"Να διαβάζεις τους εξορκισμούς με διάκριση.
Τα ονόματα των ασθενών στην προσκομιδή".
Είχα πάει στον Παππούλη μια μέρα έναν ιερέα για ένα σοβαρό πρόβλημα
που τον απασχολούσε από καιρό και δεν μπορούσε να το διακρίνει
αν η περίπτωση κάποιου προσώπου ήταν νευρολογικής φύσεως
ή κάποιο σύμπτωμα δαιμονισμού. Αν και πολύ άρρωστος την ημέρα αυτή,
κατάλαβε το πρόβλημά του και του είπε:- "Είσαι εσύ ο Άγιος Αντώνιος
να εξορκίζεις και να εκδιώκεις τα δαιμόνια; "Την περίοδο αυτή ο ανωτέρω
ιερέας διάβαζε περισσότερο απ' ό,τι ίσως έπρεπε εξορκισμούς γι' αυτήν την
περίπτωση.- Όχι, του λέει.-" Έ! εφ' όσον δεν είσαι,
γιατί τα ταράζεις με τους εξορκισμούς και μετά αφήνεις το θύμα τους
έρμαιο να τον βασανίζουν; Άκουσε Πάτερ μου, συνέχισε ο Παππούλης.
Αυτό που γίνεται σήμερα, που μερικοί αυτοχειροτονούνται εξορκιστές
και εξορκίζουν δημόσια και παρουσία ακροατηρίου, είναι μεγάλη αμαρτία και απαράδεκτο.
Δεν ξέρεις ότι τα δαιμόνια πειράζουν και τους υγιείς που παρακολουθούν
εξορκισμούς και νομίζουν ότι είναι και αυτοί δαιμονισμένοι;
Αλλά εκτός απ' αυτό πειράζουν και τους ιερείς, γιατί τους ρίχνουν σε έπαρση.
Τελευταία πολλοί έρχονται σε μένα, συνεχίζει ο Παππούλης,
γιατί νομίζουν ότι έχουν δαιμονισθεί που παρακολουθούσαν κάποιο δημόσιο εξορκισμό,
στα συγκεκριμένα στέκια. Πάτερ μου, είσαι νέος και θα σου πω κάτι "Ανώτερα Μαθηματικά".
Όταν ο ιερέας κάνει εξορκισμό, απευθύνεται κατ' ευθείαν στο δαίμονα
και με την ιερατική του εξουσία τον προστάζει να εξέλθει. Αν δεν έχει συναίσθηση,
παθαίνει και ο ίδιος ζημιά. Το καλύτερο και το σωστό είναι,
αντί να προστάζει και να απειλείτο δαίμονα, να προσεύχεται στο Θεό,
δια μέσου της Θείας Λειτουργίας, των μυστηρίων και άλλων δεήσεων, να στείλει
τη χάρη Του στον παθόντα. Έτσι η χάρη του Θεού σαν δροσιά σκεπάζει τον ασθενή
και ο ιερέας δεν κινδυνεύει να παγιδευτεί από τον πειρασμό και να πέσει
σε καμιά έπαρση ή πλάνη. Προσοχή, δε λέω να μη διαβάζονται και εξορκισμοί
σε ανθρώπους που δεν μπορούν να βοηθήσουν καθόλου τον εαυτό τους,
αλλά με μεγάλη διάκριση και καλύτερα σιωπηλά".
Μετά από λίγο καιρό ο ίδιος ο ιερέας μου είπε: Πρόσφατα επισκέφθηκα το Άγιον Όρος.
Πόση εντύπωση μου έκανε όταν τα ίδια λόγια που μου είπε ο Γέροντάς σου,
τα ακούσα και από γνωστό, φωτισμένο και διακριτικό γέροντα, τον π.Παΐσιο.
Σίγουρα οι Άγιοι ξέρουν πώς δρουν τα δαιμόνια, πολύ καλύτερα από εμάς."
Διαβάζουν μερικοί φωναχτά τους εξορκισμούς, μου έλεγε ο Γέροντας,
λες και τα δαιμόνια να μην ακούν. Στην προσκομιδή, πάτερ μου, "καρδιακά"
να μνημονεύεις παρακαλώντας το Θεό να βοηθήσει τον ασθενή ".
[Τζ 148-50]
(Ανθολόγιο Συμβουλών, Άγιος Πορφύριος, εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως, Μήλεσι, σελ.223-224)