Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
26 Φεβ

Σκέψεις για το πρόσωπο της Παναγίας Μέρος 20ο

Γράφτηκε από τον 

28. «Δεύρο Νύμφη μου από Λιβάνου· δεύρο Νύμφη μου και Μήτερ» (ΜΟ).
Η πρόσκλησις όμως του Νυμφίου προς την Νύμφη συνδυάζεται με έκκλησι για αυταπάρνησι. Λέει ο Νυμφίος στη Νύμφη, στο Άσμα Ασμάτων: «Δεύρο από Λιβάνου· ελεύση και διελεύση από αρχής πίστεως, από κεφαλής Σανίρ και Ερμών, από μανδρών λεόντων, από ορέων παρδάλεων» (δ' 8). Δηλαδή. Άφησε τις ομορφιές του κόσμου (=Λίβανος) και έλα να γίνης Νύμφη μου! Γι’ αυτό όμως θα χρειασθή να περάσης πανύψηλα βουνά (= Σανίρ και Ερών), όπου υπάρχουν σπηλιές λιονταριών και λεοπαρδάλεων!
Την ίδια πρόσκλησι για αυταπάρνησι και αφοσίωσι βρίσκομε στον 44 Ψαλμό: «Άκουσον, θύγατερ, και ίδε... και επιλάθου του λαού σου και επιθυμήσει ο βασιλεύς του κάλλους σου» (στιχ. 11). Εδώ ο Νυμφίος ζητεί από τη μέλλουσα Νύμφη του να εγκαταλείψη και ν’ απαρνηθή το περιβάλλον της και ν’ αφοσιωθή απόλυτα στον βασιλέα Υιό και σύζυγό της, προκειμένου να εντρυφήση στα λόγια του και στα βιώματα της νέας ζωής της.
Η Θεοτόκος υπήρξε πράγματι Νύμφη και Μητέρα του Χριστού, διότι ανταποκρίθηκε απόλυτα στην έκκλησι του Νυμφίου για αυταπάρνησι και αφοσίωσι.
Στην απαλή ηλικία των 3 μόλις ετών εγκαταλείπει την θερμή ατμόσφαιρα και γλυκειά θαλπωρή του οικογενειακού περιβάλλοντος, εγκαταλείπει τον «Πατέρα αυτής και την Μητέρα» (Ματθ. ιθ' 5,29) και αφιερώνεται στον Κύριο, που έμελλε να γίνη ο Νυμφίος και Βασιλεύς της. Και η αφιέρωσις αυτή δεν είναι αναγκαστική, αλλά εκούσια και ολόψυχη. Διότι η Παρθένος Μαρία αφιερώνεται ψυχή και σώματι στον Κύριο. Κρατάει την ύπαρξί της ολάνοιχτη – νύχτα και μέρα– για να συλλαμβάνη τα μηνύματα που ο Ουράνιος Νυμφίος της στέλνει. Την κατάστασι αυτή ακριβώς της ετοιμότητος και της αφιερώσεως περιγράφει τόσο ωραία ο στίχος του Άσματος: «Εγώ καθεύδω και η καρδία μου αγρυπνεί. Φωνή αδελφιδού μου κρούει επί την θύραν» (ε' 2) . Η αφοσίωσις της Θεοτόκου προς τον Κύριο ολοκληρώνεται έπειτα με την ελεύθερη αποδοχή της συλλήψεως, της κυοφορίας, της γεννήσεως του Ιησού και της μητρικής συμπαραστάσεως στη ζωή του, απ’ αρχής μέχρι το τέλος!
