όμως η ψυχή συμφιλιωθεί με…

Στον χώρο της δοξολογίας υπάρχουν δυο καταστάσεις. Αν ο άνθρωπος δεν πέραση από την πρώτη, δεν μπορεί να φθάση στην δεύτερη. Στην πρώτη κατάσταση έχει κανείς πίκρες αλλά όλα τα παίρνει δεξιά. Βάζει καλό λογισμό, ρίχνει το βάρος στον εαυτό του ταπεινώνεται, μετανοεί και ευχαριστεί για όλα τον Θεό: «Θεέ μου, λέει, Σε ευχαριστώ, εξ΄ αμαρτιών μου τα περνώ αυτά. Μου χρειάζονται και περισσότερα, αλλά δεν αντέχω. Σε παρακαλώ, δώσε μου υπομονή και δύναμη, για να αντέξω», τότε βομβαρδίζεται από την θεία παρηγοριά και περνά στην δεύτερη κατάσταση.Στην δεύτερη κατάσταση βρίσκονται όσοι έχουν περάσει το στάδιο της μετάνοιας και ένιωσαν…

ΟΤΑΝ νιώσεις κατάνυξη στην καρδιά σου, συμβουλεύει κάποιος Γέροντας, άφησε κάθε άλλη απασχόληση και πες στον λογισμό σου: - Μήπως πλησιάζει η ημέρα του θανάτου μου και μου στέλνει πένθος και δάκρυα ο Θεός για να με σώσει; Γιατί, καθώς ο διάβολος στα τέλη του πολεμά πιο δυνατά τον άνθρωπο, για να τον ρίξει στο κακό, έτσι κι ο Θεός του στέλνει τρόπους και μέσα για να τον σώσει.      ΔΥΟ συνασκητές, που αγωνίζονταν μαζί, διάβαζαν μαζί και την καθημερινή τους ακολουθία. Ο ένας είχε πολλή κατάνυξη κι από τα δάκρυα που έχυνε άφηνε συχνά το διάβασμα στην μέση.…

ΕΝΑΣ Γέροντας έδωσε αυτή την συμβουλή σε καποιο νέο, που τον παρακαλούσε να του πει πώς να σωθεί: - Βίασε τον εαυτό σου, παιδί μου, να κάνει ό,τι κάνουν οι κατάδικοι στην φυλακή. Τους ακούς να ρωτάνε διαρκώς με την αγωνία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους: Πού είναι ο Ηγεμόνας; Πότε έρχεται; Μήπως δόθηκε χάρη; Τρέμουν και κλαίνε περιμένοντας την στιγμή που θα τους οδηγήσουν στον τόπο της εκτελέσεως. Λέγε κι εσύ στον λογισμό σου: Οι αμαρτίες μου με καταδίκασαν. Πώς θ’ αντικρίσω τον δίκαιο Κριτή; Τί θ’ απολογηθώ; Πένθησε και κλάψε γι’ αυτές, για να σωθείς.        …

-Γέροντα, όταν μου λένε ότι δεν ψάλλω καλά, προσπαθώ να καταλάβω τι πρέπει να κάνω τεχνικά.-Αυτό που πρέπει να κάνης είναι να προσπαθήσεις να αποκτήσεις μοναχική συνείδηση, ευλάβεια, σύνεση, και όχι να έχης το νου σου στην τέχνη την ανθρώπινη, την ξερή. Η τέχνη χωρίς ευλάβεια, είναι... μπογιές είναι κάτι το εξωτερικό, το ψεύτικο, δεν έχει φυσικότητα. Μερικοί ψάλτες στον κόσμο βάζουν «μπογιές» στην φωνή τους από ανάγκη, για να πάνε σε μεγαλύτερο ναό και να αυξηθεί ο μισθός τους. Σου λέει: αν με βάλουν σε μικρότερη ενορία, πώς θα τα βγάλω πέρα;». Εκείνοι τέλος πάντων δικαιολογούνται και να τεντωθούν…

