Ο ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΣ του Επισκόπου μιας επαρχίας στην Αίγυπτο, έκλεψε κάποτε το ταμείο της Επισκοπής μαζί με τα πολύτιμα αφιερώματα της εκκλησίας κι εξαφανίστηκε. Καθώς όμως περιπλανιόταν στις ερημιές για να μην τον πιάσουν, έπεσε στα χέρια Βεδουίνων ληστών που όχι μόνο τον κλεμμένο θησαυρό του πήραν, αλλά και τον ίδιο αιχμαλώτισαν και τον μετέφεραν στα βάθη της Αφρικής. Μαθαίνοντας ο Επίσκοπος την συμφορά του κακού γραμματικού του τον συμπόνεσε και πλήρωσε ογδονταπέντε χρυσά νομίσματα να τον εξαγοράσει. Κι όταν επέστρεψε πίσω στην πόλη, με τόση καλοσύνη τον υποδέχτηκε, που οι Χριστιανοί θαύμαζαν κι έλεγαν μεταξύ τους: - Δεν υπάρχει πιο…

Μια μέρα ο Πέτρος ρώτησε τον Ιησού: «Κύριε, πόσες φορές μπορεί να με βλάψει ο αδερφός μου κι εγώ να τον συγχωρήσω; Μήπως επτά φορές;» Ο Ιησούς του απάντησε «Όχι επτά, αλλά εώς εβδομήντα φορές το επτά να τον συγχωρήσεις», δηλαδή αναρίθμητες φορές.’ Και ακολούθως αφηγήθηκε την παραβολή του άσπλαχνου οφειλέτη στην οποία εμείς τώρα διαβάζουμε για έναν επίγειο βασιλέα ο οποίος έδειξε έλεος σε έναν δούλο του που δεν είχε να πληρώσει και του χάρισε το δάνειο του που ήταν και αρκετά μεγάλο. Όμως αυτός μετά δεν έδειξε την ανάλογη επιείκεια σε έναν συνδούλο του που του χρωστούσε ένα…

ΈΝΑΣ ΑΓΑΘΟΤΑΤΟΣ Ερημίτης γειτόνευε με κάποιον τεμπέλη μοναχό, που βαριόταν να δουλέψει και για να ζήσει πήγαινε κρυφά στην καλύβη του γείτονά του και του έκλεβε τα πράγματα.Ο Ερημίτης το είχε καταλάβει, αλλά δεν έκανε ποτέ του λόγο γι’ αυτό στον ένοχο.- Για να κάνει τέτοια πράξη, θα έχει πολλή ανάγκη ο αδελφός, έλεγε συχνά στον εαυτό του ο αγαθός Γέροντας.Δούλευε όμως σκληρά για να καταφέρει να ζήσει και μ’ όλο τούτο εστερείτο, γιατί ο κλέφτης, παίρνοντας για κουταμάρα την σιωπή του, είχε εντελώς αποθρασυνθεί και δεν του άφηνε σχεδόν ούτε ψωμί να φάει.Έφθασε η ώρα να κοιμηθεί ο Ερημίτης…

Η εμφάνισις του Τιμίου Προδρόμου.  Ο ίδιος ο π. Βησσαρίων διηγήθηκε μια εμφάνιση του Τιμίου Προδρόμου δύο χρόνια μετά την αποκάλυψι του θαμμένου ναού στο διονυσιακό μετόχι των Μαριανών Χαλκιδικής:«Μια ημέρα δύο χωριάτες ήλθαν στα παζάρια και ο ένας αγόρασε την φοράδα του άλλου. Εκείνος που την αγόρασε, επήγε εις την εκκλησίαν και επροσκύνησε. Άφησε δε εμπρός εις την εικόνα του Τιμίου Προδρόμου και μερικά χρήματα και μου είπε ν’ ανάψω ένα κερί. Εγώ άναψα το κερί, είδα και τα χρήματα που ήταν αρκετά, δεν τα επήρα, τα άφησα εμπρός εις την εικόνα. Κατά το βράδυ επήγα ν’ ανάψω τα…

 ΈΝΑΣ ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ μια νύχτα δέχτηκε επίσκεψη ληστών. Φοβήθηκε και άρχισε να καλεί βοήθεια. Ξύπνησαν οι αδελφοί, κυνήγησαν τους ληστές και τους έβαλαν στην φυλακή. Ύστερα όμως μετανόησαν γι’ αυτό και το εξομολογήθηκαν στον Όσιο Ποιμένα.  Ο Όσιος λυπήθηκε που είδε τόση μικροψυχία στους μοναχούς κι έγραψε στον Ησυχαστή:  «Σκέψου καλά, αδελφέ, να βρεις από που πήγασε η πρώτη προδοσία και θα καταλάβεις ευθύς και της δευτέρας την αιτία. Αν εσύ ο ίδιος δεν είχες προδοθεί από την ολιγοπιστία και την δειλία σου, δεν θα παρέδιδες στα χέρια της εξουσίας ανθρώπους για να τιμωρηθούν, όσο κακή και αν ήταν η πράξη…