Εξάλλου, η αυταπάρνησις και η αφοσίωσις έγιναν βασικές αρετές της χριστιανικής πολιτείας και επηρέασαν βαθύτατα πολλούς χριστιανούς που επεδίωξαν μάλιστα να τις εφαρμόσουν κατά ένα απόλυτο τρόπο. Έτσι βλέπομε να δημιουργείται, πολύ ενωρίς, η Μοναχική πολιτεία, ο μοναχικός τρόπος ζωής, δια του οποίου μερικές εκλεκτές υπάρξεις άρχισαν να βιώνουν κι αυτοί την αυταπάρνησι και την αφιέρωσι της Θεοτόκου. Οι Μοναχοί εγκαταλείπουν «οικίας, αδελφούς, αδελφάς, πατέρα, μητέρα, γυναίκα, τέκνα, αγρούς... πάντα» (Ματθ. ιθ' 27, 29) και αφιερώνονται στον Κύριο, εντριφώντας νύχτα και μέρα στο Νόμο του και απολαμβάνοντας «αναβάσεις εν τη καρδία» (Ψαλμ. 83,5), τις εξάρσεις δηλαδή της πνευματικής ζωής. Είναι εκείνοι που μαζί με την Θεοτόκο ακούνε και εφαρμόζουν τον λόγο του Θεού και για τους οποίους ο Κύριος είπε το σχετικό μακαρισμό: «Μακάριοι οι ακουόντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν» (Λουκ. ια' 27 – 28, Λ. 191).
Το ότι δε οι Μοναχοί ακολουθούν την «οδό» της Θεοτόκου και ότι εξέλεξαν «την αγαθήν μερίδα της Μαρίας» (Λουκ. ι' 42), διαπιστώνεται και από το γεγονός ότι πλείστα όσα Μοναστήρια είναι αφιερωμένα στην Παναγία. Το «Άγιον Όρος» θεωρείται «περιβόλι της Παναγίας»! Η Θεοτόκος σε μια από τις πολλές εμφανίσεις της στον Άγιο Σεραφείμ του Σάροφ είπε μερικά αποκαλυπτικά λόγια: 'ο άγιος είναι του δικού μας γένους΄.
Αυτό σημαίνει ότι η κατηγορία των αγίων εκπροσωπεί το γένος της αγγελικής αγιότητος» (Ευδοκίμοφ, 317, όπου βλ. περισσότερα για τη σχέσι Θεομήτορος και Μοναχών) .

29. «Λέγε μοι Νυμφίε μου, λέγε τρανώς πού πότε ποιμαίνεις τα πρόβατα; η Νύμφη κράζει τω Νυμφίω και Υιώ· η οσμή των μύρων σου, πάντας τους φιλούντας σε ήλκυσεν» (ΜΟ).

Ο ύμνος αυτός είναι εμπνευσμένος από το «Άσμα Ασμάτων» και από τους στίχους: «Απάγγειλόν μοι, ον ηγάπησεν η ψυχή μου, πού ποιμαίνεις, πού κοιτάζεις (=κοιμάσαι) εν μεσημβρία» (α' 7) και: «οσμή μύρων σου υπέρ πάντα τα αρώματα... δια τούτο νεάνιδες ηγάπησάν σε, είλκυσάν σε» (α' 3 – 4).
Εδώ η Παρθένος παρουσιάζεται σαν Νύμφη και σαν αμνάδα του Ιησού, που κράζει πίσω από τον Καλόν Ποιμένα (πρβλ. και το απολυτίκιο των οσίων Παρθένων: «η αμνάς σου, Ιησού, κράζει μεγάλη τη φωνή. Σε Νυμφίε μου ποθώ και σε ζητούσα αθλώ...»). Με την εικόνα αυτή προτυπώνεται η π ισ τ ό τ η ς της Θεοτόκου στον Υιό και Ποιμένα της.
Η Θεοτόκος δεν θεωρούσε αρκετό το ότι ήταν Μητέρα του Ιησού. Ήθελε να γίνη και πρόβατο της ποίμνης του. Εκείνο που την απασχολούσε ήταν να μη χάση τον Ποιμένα της και παραπλανηθή. Γι΄ αυτό ήθελε να γνωρίζη καλά τον τόπο και τον χρόνο της ποιμαντικής παρουσίας και δράσεως του Χριστού. Διότι πολύ πιο πάνω από το λειτούργημα της Μητέρας θεωρούσε την ιδιότητα του προβάτου του καλού Ποιμένος.
