746-     ΕΧΥΣΑ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΟΥ ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ. Στη ζωή του αγίου Κάρπου διαβάζομε ότι ενώ προσευχόταν για να αποκτήση από το Θεό την τιμωρία δυο αμαρτωλών, που ήταν το σκάνδαλο της χώρας, του παρουσιάσθηκε ο θείος Εσταυρωμένος και κοιτάζοντάς τον με αυστηρό ύφος του είπε: «Τι είναι αυτό που μου ζητάς; Δεν ξέρεις ότι και γι’ αυτούς έχυσα το αίμα μου κι αν ήταν ανάγκη είμαι πρόθυμος να κατέβω στη γη και να ξανασταυρωθώ;».             Μεγάλη είναι πραγματικά η αγάπη του Θεού για  τους αμαρτωλούς.  Ιδού τι λέγει η Γραφή: «Μπορεί μια μητέρα να ξεχάσει το παιδί της; Κι αν…

22. «Χαίρε, σκηνή του Θεού και Λόγου· Χαίρε, Αγια Αγίων μείζων» (Ω). Τα «Άγια των Αγίων» της Σκηνής του Μαρτυρίου εχαρακτήριζετο «άβατον». Κανείς δηλαδή δεν έμπαινε εκεί, παρά μόνο ο Αρχιερεύς και αυτός «άπαξ του ενιαυτού» (Εβρ. θ' 7).Και στο θέμα αυτό η ορθόδοξη ευλάβεια ανεκάλυψε προτύπωσι της Παρθενίας της Θεοτόκου: Στην μήτρα της Παρθένου, στα «άγια των άγιων» της υπάρξεώς της μπήκε «εφ άπαξ» ο μέγας Αρχιερεύς, ο Κύριος Ιησούς. Αυτός μόνον και κανείς άλλος. Η παρθενική σκηνή της Θεοτόκου ήταν και παρέμεινε «άβατος».Η αποκλειστικότης χαρακτηρίζει τον Θεό. Όποιον εκλέγει και εκείνος αποδέχεται την κλήσι του, τον θέλει δικόν…

Από τον ορίζοντα εξαρτάται η ησυχία.  Όσο πιο στενός ο ορίζοντας, τόσο πιο μεγάλη η ανησυχία. Όσο πιο εκτενής ο ορίζοντας, τόσο πιο μικρή η ανησυχία. Εκτενέστατος ορίζοντας, απεριόριστη θεϊκή ησυχία.Όσο πιο στενός ο ορίζοντας, τόσο πιο μεγάλη η αξία του εαυτού μας. Όσο πιο εκτενής ο ορίζοντας, τόσο πιο μικρή η αξία του εαυτού μας. Eκτενέστατος ορίζοντας, ελαχιστότατη η αξία του εαυτού μας.Εάν ο υπερήφανος βάτραχος από το πηγάδι σταθεί δίπλα στον ωκεανό, θα χάσει αμέσως την υπερηφάνειά του. (Στοχασμοί περί καλού και κακού, Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, σελ. 34).

μη πολυπραγμόνειΑς θέσουμε χαλινάρι στις σκέψεις μας. Ας μην υπερβαίνουμε τα όρια και τα μέτρα, που έχουν δοθή για την ανθρώπινη γνώσι... Προσπάθησε, άνθρωπε, να μάθης τα ευρισκόμενα στη γη και να μη περιεργάζεσαι ούτε να καταπιάνεσαι με τον ουρανό. Και μακάρι μόνο με τον ουρανό, αλλά συ καταπιάνεσαι και με τον Κύριο του ουρανού. Τη γη δεν γνωρίζεις, απ’ την όποια γεννήθηκες, στην οποία τράφηκες, την οποία κατοικείς, την οποία πατείς, χωρίς την όποια δεν μπορείς ούτε ν’ αναπνεύσης, και καταπιάνεσαι να εξηγήσης όσα απέχουν τόσο πολύ;Ε.Π.Ε. 22,496-498(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 27

Το βλέμμα.  Τα μάτια είναι σημείο συνάντησης των ψυχών, είπε ένας σοφός. Με το βλέμμα η μια ψυχή απορροφάται από την άλλη. Το βλέμμα είναι σαν λάμπα, η οποία μας επιτρέπει να μπαίνουμε στην ψυχή του άλλου, για να την εξερευνήσουμε και να την γνωρίσουμε.Όταν κοιτάξουμε έναν τυφλό στο πρόσωπο, μάταια ψάχνουμε το σημείο της συνάντησης, και αισθανόμαστε ταυτόχρονα κάποιο μυστήριο, το οποίο μας βασανίζει, όπως όταν ακούσουμε τη ροή του υπόγειου ποταμού κάτω από τα πόδια μας, ή όπως όταν βλέπουμε ένα σπίτι χωρίς παράθυρα.Το βλέμμα είναι πολύ δυνατό σχοινί, με το οποίο η φύση δένει τον άνθρωπο με…

