"Γέροντα, θυμώνω"
Κάποια μέρα είπα στο Γέροντα:Γέροντα, θυμώνω. Τώρα τελευταία θυμώνω εύκολα.
-Καλό πράγμα ο θυμός. (Νόμιζα ότι αστειεύεται και τον διέκοψα).
-Καλό πράγμα; -Βέβαια. Το θυμό μας τον έβαλε ο Θεός μέσα μας.
Είναι το νεύρο της ψυχής. Είναι δύναμη. Μας τον έδωσε για να θυμώνουμε
και να αποκρούομε τα πάθη μας, το διάβολο. Αυτή είναι η σωστή θέση του θυμού.
Έτσι, αυτή τη δύναμη την παίρνουμε από το διάβολο και τη δίνουμε στο Χριστό.
Δίνεσαι στο Χριστό με δύναμη, με νεύρο.
[Ά 65π.]
"Ο εξαγριωμένος αδελφός"
Άλλη φορά, ενώ του μιλούσα για άλλο θέμα, μου λέει:
-Βλέπω έναν αδελφό πολύ εξαγριωμένο εναντίον σου.
Σαν θηρίο, έτοιμος να σε κατασπαράξει. (Και πράγματι έτσι ήταν, αλλά δεν ήθελα να το πώ).
-Εσύ μη μιλάς. Θα κάνουμε προσευχή και θα τον ηρεμήσει ο Θεός.
Το πιστεύεις αυτό; -Το πιστεύω. -Ο Θεός μόνο να αλλάζει τις καρδιές των ανθρώπων.
Εμείς όσα και να πούμε, τίποτα δεν κάνουμε. -Μα αυτός, Γέροντα, γιατί κάνει έτσι;
Γιατί συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο; -Σστ! Μη μιλάς. Δεν κάνει να σου πω.
Εσύ μόνο κάνε προσευχή.
[Ά 77π.]
(Ανθολόγιο Συμβουλών, Άγιος Πορφύριος, εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως, Μήλεσι, σελ.219-220)