«Αν πορευτώ μες σε θανατερό σκοτάδι, κακό κανένα δε φοβάμαι, γιατί μαζί μου, Κύριε, είσ’ εσύ, η γκλίτσα και το ρόπαλό σου μου δίνουν σιγουριά»(Ψαλμός 23:4)     Κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου, η Έντη, μια νέα Εβραιοπούλα από το Amsterdam οδηγήθηκε από τους Γερμανούς στα καταναγκαστικά έργα. Πριν φύγει από την Ολλανδία κάποιος της έδωσε μια Αγία Γραφή, την πήρε μαζί της κι άρχισε να τη διαβάζει. Το Πνεύμα του Θεού της μίλησε και άγγιξε την καρδιά της, με αποτέλεσμα να αφιερώσει τη ζωή της στο Θεό. Αντιμετώπισε τις μεγάλες δοκιμασίες, τον πόνο, ακόμη και το θάνατο,…

Θαυμαστό γεγονός του Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού Ο πατήρ Ευμένιος έλεγε ότι, κάποιο βράδυ, αφού ετοίμασε τον πατέρα Νικηφόρο και τον έβαλε να κοιμηθή, πήγε κι αυτός στο κελλάκι του να αναπαυθή. Δεν τον έπαιρνε, όμως, ο ύπνος. Είχε μια έντονη ανησυχία, μήπως κάτι δεν έκανε καλά, μήπως δεν έκλεισε καλά τη σόμπα. Αυτά και αλλά πολλά περνούσαν απ’ τον λογισμό του. Σηκώνεται, λοιπόν, και πηγαίνει στο κελλάκι του Παππούλη.Για να μη τον ενοχλήση, αν τον είχε πάρει ο ύπνος, θεώρησε καλό να μη κτυπήση την πόρτα, ούτε να πη το “Δι’ ευχών των αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ,…

Ο ΑΒΒΑΣ Ισίδωρος, ο Πρεσβύτερος μιας σκήτης στην Αίγυπτο, είχε τόση ανεξικακία, ώστε έπαιρνε κοντά του και διόρθωνε όλους τους κακούς υποτακτικούς. Όταν, λόγου χάρη, συνέβαινε να έχει κανένας από τους Γέροντες υποτακτικό αντίλογο ή ανυπότακτο και ήθελε να τον διώξει, ο Αββάς Ισίδωρος προλάβαινε και του έλεγε: - Φέρε τον σε μένα, αδελφέ. Τον κρατούσε στο κελλί και με την καλοσύνη και την υπομονή του τον διόρθωνε και τον έστελνε σωφρονισμένο στον Γέροντά του. Στην εκκλησία πάλι το πιο προσφιλές του κήρυγμα ήταν το: «εάν γαρ αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών...» (Ματθ. στ' 14). - Αδελφοί, συγχωρήστε, συγχωρήστε…

52. Να αγαπάς κάθε άνθρωπο, αδιάφορο σε τι αμαρτήματα έχει πέσει. Να μη λαμβάνης υπ’ όψι σου τα αμαρτήματα, αλλά να θυμάσαι ότι κάθε άνθρωπος είναι εικών του θεού. Τα ελαττώματα των άλλων μας θλίβουν. Είναι κακόψυχοι, περήφανοι, φθονεροί, φιλάργυροι, επιρρεπείς στις σαρκικές ηδονές. Αλλά μήπως και συ είσαι απαλλαγμένος από την αμαρτία; Ίσως να είσαι πιο ένοχος από άλλους. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε αμαρτωλοί. «Πάντες γὰρ ἥμαρτον καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ» (Ρωμ. γ’ 23). Όλοι είμαστε ένοχοι ενώπιον του Θεού και έχουμε ανάγκη του ελέους του. Πρέπει λοιπόν να συγχωρούμε ο ένας τον άλλο, για να συγχωρήση…

Η αξία της προσκομιδήςΗ θεία χάρη, που αναβλύζει από την αναίμακτη θυσία, προσφέρεται όχι μόνο στους ζωντανούς, αλλά και στους νεκρούς. Γι’ αυτό οι λειτουργοί δεν παύουν να δέονται όχι μόνο «υπέρ υγείας», αλλά και «υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των κεκοιμημένων δούλων του Θεού»."Όσο περισσότερη είναι η πίστη και η αγάπη των ιερέων, τόσο μεγαλύτερος είναι και ο κατάλογος των ονομάτων, που μνημονεύουν στην προσκομιδή .Ο παπα-Σάββας ο πνευματικός, μια οσιακή αθωνίτικη μορφή (1821-1908), φαινόταν, με το μικροσκοπικό του σώμα, ένας άσημος καλόγερος. Όταν όμως λειτουργούσε, φαινόταν μεγαλοπρεπής, και το πρόσωπό του έλαμπε σαν πρόσωπο αγγέλου.Στην προσκομιδή, μνημόνευε ονόματα «ων…