Να συγκρίνουμε την δοκιμασία μας με την μεγαλύτερη δοκιμασία του άλλου Το καλύτερο φάρμακο για την κάθε δοκιμασία μας είναι η μεγαλύτερη δοκιμασία των συνανθρώπων μας, αρκεί να την συγκρίνουμε με την δική μας δοκιμασία, για να διακρίνουμε την μεγάλη διαφορά και την μεγάλη αγάπη που μας έδειξε ο Θεός και επέτρεψε μικρή δοκιμασία σ’ εμάς. Τότε θα Τον ευχαριστήσουμε, θα πονέσουμε για τον άλλον που υποφέρει πιο πολύ και θα κάνουμε καρδιακή προσευχή να τον βοηθήση ο Θεός. Μου έκοψαν λ.χ. το ένα πόδι; «Δόξα Σοι ο Θεός, να πω, που έχω τουλάχιστον ένα πόδι· του άλλου του έκοψαν…

Χριστέ μου, συγχώρεσέ με που κάθε μέρα πληγώνω την Αγάπη Σου… Κάθε στιγμή σε ακυρώνω… Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με… Είμαι κάτω από το Σταυρό σου, σε βλέπω στο Σταυρό Σου να ματώνεις για μένα, να προσφέρεις τη ζωή σου, να γίνεσαι Αγάπη για την αγάπη μας… Και την ίδια στιγμή που παγώνει η καρδιά μου και σταματάει, την ίδια ακριβώς στιγμή σε διαψεύδω και σε αμφισβητώ…. Κι Εσύ μου πιάνεις το χέρι μου, το ακάθαρτο, το βρωμερό από τις αμαρτίες και τα πάθη μου και με σηκώνεις και με συγχωρείς.. Αγωνιάς να Σε ακούσω, να Σε βάλω στην καρδιά…

Η αχαριστία για την αγάπη του Θεού-Γέροντα, οι δοκιμασίες πάντοτε ωφελούν τους ανθρώπους;-Εξαρτάται από το πώς αντιμετωπίζει κανείς τις δοκιμασίες. Όσοι δεν έχουν καλή διάθεση, βρίζουν τον Θεό, όταν τους βρίσκουν διάφορες δοκιμασίες. «Γιατί να το πάθω εγώ αυτό; λένε. Νά, ο άλλος έχει τόσα καλά! Θεός είναι αυτός;». Δεν λένε «ήμαρτον», αλλά βασανίζονται. Ενώ οι φιλότιμοι λένε: «Δόξα τω Θεώ! Αυτή η δοκιμασία με έφερε κοντά στον Θεό. Ο Θεός για το καλό μου το έκανε». Και ενώ μπορεί πρώτα να μην πατούσαν καθόλου στην εκκλησία, μετά αρχίζουν να εκκλησιάζωνται, να εξομολογούνται, να κοινωνούν. Πολλές φορές μάλιστα ο Θεός…

Απόσπασμα από επιστολή: «Η πνευματική σου κατάστασις πώς είναι; Πολύ επιθυμώ να γνωρίζω. Πιστεύω η προσευχή θα είναι τακτική καθώς και η μελέτη. Διότι αυτά είναι τα μόνα που μπορούν να μας φέρουν κοντά στον Χριστόν και να γνωρίσωμεν την πραγματικήν ευτυχίαν. Εάν ο Θεός μας αγαπά και μας αποστείλη και λίγην θλίψιν τότε συντομεύει το βάδισμα προς συνάντησιν του Ιησού που Αυτός μας αναμένει και συμβαδίζει σ’ αυτόν τον δύσκολο δρόμο της ζωής μας. Και τότε η καρδιά μας θα θερμανθή από την τόσην φλόγαν της αγάπης που Αυτός έχει για μας και μόνον. Ο δρόμος θα είναι ευχάριστος…

116. «Επλήσθησαν αι ημέραι του τεκείν αυτήν» (Λουκ. β' 6) Μέσα στη γαλήνη της σιωπής και της αναμονής, τα μεγάλα γεγονότα δεν άργησαν να ξεσπάσουν. Η Θεοτόκος, χωρίς καν να το καταλάβη, εγέννησε τον Ιησού (πρβλ. «πριν ηδινήσε έτεκεν», Δ, 156) και ειδοποίησε σχετικά τον Ιωσήφ! Έτσι πήραν και οι δυό τους την απάντησι που περίμεναν: στη Βηθλεέμ είχαν έλθει όχι τόσο για το ασήμαντο γεγονός της απογραφής, αλλά για το μέγιστο γεγονός της ιστορίας: να γεννηθή εκεί, στην πόλι του Δαβίδ, «ο υιός Δαβίδ»! Με το ταξίδι τους εκείνο υπηρέτησαν τη βουλή και το σχέδιο του Θεού!Όταν η αγάπη…

