365. Γλυκύτατε Χριστέ, κατέβηκες από τους ουρανούς για να μας βρης και να μας σώσης. Δεν κήρυξες μόνο στον Ναό το Ευαγγέλιό σου, αλλά και σε πόλεις και σε χωριά. Δεν περιφρόνησες κανένα σου πλάσμα. Επισκέφτηκες τα σπίτια όλων όσοι σε πόθησαν. Δεν έμεινες μέσα στο σπίτι σου, αλλά κυκλοφορούσες ανάμεσα στον λαό σου, αναζητώντας με αγάπη κάθε ψυχή. Αξίωνε και μας τους ιερείς σου να κυκλοφορούμε έτσι ανάμεσα στον λαό σου. Να μη μένουμε κλεισμένοι στο σπίτι μας, μακριά από το ποίμνιό σου. Να είμαστε κοντά του, ανάμεσα του. Να ανοίγουμε το στόμα μας και να μιλάμε με τους…

363. Στον καιρό της νηστείας, μην πιστεύεις τη σάρκα όταν αρνήται να υπηρετήση την ψυχή, με το πρόσχημα ότι δεν είναι αρκετά δυναμωμένη από τροφή. Πρόκειται για ψευδαίσθηση. Μη την παραδέχεσαι. Προσευχήσου θερμά και θα δης ότι η αδυναμία της σαρκός ήταν ψευδής, φανταστική, όχι πραγματική. Θα διαπιστώσης, στα πράγματα, ότι «οὐκ ἐπ' ἄρτω μόνο ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένω διά στόματος Θεοῦ» (Ματθ. δ’ 4). Μην εμπιστεύεσαι στο ψωμί. 364. Θεέ μου, πόσο χαροποιεί τις καρδιές μας η άδολος αγάπη του πλησίον! Ποιος μπορεί να περιγράψη αυτή την αγαλλίασι, που προέρχεται από τη μεταξύ μας αγάπη, ως…

361. Αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή σου στη διακονία του Θεού. Αν διαβάζης κάτι εποικοδομητικό, προσευχήσου να σε φωτίση ο Κύριος ώστε ο λόγος του να πιάση στο έδαφος της ψυχής σου και να καρποφορήση. Αν μιλάς στον πλησίον σου, μίλα λογικά, συνετά, κατά τις υπαγορεύσεις του Αγίου Πνεύματος, για το καλό της ψυχής του αδελφού σου. Απόφευγε τα άχρηστα λόγια σαν φαρμάκι φιδιού, ενθυμούμενος ότι «πᾶν ρῆμα ἀργόν ὁ ἐάν λαλήσωσιν οἱ ἄνθρωποι, ἀποδώσουσι περί αὐτοῦ λόγον ἐν ἡμέρα κρίσεως» (Ματθ. ιβ’ 36). Θα κατακριθούν γι’ αυτό από τον Θείο Κριτή. Αν διδάσκης παιδιά, δικά σου ή άλλων, κάμε και…

359. Θαυμάζω στον ίδιο μου τον εαυτό την παντοδυναμία και τη σοφία του Θεού. Με έκτισε από το χώμα, με προίκισε με πολλά όργανα και στοιχεία και τα έθεσε σε αρμονική κίνησι, για να υπάρχω και να τον δοξάζω, «ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε• πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας!» (Ψαλμ. ργ’ 24). Δεν βρίσκω λόγια για να υμνήσω την αγαθότητα, τη σοφία και την παντοδυναμία του Ποιητού και Ευεργέτου μου. Ας τα ζητήσω από τον ίδιο τον Λόγο του. «σὺ ἔπλασάς με καὶ ἔθηκας ἐπ᾿ ἐμὲ τὴν χεῖρά σου. Εθαυμαστώθη ἡ γνῶσίς σου ἐξ ἐμοῦ• ἐκραταιώθη, οὐ μὴ δύνωμαι πρὸς…

357. Όταν προσεύχεσαι, να προσεύχεσαι πιο πολύ για τους άλλους παρά για τον εαυτό σου. Κατά τη διάρκεια της προσευχής σου, μην ξεχνάς ότι όλοι οι άνθρωποι αποτελούν ένα σώμα μαζί σου και ότι «ἐσμέν ἀλλήλων μέλη» (Εφεσ. δ’ 25). Να προσεύχεσαι για όλους όπως θα προσευχόσουν για σένα τον ίδιο, με την ίδια ζέσι, με το ίδιο ενδιαφέρον. Να θεωρής τις αδυναμίες τους και τις ασθένειές τους σαν δικές σου. Την πνευματική τους άγνοια, τα αμαρτήματά τους και τα πάθη τους σαν δικά σου. Τους πειρασμούς, τα δεινά και τα βάσανά τους σαν δικά σου. Τέτοια προσευχή είναι πολύ…

355. Όταν πέφτης στην αμαρτία για πολλοστή φορά και αρχίζη να σε τριγυρίζη η απόγνωσις για το έλεος του Θεού, λέγε από τα βάθη της ψυχής σου, μαζί με τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο (Ευχή Δ’ προ της Μεταλήψεως): «Ουκ ειμι ικανός, Δέσποτα Κύριε, ίνα εισέλθης υπό την στέγην της ψυχής μου• αλλ ' επειδή βούλη σύ, ως φιλάνθρωπος, οικείν εν εμοί, θαρρών προσέρχομαι. Κελεύεις αναπετάσω τας πύλας, ας συ μόνος εδημιούργησας, και εισέρχε μετά φιλανθρωπίας, ώς πέφυκας. Εισέρχη, και φωτίζεις τόν έσκοτισμένον μου λογισμόν. Πιστεύω, ως τούτο ποιήσεις. Ου γαρ Πόρνην προσελθούσαν σοι μετά δακρύων απέφυγες, ουδέ Τελώνην απεβάλου…

352. Όσο πιο μεγάλος είναι ο αριθμός εκείνων, για τους οποίους ο ιερεύς ζητεί χαρίσματα από τον Θεό και όσο πολυτιμότερα είναι αυτά τα χαρίσματα, τόσο πιο βίαια ο Αρχέκακος αντιτίθεται στην προσευχή του ιερέως. Αλλά, μάτην. Λέγει η Γραφή: «Πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι» (Μαρκ. θ’ 23). Όσο και αν πασχίζη ο Σατανάς να ματαιώσει τα αποτελέσματα της προσευχής, η χάρις του Θεού και η δύναμις της πίστεως τον κατατροπώνουν. 353. Όποιος προσεύχεται, ας θυμάται ότι ο Θεός δεν λυπήθηκε τον ίδιο τον Μονογενή του Υιό για μας τους αμαρτωλούς, αλλά τον έδωσε στον θάνατο προς χάριν μας. Πώς λοιπόν…

350. Όταν ο ιερεύς τελή τη Θεία Λειτουργία, ο ίδιος ο Πατήρ, με το Άγιο Πνεύμα του, μεταβάλλει τον άρτο και τον οίνο σε Σώμα και Αίμα του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού. Ο ιερεύς δεν είναι τίποτε παρά πάνω από ένα απλό όργανο. Μέσω αυτού, ο ίδιος ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα τελεί τη Λειτουργία και καθαγιάζει τα Τίμια Δώρα. «Σὺ εἶ ὁ προσφέρων καὶ προσφερόμενος » (ευχή του ιερέως κατά τη διάρκεια του χερουβικού ύμνου). 351. Αν αμφιβάλλης ότι θα σου δώση ο Θεός ό,τι θεάρεστο του ζητείς με την προσευχή, θυμήσου…

348. Τι φοβερό πράγμα είναι η λαιμαργία, το να τρώγη και να πίνη κανείς υπερβολικά! Το γεμάτο, βαρυφορτωμένο στομάχι κάνει τον άνθρωπο να χάνη την πίστι και τον φόβο του Θεού, να είναι αναίσθητος στην προσευχή, να μη νοιώθη την ανάγκη να ευχαριστήση και να δοξάση τον Θεό. Οι κοιλιόδουλοι απομακρύνονται από τον Κύριο. Η καρδιά τους γίνεται σκληρή σαν λιθάρι. Γι’ αυτό ο Λυτρωτής μας αποτρέπει από τη λαιμαργία: «Προσέχετε δὲ ἑαυτοῖς μήποτε βαρυνθῶσιν ὑμῶν αἱ καρδίαι ἐν κραιπάλῃ καὶ μέθῃ … καί αιφνίδιος έφ' υμάς έπιστη ή ήμερα εκείνη» (Λουκ. κα’ 34). Η ημέρα της οργής του Κυρίου…

346. Όταν λες μέσα σου, στην καρδιά σου, το όνομα του Θεού, του Κυρίου ή της Αγίας Τριάδος ή του Κυρίου Σαββαώθ ή του Κυρίου Ιησού Χιρστού, τότε, με το Όνομα εκείνο, έχεις και όλο τον Θεό. Σ’ αυτό το Όνομα είναι το άπειρο έλεός του, η απέραντος σοφία του, το απρόσιτο φώς του, η παντοδυναμία του, το αναλλοίωτό του. Δέξου αυτό το ζωοποιό και παντοκρατορικό Όνομα στην καρδιά σου με φόβο Θεού, με πίστι και με αγάπη. Γι’ αυτό τον λόγο ο Μωσαϊκός Νόμος απαγορεύει αυστηρά να χρησιμοποιή ο άνθρωπος το όνομα του Θεού «επί ματαίω». Γιατί το όνομα…