"Να διαβάζεις τους εξορκισμούς με διάκριση. Τα ονόματα των ασθενών στην προσκομιδή". Είχα πάει στον Παππούλη μια μέρα έναν ιερέα για ένα σοβαρό πρόβλημαπου τον απασχολούσε από καιρό και δεν μπορούσε να το διακρίνει αν η περίπτωση κάποιου προσώπου ήταν νευρολογικής φύσεως ή κάποιο σύμπτωμα δαιμονισμού. Αν και πολύ άρρωστος την ημέρα αυτή, κατάλαβε το πρόβλημά του και του είπε:- "Είσαι εσύ ο Άγιος Αντώνιος να εξορκίζεις και να εκδιώκεις τα δαιμόνια; "Την περίοδο αυτή ο ανωτέρω ιερέας διάβαζε περισσότερο απ' ό,τι ίσως έπρεπε εξορκισμούς γι' αυτήν την περίπτωση.- Όχι, του λέει.-" Έ! εφ' όσον δεν είσαι, γιατί τα ταράζεις…

Έλεγε σε κάποιον παιδίατρο:-Πώς εξετάζεις τα παιδιά; -Έτσι...-Άκουσε να σου πώ. Την ώρα που εξετάζεις το κάθε παιδάκι, θα κάνεις μέσα σου ένθερμη προσευχή με αγάπη: "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησε τον δούλο σου"(Και λέγοντας αυτά έπαιρνε βαθιά εισπνοή, άνοιγε τα χέρια του).Να έτσι, με ανοιχτή καρδιά θα παρακαλείς για το κάθε παιδάκι. Είναι μία ψυχούλα που έστειλε ο Θεός στα χέρια σου.Και καθώς θ' ακουμπάς το χέρι σου στο κεφαλάκι του, και θα προσεύχεσαι ένθερμα μέσα σου, η χάρη του Θεού θα μεταγγίζεται στην ψυχούλα του παιδιού. Όλα αυτά μυστικά. Δε θα καταλαβαίνουν τίποτα οι άλλοι. Θα τους δίνεις τα…

"Στους ιατρούς συνιστούσε..."Το θαυματουργικό της προσευχής που το διαπίστωσα και σε συγγενικά μου πρόσωπα, όσον αφορά θέματα υγείας, ιδίως ψυχικής υγείας. Επέμενε πολύ στο θέμα της προσευχής. Στους ιατρούς - το έλεγε και σ' εμένα - συνιστούσε: "Εκεί στο ιατρείο, την ώρα που θα σκύβεις επάνω από τον ασθενή, να προσεύχεσαι γι' αυτόν και να λες την προσευχή του Χριστού".Και πράγματι, το εφαρμόζω αυτό στο ιατρείο. Σε δύσκολες περιπτώσεις λέω "Κύριε Ιησού Χριστέ" - τώρα, μετά την κοίμηση του Γέροντα, προσθέτω "και δι' ευχών του Γέροντος Πορφυρίου" - "βοήθησέ με να κάνω τη σωστή διάγνωση και να ξεπεράσω τη συγκεκριμένη…

"Είχαν καταφύγει και σε ψυχιάτρους"Και άλλοι, νέοι περισσότερο, "μπερδεμένοι" με ανατολικές θρησκείες και διάφορες αιρέσεις, κατέφευγαν στο Γέροντα Πορφύριο και ζητούσαν τη βοήθειά του. Καθώς ομολογούσαν, με τις συμβουλές και την ευλογία του (τους "εσταύρωνε"), γίνονταν καλά, ακόμα και από σωματικές ασθένειές τους, εκτός από τις ψυχικές. Πολλοί είχαν καταφύγει πρίν και σε ψυχιάτρους, χωρίς όμως να ιδούν καμιά ωφέλεια και θεραπεία,πράγμα που βρήκαν στο Γέροντα Πορφύριο.[Ί 124π.] (Ανθολόγιο Συμβουλών, Άγιος Πορφύριος, εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως, Μήλεσι, σελ.220-221)

"Γέροντα, θυμώνω"Κάποια μέρα είπα στο Γέροντα:Γέροντα, θυμώνω. Τώρα τελευταία θυμώνω εύκολα. -Καλό πράγμα ο θυμός. (Νόμιζα ότι αστειεύεται και τον διέκοψα).-Καλό πράγμα; -Βέβαια. Το θυμό μας τον έβαλε ο Θεός μέσα μας. Είναι το νεύρο της ψυχής. Είναι δύναμη. Μας τον έδωσε για να θυμώνουμε και να αποκρούομε τα πάθη μας, το διάβολο. Αυτή είναι η σωστή θέση του θυμού. Έτσι, αυτή τη δύναμη την παίρνουμε από το διάβολο και τη δίνουμε στο Χριστό. Δίνεσαι στο Χριστό με δύναμη, με νεύρο.[Ά 65π.] "Ο εξαγριωμένος αδελφός"Άλλη φορά, ενώ του μιλούσα για άλλο θέμα, μου λέει:-Βλέπω έναν αδελφό πολύ εξαγριωμένο εναντίον σου.…