339.  Η αγάπη του Κυρίου είναι απείρως πιο πολλή από την αγάπη μιάς μητέρας.  Η μητέρα μου με κυοφόρησε και, όταν ο Θεός ώρισε, με έφερε στον κόσμο.  Με γαλούχησε, με κράτησε στην αγκάλη της.  Όταν έγινα ικανός να περπατήσω, με άφησε να το κάμω και αρκετά νωρίς έπαυσε να με τρέφη από το στήθος της.  Ενώ ο Θεός δεν με αφήνει ποτέ:  «Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ»  (Ιω. στ’ 56).  Διαρκώς με αγκαλοφορεί:  «Ιδού επί των χειρών μου εζωγράφηκά σου τα τείχη και ενώπιόν μου ει δια παντός» …

Οι κατά παραχώρησιν Θεού πειρασμοί και θλίψειςΟι δοκιμασίες που μας έρχονται είναι μερικές φορές η αντιβίωση που δίνει ο Θεός για τις αρρώστιες της ψυχής μας και πολύ μας βοηθούν πνευματικά. Τρώει ο άνθρωπος ένα μαλακό σκαμπίλι και μαλακώνει η καρδιά του. Ο Θεός ξέρει φυσικά σε τί κατάσταση βρίσκεται ο καθένας μας, αλλά, επειδή εμείς δεν ξέρουμε, επιτρέπει να δοκιμασθούμε, για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να βρούμε τα πάθη που υπάρχουν κρυμμένα μέσα μας και να μην έχουμε παράλογες απαιτήσεις την ημέρα της Κρίσεως. Γιατί, και να παρέβλεπε τα πάθη μας και να μας έπαιρνε όπως είμαστε στον…

"Για το σωματικό κόπο"Κάποτε παραπονέθηκα στο Γέροντα ότι δεν αντέχω άλλο.-Κάναμε τόσες δουλειές αυτές τις ημέρες, που "ξεπατωθήκαμε". Δεν έχω δύναμη να σηκώσω τα πόδια και τα χέρια μου. Τί χρειάζονται τόσες δουλειές στο Μοναστήρι; Πήρε σοβαρό ύφος και απάντησε ευθέως:-Είναι θανάσιμο αμάρτημα να κουραζόμεθα για το Θεό και τώρα να μετανοιώνουμε και να γογγύζουμε. Κατάλαβέ το καλά. Χωρίς σωματικό κόπο, δεν κερδίζεται η αρετή, ξάπλα στο κρεβάτι! Ο σωματικός κόπος είναι το μεγαλύτερο δώρο του Θεού για τη σωτηρία μας. Για την απόκτηση της χάριτος του Θεού. Οι άλλοι με χαρά εδέχοντο εξευτελισμούς, κόπους... κι εσύ υποφέρεις; Η μεγαλύτερη…

Στις θλίψεις ο Θεός δίνει την αληθινή παρηγοριάΟ Θεός βλέπει από κοντά τις ταλαιπωρίες των παιδιών Του και τα παρηγορεί σαν καλός Πατέρας. Γιατί, τί νομίζεις, θέλει να βλέπει το παιδάκι Του να ταλαιπωρήται; Όλα τα βάσανά του, τα κλάματά του, τα λαμβάνει υπ’ όψιν Του και ύστερα πληρώνει. Μόνον ο Θεός δίνει στις θλίψεις την αληθινή παρηγοριά. Γι’ αυτό, άνθρωπος που δεν πιστεύει στην αληθινή ζωή, που δεν πιστεύει στον Θεό, για να Του ζητήσει το έλεός Του στις δοκιμασίες που περνάει, είναι όλο απελπισία και δεν έχει νόημα η ζωή του. Πάντα μένει αβοήθητος, απαρηγόρητος και βασανισμένος σ’…

‘Ο Θεός με εγκατέλειψε!’ Πόσες φορές έχω ακούσει αυτή τη φράση. Δεν μας αφήνει όμως ο Θεός, εμείς Τον αφήνουμε. Η΄ ‘ Ο Θεός με τιμωρεί!’ Όχι! Εμείς τιμωρούμε τον εαυτό μας με την απομάκρυνση μας από Αυτόν. Πάντα ψάχνουμε να ρίξουμε αλλού το φταίξιμο για ό, τι κακό μας συμβαίνει. Ο τελευταίος που θα κοιτάξουμε είναι ο εαυτός μας. Είναι εύκολο να κατηγορούμε έναν Θεό που ‘είναι μακριά μας’ και δεν Τον βλέπουμε. Όμως ο Θεός είναι πάντα δίπλα μας αλλά ούτε θα Τον δούμε ούτε θα Τον ακούσουμε αν δεν καθαρίσουμε τα μάτια και τα αυτιά της καρδιάς…