348. Τι φοβερό πράγμα είναι η λαιμαργία, το να τρώγη και να πίνη κανείς υπερβολικά! Το γεμάτο, βαρυφορτωμένο στομάχι κάνει τον άνθρωπο να χάνη την πίστι και τον φόβο του Θεού, να είναι αναίσθητος στην προσευχή, να μη νοιώθη την ανάγκη να ευχαριστήση και να δοξάση τον Θεό. Οι κοιλιόδουλοι απομακρύνονται από τον Κύριο. Η καρδιά τους γίνεται σκληρή σαν λιθάρι. Γι’ αυτό ο Λυτρωτής μας αποτρέπει από τη λαιμαργία: «Προσέχετε δὲ ἑαυτοῖς μήποτε βαρυνθῶσιν ὑμῶν αἱ καρδίαι ἐν κραιπάλῃ καὶ μέθῃ … καί αιφνίδιος έφ' υμάς έπιστη ή ήμερα εκείνη» (Λουκ. κα’ 34). Η ημέρα της οργής του Κυρίου θα πλήξη αιφνιδιαστικά και αμείλικτα όσους είναι κοιλιόδουλοι.
349. Όσο ένας άνθρωπος παραδίδεται στις αισθήσεις του, τόσο και γίνεται σαρκικός, απομακρύνοντας από τον εαυτό του το Άγιο Πνεύμα, που δεν μπορεί να κατοική σε καρδιές με σαρκικό φρόνημα. «Τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;» (Β’ Κορ. στ’ 14). Οι άνθρωποι αυτοί, αλλοίμονο, δεν αισθάνονται την έλλειψι του Αγίου Πνεύματος. Συμβαίνει σ’ αυτούς ό,τι και στον εκ γενετής τυφλό, που δεν έχει συνείδησι τι πολύτιμο πράγμα του λείπει, το φώς του ηλίου. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν στην καρδιά τους ούτε πίστι, ούτε αγάπη, ούτε το πνεύμα της προσευχής, ούτε κοινωνία με την Εκκλησία. Θεέ μου, τι κίνδυνοι με περιβάλλουν στην ζωή μου! Όταν υποχωρώ στις απαιτήσεις της σαρκός, γίνομαι ο χειρότερος εχθρός του εαυτού μου.
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 149)