-Γέροντα κουραστήκατε πολύ στην Θεία Λειτουργία. Δεν έπρεπε να μείνετε και στην ανάγνωση της «Ευχαριστίας». -Τι λες; Κοινώνησα και να μην πω ένα «ευχαριστώ» στο Θεό; Σε πολύ μεγάλη ανάγκη μπορεί να φύγη κανείς νωρίτερα. Κι εσύ να μη φεύγεις ποτέ, να ακούς την «Ευχαριστία» και να λες συνέχεια: «Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου σ’ ευχαριστώ. Δόξα σοι ο Θεός, δόξα σοι ο Θεός» και να φτερουγίζει η καρδιά σου.Μια φορά είχα πάει για Θεία Λειτουργία σε ένα Κελλί. Ήμουν κουρασμένος και ταλαιπωρημένος, ήμουν και νηστικός, επειδή θα κοινωνούσα. Εκεί δεν είχαν φωτιά και σε όλη την Ακολουθία έτρεμα από το…

-Γέροντα, πώς να προετοιμάζομαι για την Θεία Κοινωνία; - Πάντοτε πρέπει να είναι έτοιμος κανείς, αλλά, όταν πρόκειται να κοινωνήσει, καλά είναι να κάνη κάτι περισσότερο από τα πνευματικά που κάνει συνήθως, για να ετοιμασθεί καλύτερα. Πολύ θα σε βοηθήσει να διαβάζεις την Ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως και στο κελλί σου. Έτσι θα την καταλαβαίνεις καλύτερα και θα νιώθεις περισσότερο την αμαρτωλότητα σου. Ακόμη μπορείς να ψέλνεις την πρώτη ωδή του Μεγάλου Κανόνος, και από το Θεοτοκάριο την πρώτη ωδή του κανόνα της Δευτέρας και της Τετάρτης του πλαγίου δευτέρου ήχου, κάνοντας μετάνοιες. - Τι να κάνω, Γέροντα, την ώρα…

…Αν όμως εμπιστευόμαστε τη διαίσθηση μας για πράγματα υπέρτατης σημασίας, τότε το κάθε λάθος μπορεί να απειλήσει τον άνθρωπο ακόμη και με απώλεια. Με την έννοια λοιπόν αυτή να υπακούς στην πείρα των αρχαίων ασκητών, που δεν επιτρέπει να εμπιστευόμαστε σε τέτοιο βαθμό τη διαίσθηση μας. Δυστυχώς στον κόσμο γίνεται διαρκώς αυτό το λάθος. Πρέπει αναπόφευκτα να χειραγωγούμαστε με το "όργανο" εκείνο που έχουμε. Είτε βέβαιοι είτε όχι, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το καρδιακό μας ραντάρ. Οπωσδήποτε όμως οφείλουμε να υπερνικήσουμε την αυτοπεποίθησή μας με δύσκολο αγώνα, ψυχικό και διανοητικό. Η διαίσθηση μας θα ήταν απολύτως ορθή, αλάθητη, αν ήμασταν…

Η διδασκαλία για την προσοχή και τη σωτήρια δυσπιστία που πρέπει να έχουμε στις εμφανίσεις των πνευμάτων, είναι αποδεκτή απ’ όλη την Εκκλησία. Αποτελεί μία από τις πνευματικές της παραδόσεις, την οποία οι πιστοί πρέπει να τηρούν με ακρίβεια και επιμέλεια. Οι ιεροί Ξανθόπουλοι λένε: «Μην παραδεχθείς ποτέ ό,τι και να δεις, αισθητό ή νοερό, μέσα σου ή απ’ έξω, ακόμα κι αν είναι η όψη τάχα του Χριστού ή μορφή αγγέλου ή αγίου ή ένα φωτεινό αποτύπωμα που σχηματίζεται ως φαντασία στον νου, αλλά να μείνεις δύσπιστος και επιφυλακτικός σ' αυτό, ακόμα κι αν πρόκειται για κάτι αγαθό» (Καλλίστου…