76. Για να γίνουμε τέλεια ευάρεστοι στον Χριστό, πρέπει να μάθουμε να αδιαφορούμε για την σάρκα μας. Λόγου χάριν, αν νοιώθουμε υπνηλία κατά την διάρκεια της προσευχής και όμως βιάζουμε τον εαυτό μας να συνεχίση την προσευχή, τότε δείχνουμε αδιαφορία απέναντι της σαρκός μας. Οι μάρτυρες και οι Όσιοι είχαν αυτήν την τελεία αδιαφορία απέναντι της σαρκός.
77. Στο τέλος της πρωινής και της εσπερινής προσευχής, που κάνεις κατ’ ιδίαν, να επικαλήσαι τους Αγίους: Πατριάρχας, Προφήτας, Αποστόλους, Μάρτυρας, Ομολογητάς, Πατέρας της Εκκλησίας, Οσίους. Έτσι στην κάθε μία από αυτές τις χορείες τους, θα βλέπης την πραγματοποίησι των διαφόρων αρετών και θα εμπνέεσαι για να τους μιμήσαι στη δική σου ζωή. Μάθε από τους Πατριάρχας του περιουσίου λαού την παιδική πίστι και υπακοή στον Κύριο. Από τους Προφήτας και τους Αποστόλους, τον ζήλο για την δόξα του Θεού και για την σωτηρία των ανθρωπίνων ψυχών. Από τους Αγίους Πατέρας, την εντρύφησι στην Αγία Γραφή και τον πόθο να δοξάσης τον Θεό, κηρρύτοντας τον ανάμεσα στους ανθρώπους. Από τους Μάρτυρας και τους Ομολογητάς, τη στερεά πίστι και το αλύγιστο φρόνημα μπροστά στους απίστους και τους άθεους. Από τον ασκητικό βίο των Οσίων, το να σταυρώνης τη σάρκα σου με τα πάθη και τις επιθυμίες της, το να προσεύχεσαι θερμά και επίμονα, το να πλημμυρίζης τον εσωτερικό σου κόσμο με άγια αισθήματα και οσίους λογισμούς. Και από όλους, το να αγαπάς άδολα τον πλησίον σου και να προστρέχης δωρεάν σε όσους έχουν την ανάγκη σου.
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 49-50)