361. Αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή σου στη διακονία του Θεού. Αν διαβάζης κάτι εποικοδομητικό, προσευχήσου να σε φωτίση ο Κύριος ώστε ο λόγος του να πιάση στο έδαφος της ψυχής σου και να καρποφορήση. Αν μιλάς στον πλησίον σου, μίλα λογικά, συνετά, κατά τις υπαγορεύσεις του Αγίου Πνεύματος, για το καλό της ψυχής του αδελφού σου. Απόφευγε τα άχρηστα λόγια σαν φαρμάκι φιδιού, ενθυμούμενος ότι «πᾶν ρῆμα ἀργόν ὁ ἐάν λαλήσωσιν οἱ ἄνθρωποι, ἀποδώσουσι περί αὐτοῦ λόγον ἐν ἡμέρα κρίσεως» (Ματθ. ιβ’ 36). Θα κατακριθούν γι’ αυτό από τον Θείο Κριτή. Αν διδάσκης παιδιά, δικά σου ή άλλων, κάμε και αυτό το έργο σου έργο Θεού, διδάσκοντάς τα με το Πνεύμα του. Ό,τι και αν κάνης σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο, νίκα με το όνομα του Κυρίου με το σημείο του Σταυρού τις αντιδράσεις του νοητού εχθρού, που επιδιώκει να σε ταράξη, να σε σκοτίση, να σε καταβάλη. «Εἴτε ἐσθίεις εἴτε πίνεις εἴτε τι ποιεῖς, πάντα εἰς δόξαν Θεοῦ ποιεῖς» (Α’ Κορ. ι’ 31).
362. Η Εκκλησία ψάλλει κατά τα Χριστούγεννα: «Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθητε!». Τι σημαίνει αυτό; Ότι όποιος πιστεύει στην έλευσι του Χριστού επι της γης, στη σάρκωσι του και στην προσφορά της αγάπης του για τη σωτηρία μας, δεν πρέπει να είναι στραμμένος προς τη γη, αλλά να υψώνη συνεχώς νου και καρδιά προς τον ουρανό, να αποβλέπη στα ουράνια αγαθά, καταφρονώντας τα γήινα θέλγητρα. Αλλοίμονό μας! Έχουμε τόσο λειψή πίστι, ώστε προσπαθούμε να συμβιβάζουμε την αγάπη μας για τον κόσμο με την αγάπη μας για τον Θεό, τη γη με τον ουρανό. Αλλά συμβιβάζονται τα ασυμβίβαστα; «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν» (Ματθ. ιστ’ 24). (24 Δεκεμβρίου, 1869)
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 153-154)