453- ΠΩΣ ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. Ένας στρατιωτικός ιερεύς μοίραζε στους στρατιώτες την Αγία Γραφή. Έδωσε και σε ένα αδιάφορο στρατιώτη, που μόλις την πήρε είπε σαρκαστικά: Να και κάτι που θα χρησιμεύση για να καθαρίζω την πίπα μου! Πραγματικά ξέσχισε 8-10 φύλλα, αλλά στο τέλος το κείμενο του κίνησε την περιέργεια κι άρχισε να την διαβάζη. Σε λίγο διάστημα βρήκε το δρόμο της ζωής. 455- ΑΠΟΣΤΟΜΩΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ. Ένας ορθολογιστής και ένας ευσεβής κληρικός που ταξίδευαν με το ίδιο πλοίο βρέθηκαν στο ίδιο τραπέζι την ώρα του φαγητού. Ενώ τους εσερβίριζαν ένα θαυμάσιο ψάρι ο ορθολογιστής κοίταξε τον κληρικό…

ΈΝΑΣ ΑΔΕΛΦΟΣ που αδικήθηκε πήγε στον Αββά Σισώη και του εξομολογήθηκε:- Πάτερ, ο τάδε αδελφός με αδίκησε κι ο λογισμός μου με βασανίζει να τον εκδικηθώ.- Όχι, παιδί μου, άρχισε να τον συμβουλεύει ο Όσιος. Άφησε την εκδίκηση στα χέρια του Θεού.- Δεν Θα ησυχάσω, αν δεν τον κάνω να πονέσει, όπως πόνεσα κι εγώ, εξακολουθούσε να λέει συνεπαρμένος από το πάθος του ο νέος.Αφού δεν έπαιρνε από λόγια, ο Όσιος τον φώναξε να κάνουν προσευχή μαζί, για να τον φωτίσει ο Θεός να καταλάβει ποιό ήταν το ψυχικό του συμφέρον. Γονάτισαν ο ένας δίπλα στον άλλον και ο Αββάς…

691-     ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΘΕΟ. Όταν κτιζόταν ο περίφημος καθεδρικός ναός τους Μιλάνου με τα δυο χιλιάδες διακόσια σαράντα πέντε αγάλματα και τις αναρρίθμητες αψίδες του, ένας επισκέπτης είπε σε ένα γλύπτη: «Προς τι τέτοια κολοσσιαία εργασία; Από κάτω κανείς δεν θα δη τέτοιες λεπτομέρειες και τόσα αγάλματα». «Βέβαια, από κάτω, απήντησε εκείνος, κανείς δεν θα μπορή να τα δη, αλλά ο Θεός τα βλέπει κι αυτό φθάνει» γιατί όλα αυτά θα ψάλλουν τη δόξα του Θεού. 692-     ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ. Ένας καλόγερος βρισκόταν στο κρεβάτι του θανάτου. Ξαφνικά ζήτησε από τους αδελφούς να του φέρουν τη βελόνα…

Τα εξαίσια πουλιά. Μια βραδιά που ο όσιος Σέργιος του Ραντονέζ (1314-1392) προσευχόταν μέσα στη γαλήνη για τους υποτακτικούς του, άκουσε μια φωνή που τον καλούσε:- Σέργιε … Παραξενεύθηκε, άνοιξε το παράθυρο, για να δη ποιος τον φωνάζει. Μια υπερκόσμια λάμψις τότε καταύγασε τον νυχτερινό ουρανό και ακούσθηκαν τα λόγια: - Σέργιε. Ο Κύριος άκουσε την προσευχή που κάνεις για τα πνευματικά σου τέκνα. Κοίταξε το πλήθος των μοναχών που θα έρθουν στο μοναστήρι σου…Ρίχνοντας μια ματιά ο όσιος είδε αναρίθμητα εξαίσια πουλιά να πετούν γύρω του και να ψάλλουν μια υπέροχη μελωδία!Ακούσθηκε πάλι φωνή :- Έτσι θα αυξηθούν οι…

Ο σκοπός του Θεού δεν ήταν μόνο, το να σώση τον άνθρωπο ο Υιός του ερχόμενος στον κόσμο, αλλά δια της ζωής του Χριστού ηθέλησε να μας αφήση μια αγιώτατη διδασκαλία, ένα άπλετο φως, ώστε εκείνος ο οποίος θέλει να σωθή, να μπορεί να βαδίση δι' αυτού του φωτός προς τον πλησιασμό του Θεού. Απο την θεία Γέννησι του Χριστού μας διδασκόμεθα την αγνή αγάπη, την ανιδιοτελή, όχι την αγάπη, που έχει μέσα της συμφέρον. Ο Χριστός μας αγάπησε, μας συμπάθησε ως ανθρώπους ξενωθέντας υπό της αμαρτίας. Μας εγνώρισε πληγωμένους, γεμάτους από πληγές βρώμικες και δυσώδεις, αλλά δεν μας σιχαθηκε.…