Πολλοί από μας αρκούνται στο λειτούργημα που έχουν μέσα στην οικογένεια, την κοινωνία, την Εκκλησία. Το λειτούργημα όμως είναι μια αντικειμενική σχέσι με τη ζωή, τους ανθρώπους και τον Θεό. Και γι’ αυτό συνήθως είναι μηχανική, ψυχρή και μερικές φορές ιδιοτελής. Πέρα όμως και πάνω από το λειτούργημα υπάρχει η ιδιότης του συνειδητού μέλους της ποίμνης του Χριστού, που είναι μια προσωπική και υποκειμενική σχέσις με τον Σωτήρα και ποιμένα της ζωής μας. Η Θεομήτωρ, το πρώτο πιστό και αφωσιωμένο μέλος της Εκκλησίας του Χριστού, μας εμπνέει και κατευθύνει σε μια ζωή πιστότητος και προσωπικής σχέσεως με τον «Ποιμένα των προβάτων τον μέγαν... τον Κύριον ημών Ιησούν» (Εβρ. ιγ' 20).
Η προτύπωσις αυτή αναφέρεται και σε ένα άλλο χαρακτηριστικό της Θεοτόκου: στην μεγάλη αγάπη της προς τον Υιό και Θεό της. Το «Άσμα» λέει, ότι εκείνο που έκανε τις παρθένες ν’ αγαπήσουν το Νυμφίο ήταν η εκλεκτή ευωδία των αρωμάτων του. Αυτή η ευωδία τις προσέλκυσε και τις αιχμαλώτισε και άναψε τη φωτιά της μεγάλης αγάπης και του έρωτος για το πρόσωπό του.
Ο Ιησούς είναι το μύρο του ουρανού που ξεχύθηκε στη γη και πλημμύρισε η κτίση από την ευωδία του. Και η Θεοτόκος είναι η πρώτη που αιχμαλωτίσθηκε από την οσμή των μύρων του Υιού της. Η Παρθένος Μαρία είναι η πρώτη από τις «νεάνιδες» (=τις αγνές υπάρξεις) που είλκυσε η ευωδία των αρετών του Χριστού και που εξωμολογήθηκε τον μεγάλο έρωτά της γι’ Αυτόν: «τετρωμένη αγάπης εγώ είμι» (Άσμα Α.ε' 8). Γι΄ αυτό και η Εκκλησία της έδωσε τον τίτλο της αιώνιας μνηστής: «Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε» (Ω).
Η προσωπική σχέσις του ανθρώπου με τον Ιησού φθάνει στα όρια του μυστικού έρωτος. Αυτόν τον έρωτα καλλιεργεί και συντηρεί ο ίδιος ο Κύριος, καθώς εκχύνη στην ψυχή του πιστού τα αρώματα της σωστικής αγάπης του.

(Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, Η Πρώτη, εκδ. Γρηγόρη, σελ. 51-53 )

Εύρεση

Δημοφιλή Θέματα (Α-Ω)

αγάπη (605) Αγάπη Θεού (345) αγάπη σε Θεό (248) αγάπη σε Χριστό (167) άγγελοι (69) Αγγλικανισμός (1) Αγία Γραφή (231) Αγιασμός (10) Άγιο Πνεύμα (97) Άγιο Φως (1) άγιοι (179) άγιος (197) αγνότητα (42) άγχος (36) αγώνας (106) αγώνας πνευματικός (272) αδικία (6) Αθανασία (7) Αθανάσιος ο Μέγας (4) αθεΐα (127) αιρέσει (1) αιρέσεις (363) αιωνιότητα (14) ακηδία (4) ακτημοσὐνη (14) αλήθεια (117) αμαρτία (344) Αμβρόσιος άγιος (3) άμφια (1) Αμφιλόχιος της Πάτμου (4) Ανάληψη Χριστού (4) Ανάσταση (146) ανασταση νεκρών (31) ανθρώπινες σχέσεις (324) άνθρωπος (304) αντίχριστος (11) Αντώνιος, Μέγας (5) αξιώματα (15) απἀθεια (5) απελπισία (10) απιστία (21) απληστία (5) απλότητα (16) αποκάλυψη (8) απόκρυφα (17) Απολογητικά Θέματα (1) αργολογία (3) αρετή (201) Αρσένιος Όσιος (5) ασθένεια (109) άσκηση (63) αστρολογία (2) Αυγουστίνος άγιος (3) αυταπάρνηση (31) αυτεξούσιο (2) αυτογνωσία (149) αυτοθυσἰα (26) αυτοκτονία (10) αχαριστία (6) Β Παρουσία (10) Β' Παρουσία (11) βάπτιση (17) βάπτισμα (32) Βαρβάρα αγία (1) Βαρσανουφίου Οσίου (31) Βασιλεία Θεού (33) Βασίλειος ο Μέγας (32) Βελιμίροβιτς Νικόλαος Άγιος (41) βία (4) βιβλίο (31) βιοηθική (10) βίος (1) Βουδδισμός (5) γαλήνη (2) γάμος (125) Γένεση (5) Γέννηση Κυρίου (14) Γεροντικόν (195) Γερόντισσα Γαβριηλία (1) Γεώργιος Άγιος (1) γηρατειά (11) γιόγκα (4) γλώσσα (64) γνώση (25) Γνωστικισμός (3) γονείς (134) Γρηγόριος Νεοκαισαρείας άγιος (1) Γρηγόριος Νύσσης Άγιος (2) Γρηγόριος ο Θεολόγος (20) Γρηγόριος ο Παλαμάς όσιος (10) γυναίκα (36) δάκρυα (58) δάσκαλος (24) Δεύτερη Παρουσία (29) Δημήτριος Άγιος (1) Δημιουργία (62) διάβολος (235) Διάδοχος Φωτικής όσιος (13) διαίσθηση (1) διακονία (4) διάκριση (147) διάλογος (5) δικαιο (4) δικαιοσύνη (39) Διονύσιος Αρεοπαγίτης Άγιος (2) Διονύσιος Κορίνθου άγιος (1) Δογματικα Θέματα (205) Δογματική Τρεμπέλα (1) δύναμη (70) Δωρόθεος αββάς (10) εγκράτεια (19) εγωισμός (250) εικόνες (34) Ειρηναίος Λουγδούνου άγιος (4) ειρήνη (55) εκκλησία (239) Εκκλησιαστική Ιστορία (24) Εκκλησιαστική περιουσία (3) έκτρωση (5) έλεγχος (17) ελεημοσύνη (115) ελευθερία (62) Ελλάδα (19) ελπίδα (61) εμπιστοσὐνη (59) εντολές (12) Εξαήμερος (2) εξέλιξης θεωρία (16) Εξομολόγηση (168) εξωγήινοι (13) εξωσωματική γονιμοποίηση (5) Εορτή (3) επάγγελμα (17) επιείκεια (2) επιμονἠ (52) επιστήμη (108) εργασία (80) Ερμηνεία Αγίας Γραφής (185) έρωτας (19) έρωτας θείος (9) εσωστρέφεια (1) Ευαγγέλια (194) Ευαγγέλιο Ιωάννη Ερμηνεία (33) Ευαγγελισμός (2) ευγένεια (15) ευγνωμοσὐνη (42) ευλογία (5) Ευμένιος Όσιος γέροντας (7) ευσπλαχνία (34) ευτυχία (65) ευχαριστία (54) Εφραίμ Άγιος Νέας Μάκρης (1) Εφραίμ Κατουνακιώτης Όσιος (39) Εφραίμ ο Σύρος όσιος (6) εχεμύθεια (1) ζήλεια (15) ζώα (46) ζωή (37) ηθική (14) ησυχία (32) θάνατος (307) θάρρος (100) θαύμα (260) θέατρο (5) Θεία Κοινωνία (179) Θεία Λειτουργία (130) θεία Πρόνοια (14) θἐλημα (56) θέληση (38) θεογνωσία (2) Θεόδωρος Στουδίτης όσιος (36) θεολογία (29) Θεός (333) Θεοφάνεια (6) Θεοφάνους Εγκλείστου Αγίου (6) θέωση (6) θλίψεις (282) θρησκείες (43) θυμός (100) Ιάκωβος Αδελφόθεος Άγιος (1) Ιάκωβος Τσαλίκης Όσιος (14) ιατρική (13) Ιγνάτιος Θεοφόρος (9) Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ Άγιος (7) ιεραποστολή (49) ιερέας (177) ιερωσύνη (16) Ινδουισμός (14) Ιουδαίοι (1) Ιουλιανός Παραβάτης (2) Ιουστίνος άγιος (3) Ιουστίνος Πόποβιτς Άγιος (64) Ιππόλυτος άγιος (1) Ισαάκ ο Σύρος (5) Ισίδωρος Πηλουσιώτης όσιος (36) Ισλάμ (11) Ιστορία Ελληνική (12) Ιστορία Παγκόσμια (16) Ιστορικότης Χριστού (1) Ιωάννης Δαμασκηνός Άγιος (1) Ιωάννης Θεολόγος (3) Ιωάννης Κροστάνδης (331) Ιωάννης Χρυσόστομος (401) Ιωσήφ Ησυχαστής Άγιος (7) Καινή Διαθήκη Ερμηνεία (139) Καινή Διαθήκη κριτικό κείμενο NestleAland (5) Κανόνες Εκκλησίας (4) καρδιά (119) Κασσιανός Όσιος (4) κατάκριση (132) καταναλωτισμός (8) Κατηχητικό (4) καύση νεκρών (1) κενοδοξία (14) κήρυγμα (53) Κίνητρα (3) Κλήμης Αλεξανδρέας (1) Κλήμης Ρώμης άγιος (1) Κλίμακα (6) κλοπή (5) Κοίμησις Θεοτόκου (26) κοινωνία (167) κόλαση (50) Κόντογλου Φώτης (4) Κοσμάς Αιτωλός Άγιος (2) Κουάκεροι (1) ΚράτοςΕκκλησία (1) Κρίσις Μέλλουσα (49) Κυπριανός άγιος (1) Κύριλλος Άγιος (1) Κωνσταντίνος Άγιος (2) Λατρεία Θεία (75) λείψανα (9) λογική (1) λογισμοί (117) λόγος Θεού (22) Λουκάς Ευαγγελιστής Άγιος (1) Λουκάς Κριμαίας Άγιος (12) λύπη (60) μαγεία (19) μακροθυμία (5) Μανιχαϊσμός (1) Μάξιμος Ομολογητής (15) Μαρία Αιγυπτία Αγία (2) Μαρκίων αιρετικός (1) μάρτυρες (24) μεγαλοσὐνη (7) Μεθοδιστές (1) μελέτη (59) μετά θάνατον (44) μετά θάνατον ζωή (102) Μεταμόρφωση (11) μετάνοια (371) Μετάσταση (1) μετάφραση (13) Μετενσάρκωση (8) μητέρα (56) Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος (3) μίσος (12) ΜΜΕ (4) μνημόσυνα (9) μοναξιά (21) μοναχισμός (114) Μορμόνοι (1) μόρφωση (20) μουσική (8) Ναός (17) ναρκωτικά (4) Νέα ΕποχήNew Age (1) Νεκτάριος άγιος (27) νέοι (27) νεοπαγανισμός (11) νηστεία (67) νήψη (2) Νικηφόρος ο Λεπρός Άγιος (3) Νικόδημος Αγιορείτης Άγιος (3) Νικόλαος Άγιος (8) Νικόλαος Καβάσιλας Άγιος (3) Νικόλαος Πλανάς Άγιος (1) νους (55) οικονομία (2) Οικουμενισμός (4) ομολογία (3) ομορφιά (17) ομοφυλοφιλία (2) όνειρα (35) οραμα (25) οράματα (33) οργή (2) ορθοδο (1) Ορθοδοξία (293) όρκος (1) πάθη (270) πάθος (38) παιδεία (24) παιδιά (138) Παΐσιος Όσιος (380) Παλαιά Διαθήκη (7) Παλαιά Διαθήκη Ερμηνεία (10) παλαιοημερολογίτες (17) Παναγία (336) Παπαδόπουλος Στυλιανός (3) παράδειγμα (38) Παράδεισος (113) Παράδοση Ιερά (9) Παρασκευή Αγία (1) Παρθένιος ο Χίος Όσιος (2) Πάσχα (23) πατήρ Νικόλαος Πουλάδας (21) πατρίδα (9) Πατρολογία (19) Παύλος Απόστολος (4) πειρασμοί (28) Πεντηκοστή (12) περιέργεια (3) Πέτρος Απόστολος (1) πίστη (546) πλησἰον (69) πλούτος (75) Πνευματικές Νουθεσίες (93) πνευματική ζωή (280) πνευματικός πατέρας (121) πνευματισμός (10) ποίηση (21) πόλεμος (29) πολιτική (25) πολιτισμός (9) Πορφύριος Όσιος (272) πραότητα (7) προθυμἰα (28) Πρόνοια (5) Πρόνοια Θεία (91) προορισμός (16) προσευχή (814) προσοχή (51) προσπἀθεια (139) προτεσταντισμός (29) προφητείες (15) ραθυμία (18) Ρωμαιοκαθολικισμός (36) Σάββας Καλύμνου Άγιος (1) Σαρακοστή (12) σεβασμός (28) Σεραφείμ του Σαρώφ Όσιος (11) Σιλουανός Άγιος (3) σιωπή (14) σοφία (54) Σπυρίδων Άγιος (2) σταθερότητα (2) Σταυρός (86) Σταυροφορίες (4) Σταύρωση (53) συγχώρηση (95) συκοφαντία (3) Συμεών Νέος Θεολόγος όσιος (88) συμπὀνια (23) συναξάρι (2) συνείδηση (26) σχίσμα (34) σώμα (49) σωτηρία (54) Σωφρόνιος του Έσσεξ Άγιος (35) τάματα (2) ταπεινοφροσύνη (271) ταπείνωση (196) Τέλος Κόσμου (4) Τερτυλλιανός (1) Τεσσαρακοστή Μεγάλη (6) τέχνη (1) τιμωρία (21) Τριάδα Αγία (35) τύχη (2) υγεία (8) υλικά αγαθά (43) υπακοή (129) Υπαπαντή (2) υπαρξιακά (73) υπερηφἀνεια (55) υποκρισία (26) υπομονή (228) φανατισμός (5) φαντασία (5) φαντάσματα (3) φιλαργυρἰα (9) φιλαυτἰα (11) φιλία (31) φιλοσοφία (23) Φλωρόφσκυ Γεώργιος (3) φόβος (56) φὀβος Θεοὐ (26) φύση (1) φως (46) Φώτιος άγιος (1) χαρά (124) Χαράλαμπος Άγιος (1) χάρις θεία (122) χαρίσματα (39) Χειρόγραφα Καινής Διαθήκης (1) Χριστιανισμός (21) χριστιανός (101) Χριστός (365) Χριστούγεννα (69) χρόνος (36) ψαλμωδία (7) ψεύδος (24) ψυχαγωγία (10) ψυχή (275) ψυχολογία (25)