"Με πολλή προσοχή και ευθύνη"Μου αρέσει να πηγαίνω στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Αλλά διάφοροι φίλοι μου μου λένε ότι ο αληθινός χριστιανός δεν τα έχει ανάγκη αυτά και ούτε πρέπει να πηγαίνει σε τέτοια μέρη. Τί λέτε εσείς, Γέροντα;-Να πηγαίνεις, αφού σου αρέσει, δεν είναι κακό. Σημασία έχει να μην πηγαίνεις με σκοπό να δεις ένα θέαμα, που θα ικανοποιήσει κάποιες σαρκικές επιθυμίες σου.[Ί 297π.] * Πριν αγοράσω τηλεόραση, χρόνια τώρα,πήγα να πάρω την ευχή του Παππούλη,αν έπρεπε να την πάρω, γιατί τα παιδιά μου ήταν μικρά και φοβόμουν για τη διάπλασή τους. Μου είχε πει τότε: "Να την…

"Πώς να βοηθούμε τους κεκοιμημένους" Μου εξήγησε και πώς μπορούμε να βοηθούμε τους κεκοιμημένους μας. Να κάνουμε, είπε, πολλή προσευχή, αγαθοεργίες, ελεημοσύνες, να συμμετέχουμε στις Θείες Λειτουργίες- κάμνοντας πρόσφορο και δίνοντας το όνομα του κεκοιμημένου- και κοινωνώντας εμείς και τα παιδιά μας όσο το δυνατό πιο συχνά, σε κάθε Θεία Λειτουργία, αν είναι δυνατόν [Ί 172]. "... διότι έχω αποθάνει!"· Ένας πολύ μορφωμένος άνθρωπος εδώ στην Αθήνα, πνευματικό τέκνο του Γέροντος Πορφυρίου, που για χρόνια, όποιο πρόβλημα κι αν είχε, πήγαινε στο Γέροντα ή του τηλεφωνούσε για να τον συμβουλευτεί, τις ημέρες που εκοιμήθη ο Γέρων Πορφύριος, έλειπε στο εξωτερικό κι έτσι δεν πληροφορήθηκε την κοίμησή…

Μη νομίζεις ότι, όταν θα πεθάνουμε, θα πάμε εκεί να χαρούμε, να νιώσουμε την ευδαιμονία του Θεού. Από εδώ πρέπει να τη νιώσουμε. Αν δεν ενωθούμε από 'δώ, και δε σταυρωθούμε με το Χριστό, ούτε εκεί θα είμαστε μαζί Του.Δεν είναι ο Παράδεισος ωραία δένδρα, καρποφόρα άνθη κ.λ.π. Είναι μυστική ευδαιμονία, που νιώθει η ψυχή εν τω Θεώ.[Ά 89] Κάποια μέρα μου είπε: "Όταν φύγω, θα είμαι πιο κοντά σας. Μετά θάνατον καταργούνται οι αποστάσεις".[Ί 225] (Ανθολόγιο Συμβουλών, Άγιος Πορφύριος, εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως, Μήλεσι, σελ.203)

"Να γίνεις αθάνατος από τώρα" Σε μια άλλη επίσκεψή μου, ήμουν πολύ λυπημένος, γιατί μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα με είχαν πλήξει αλλεπάλληλες δοκιμασίες, που απειλούσαν να κάμψουν την αντοχή μου. Μέσα σ' εκείνον το ζόφο, μου έδινε πολλή παρηγοριά και κουράγιο μια σκέψη, που την εξέφρασα στο Γέροντα, μόλις μπήκα στο κελί του. - "Εσείς ξέρετε, του είπα, πριν σας το φανερώσω, ότι περνώ δοκιμασίες, για μια ακόμη φορά. Να ξέρατε όμως, πόσο με παρηγορεί η σκέψη, ότι στον πήλινο αυτό κόσμο, που ζούμε, όλα είναι μάταια και πρόσκαιρα. Λίγη παραπάνω υπομονή μας χρειάζεται, αφού και χαρές και λύπες γρήγορα θα περάσουν και θα 'ρθει…

Είχα επισκεφτή τον Πνευματικό μου και του μίλησα για κάποιο σοβαρό πρόβλημα, που αντιμετώπιζε το Μοναστήρι μας, και το οποίον με είχε στενοχωρήσει ιδιαίτερα. Μου είπε πως ο γέροντας Πορφύριος που είναι στο Μήλεσι, οπωσδήποτε θα με βοηθούσε και με παρότρυνε να τον επισκεφτώ. Πήγα στην Αθήνα, ήταν καλοκαίρι του 1988, ημέρα Κυριακή, και μετά την θεία Λειτουργία μαζί με την αδελφή μου, τον γαμπρό μου και το 17χρονο παιδάκι τους ανηφορήσαμε για το Μήλεσι. Το σπιτάκι και όλος ο χώρος ήταν πολύ-πολύ φτωχικά. Προσέξαμε και ένα νέο μεγαλοπρεπή Ναό που κτιζόταν. Μία μοναχή βγήκε και μας ενημέρωσε πως ο…