Η οσία Αθανασία ΑιγίνηςΗ οσία Αθανασία, της οποίας η μνήμη εορτάζεται στις 18 Απριλίου, γεννήθηκε και ασκήτεψε στην Αίγινα στους χρόνους της ειδωλολατρίας. Για τη μεγάλη της αρετή αναδείχθηκε ηγουμένη μιας ομάδας μοναζουσών, που ως φροντιστή και πνευματικό οδηγό είχε τον πρεσβύτερο Ματθία, ηγούμενο μιας ασκητικής συνοδείας. Ο φιλόθεος αυτός άνδρας δοκίμαζε τόση κατάνυξη όταν τελούσε τη θεία λειτουργία, ώστε αυτοί που τον έβλεπαν αποκόμιζαν μεγάλη ωφέλεια. Ο Ματθίας έτρεφε πολύ μεγάλη αγάπη στον απόστολο και ευαγγελιστή Ιωάννη. Κάποια χρονιά, στη μνήμη του αγίου, κι ενώ ετοιμαζόταν να τελέσει την αναίμακτη λατρεία, γέμισε από άφατη κατάνυξη.-Άραγε, ρώτησε κάποιον δίπλα του,…

Η συνετή σύζυγοςΟ όσιος Παναγής Μπασιάς είχε βαπτίσει την αδελφή του Σπύρου Μηνιάτη, που λεγόταν Ρουμπίνα. Αυτή παντρεύθηκε ένα πολύ σκληρό και βάναυσο άνδρα, που την κακομεταχειριζόταν. Ένα μεσημέρι η οικογένεια του Σπύρου καθόταν στο τραπέζι και έτρωγε. Ξαφνικά βλέπουν μπροστά τους αναπάντεχα τον άγιο, που απευθυνόμενος προς τον Σπύρο του είπε:-Ε! Τί κάθεσαι… Αυτή την στιγμή την αδελφή σου την Ρουμπίνα την δέρνει απάνθρωπα ο άνδρας της. Και δεν φθάνει αυτό, αλλά της έσπασε και το χέρι της. Και το χειρότερο έκανε τα γαμήλια στέφανα τους κομμάτια. Και συνέχισε ακόμα πιο έντονα:-Πλην όμως, ο πρώτος γάμος είναι μυστήριο! Ακούς;Μετά…

28. «Δεύρο Νύμφη μου από Λιβάνου· δεύρο Νύμφη μου και Μήτερ» (ΜΟ).Η πρόσκλησις όμως του Νυμφίου προς την Νύμφη συνδυάζεται με έκκλησι για αυταπάρνησι. Λέει ο Νυμφίος στη Νύμφη, στο Άσμα Ασμάτων: «Δεύρο από Λιβάνου· ελεύση και διελεύση από αρχής πίστεως, από κεφαλής Σανίρ και Ερμών, από μανδρών λεόντων, από ορέων παρδάλεων» (δ' 8). Δηλαδή. Άφησε τις ομορφιές του κόσμου (=Λίβανος) και έλα να γίνης Νύμφη μου! Γι’ αυτό όμως θα χρειασθή να περάσης πανύψηλα βουνά (= Σανίρ και Ερών), όπου υπάρχουν σπηλιές λιονταριών και λεοπαρδάλεων!Την ίδια πρόσκλησι για αυταπάρνησι και αφοσίωσι βρίσκομε στον 44 Ψαλμό: «Άκουσον, θύγατερ, και ίδε...…

1,3. «Ευχαριστούμεν τω Θεώ και Πατρί του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού πάντοτε περί υμών προσευχόμενοι».  Η πίστη στον Χριστό εξάγει την ψυχή από κάθε θάνατο, από κάθε κόλαση, από κάθε διαβολισμό, και την εισάγει στην αθανασία, στον παράδεισο, στην χώρα των Αγγέλων. Και αυτό η πίστη το πετυχαίνει με την αγάπη, με την προσευχή, με την ελπίδα, με την μετάνοια, με την νηστεία, με την ταπείνωση, με την ταπεινοφροσύνη, με την πραότητα, με τα σπλάχνα των οικτιρμών και με τις λοιπές πνευματικές ασκήσεις και αρετές.Τέτοια πίστη στους χριστιανούς «ερεθίζει», στην αποστολική χριστοαγαπώσα ψυχή τους, την προσευχητική ευχαριστία και θερμαίνει την…

850.  ΘΕΛΗΣΙΣ ανθρώπου.ΑΠΟ ΜΑΣ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ.  Ένας ζωγράφος δέχτηκε μία μέρα την επίσκεψι ενός φίλου του.  Τον πέρασε λοιπόν στο ατελιέ του και άρχισε να του δείχνει διάφορα έργα του.  Τα μάτια του επισκέπτη έπεσαν σε μία εικόνα του Χριστού, που «κρούει την θύρα». - Εδώ υπάρχει ένα λάθος, παρατήρησε.  Η πόρτα δεν έχει χερούλι.- Όχι! Δεν είναι λάθος.  Το χερούλι είναι από το μέσα μέρος, απάντησε ο ζωγράφος.852.  ΘΕΛΗΣΙΣ ανθρώπου.ΑΝ ΘΕΛΗΣ.  Μια μοναχή ακούοντας ότι ο Θωμάς ΄Ακουινάτος ήταν ένας από τους πιο αγίους και σοφούς της εποχής της έπιασε και του έγραψε ένα γράμμα λέγοντάς του ότι και εκείνη…

1,2. «τοις εν Κολοσσαίς αγίοις και πιστοίς αδελφοίς εν Χριστώ· χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού Πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού» Η αποστολικότητά μας είναι η αγιότητά σας. Ιδού σε τι συνίσταται αυτό και ένεκα τίνος υπάρχει, το ότι ήρθε ο Χριστός στον κόσμο, από τον Οποίο και προέρχεται αυτό. Να γίνετε άγιοι και αυτός είναι ο σκοπός και της πίστης σας και της αποστολικότητάς μας σε σας: «τοις πιστοίς αδελφοίς εν Χριστώ». Και εσείς είστε με την πίστη στον Χριστό, ο Οποίος σας αγιοποιεί. Η πίστη σας κρατά σε Αυτόν· στην αλήθειά Του, στην αγάπη Του, στην δικαιοσύνη…

762-  Ο ΖΗΛΟΣ ΤΟΥ ΕΦΗΜΕΡΙΟΥ ΤΟΥ ΑΡΣ.  Μιαν ημέραν ο Αιδ. Κ. Τροκανιέρ ερωτά τον εφημέριον του Αρς:-Αν ο Θεός σου επρότεινε να υπάγης αμέσως εις τον Παράδεισον ή να μείνεις εις την γην δια να εργασθής διά την μεταστροφήν των αμαρτωλών, τι θα έκαμνες;-Νομίζω ότι θα έμενα στην γην.-Είναι δυνατόν; Οι άγιοι είναι τόσον ευτυχείς εις τον Παράδεισον! Ούτε πειρασμοί εκεί, ούτε αθλιότητες.-Αλήθεια είναι! Αλλ’ οι άγιοι είναι συνταξιούχοι, δεν ημπόρουν, όπως ημείς, να δοξάζουν τον Θεόν με τον κόπον τους, τα βάσανά των, τας θυσίας των, διά την σωτηρίαν των ψυχών.-Θα έμενες, λοιπόν, εις την γην έως το…

76. Για να γίνουμε τέλεια ευάρεστοι στον Χριστό, πρέπει να μάθουμε να αδιαφορούμε για την σάρκα μας. Λόγου χάριν, αν νοιώθουμε υπνηλία κατά την διάρκεια της προσευχής και όμως βιάζουμε τον εαυτό μας να συνεχίση την προσευχή, τότε δείχνουμε αδιαφορία απέναντι της σαρκός μας. Οι μάρτυρες και οι Όσιοι είχαν αυτήν την τελεία αδιαφορία απέναντι της σαρκός. 77. Στο τέλος της πρωινής και της εσπερινής προσευχής, που κάνεις κατ’ ιδίαν, να επικαλήσαι τους Αγίους: Πατριάρχας, Προφήτας, Αποστόλους, Μάρτυρας, Ομολογητάς, Πατέρας της Εκκλησίας, Οσίους. Έτσι στην κάθε μία από αυτές τις χορείες τους, θα βλέπης την πραγματοποίησι των διαφόρων αρετών και…

γιατί αγαπάνε το Θεό!Για τους αγίους ικανοποιητική αμοιβή και αντίδοσις είναι το ότι υπηρετούν το Θεό. Για εκείνον, που αγαπάει ένα πρόσωπο, αρκεί ως αμοιβή το ότι αγαπάει φλογερά το αγαπητό του πρόσωπο. Τίποτε παραπάνω δεν επιζητεί, τίποτε δεν νομίζει ανώτερο από αυτό. Ε.Π.Ε. 31,598 λέοντες Τέτοιο λιοντάρι ήταν ο μακάριος Παύλος. Και το μεν λιοντάρι, πιάνεται κάποτε στα δίχτυα και συλλαμβάνεται. Οι άγιοι όμως, όταν δένωνται, τότε μάλιστα γίνονται δυνατώτεροι. Όπως συνέβη με τον μακάριο Παύλο τότε στο δεσμωτήριο των Φιλίππων. Έλυσε τα δεσμά των φυλακισμένων, έσεισε τους τοίχους της φυλακής, νίκησε τον δεσμοφύλακα και τον κέρδισε με το…

Να η δική μας η ψυχή. Ολόκληρη η φύση μοιάζει μ’ ένα πιάνο, του οποίου τα πλήκτρα στην πραγματικότητα είναι τα πλάσματα της φύσης. Όποιο πλήκτρο κι αν ακουμπήσει ο άνθρωπος, ακούει τον ήχο της ψυχής του.   (Στοχασμοί περί καλού και κακού, Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, σελ. 36).