251. Μη νοιώθεις κακία για όποιον δείχνει υπερηφάνεια ή μοχθηρία ή υπουλότητα ή ανυπομονησία στις σχέσεις του μαζί σου ή με τους άλλους. Θυμήσου ότι και συ είσαι υποκείμενος στα ίδια ή και σε χειρότερα αμαρτήματα και πάθη. Να προσεύχεσαι γι’ αυτόν και να είσαι πράος απέναντί του. «ἐὰν καὶ προληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πρᾳότητος, σκοπῶν σεαυτόν, μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς. Αλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ» (Γαλάτ. στ’ 1, 2). 252. Η ημέρα είναι το σύμβολο της παροδικότητας της επιγείου ζωής. Αρχίζει με την αυγή,…

«Κι άλλωστε τι ωφελείται τάχα ο άνθρωπος, αν κερδίσει τον κόσμο ολόκληρο αλλά χάσει τη ζωή του;» (Ματθαίος 16:26). Όλα για το σώμα! Σε 5 δισ. δολάρια ανέρχεται κάθε χρόνο ο τζίρος της βιομηχανίας καλλυντικών στην Αμερική. Είναι αξιοθαύμαστο το τι κάνει, σε τι κόπους, ακόμα και σε πόνους, πολλές φορές, αλλά και σε έξοδα υποβάλλεται ο άνθρωπος –ιδιαίτερα στις αναπτυγμένες οικονομικά κοινωνίες- για να περιποιηθεί το σώμα του. Για να φαίνεται ωραίος –ιδιαίτερα όταν αρχίσει και γερνάει! Η ματαιοδοξία σε όλο της το μεγαλείο! Ο Χριστός διατύπωσε κάποτε το ερώτημα τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος αν κερδίσει όλο τον…

Αλογίαη υπερηφάνειαΗ υπερηφάνεια είναι απόδειξις, ότι δεν έχουμε μυαλό. Για ποιό πράγμα έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου; Ε.Π.Ε. 23,18 ο άνθρωποςΑναλογίσου τη φύση μας, από που πλάστηκε και που τελειώνει. Σκέψου τι αξία έχεις όταν κοιμάσαι. Και το παραμικρό ζώο μπορεί τότε να σε φονεύσει. Πολλούς ανθρώπους κι ένα μικρό ζωύφιο, που έπεσε απ’ το ταβάνι τους έβγαλε το μάτι ή έγινε αιτία κάποιου άλλου κακού. Ε.Π.Ε. 23,18 ο πονηρός δούλος Έγινε παράλογος ο δούλος εκείνος απ’ το θυμό του και έκλεισε στη φυλακή το συνδούλο του. Τόσο αλόγιστος ήταν. Θα μπορούσε βέβαια ν’ αναλογιστεί την αγαθότητα του…

ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ, αδελφέ, να διώχνεις δαιμόνια; ρωτά ο Αββάς Πιτυρίων, ο μαθητής του Οσίου Αντωνίου. Μάθε τώρα να υποτάσσεις τα πάθη σου. Όποιο πάθος βγάλεις από μέσα σου, διώχνεις μαζί και το δαιμόνιο που το προκαλεί, γιατί κάθε πάθος έχει και το δαιμόνιο του. Νικώντας τα πάθη, διώχνεις και τον διάβολο που τα υποκινεί. ΈΝΑΣ ΕΡΗΜΙΤΗΣ έζησε τριαντα ολόκληρα χρόνια στην έρημο, τρώγοντας μόνο τους καρπούς μιας φοινικιάς που είχε φυτρώσει έξω από την καλύβα του. Ύστερα όμως του εσπειρε ζιζάνια στον νου ο διάβολος κι άρχισε να συλλογίζεται πως άδικα σπατάλησε εκεί τόσα χρόνια.- Τί κέρδισα τάχα; έλεγε στον εαυτό…

Πάθη και Αρετές Σχετικά με την εξωτερική άσκηση και ποια αγαθή εργασία είναι μεγαλύτερη και πρώτη, πρέπει να γνωρίζετε τούτο, αγαπητοί· ότι οι αρετές είναι δεμένες μεταξύ τους και ακολουθούν η μία την άλλη, σαν κάποια ιερή αλυσίδα, πιασμένες η μία από την άλλη. Η προσευχή, για παράδειγμα, από την αγάπη, η αγάπη από τη χαρά, η χαρά από την πραότητα, η πραότητα από την ταπεινοφροσύνη, η ταπεινοφροσύνη από την διακονία, η διακονία από την ελπίδα, η ελπίδα από την πίστη, η πίστη από την υπακοή, η υπακοή από την απλότητα. Επίσης και τα αντίθετα είναι δεμένα το ένα με…

«Καθένας που αγωνίζεται εγκρατεύεται σε όλα»                                              (Α΄ Κορ. θ' 25) «Άλλα από τα πάθη είναι σωματικά κι αλλά ψυχικά. Τα σωματικά έχουν τις αφορμές τους από το σώμα, τα ψυχικά από τα εξωτερικά πράγματα. Και τα δύο αυτά είδη παθών τα αφανίζουν η αγάπη και η εγκράτεια· η πρώτη τα ψυχικά, η δεύτερη τα σωματικά». (Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, 400 Κεφάλαια περί Αγάπης, ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ Β', 55)

(διηγείται ο άγιος Ιερώνυμος). Τώρα τελευταία είδα στην βασιλική του αγίου Πέτρου μια από τις πιο ευγενείς κυρίες της Ρώμης – δεν λέγω το όνομα της, για να μη νομίσεις πως θέλω να την γελοιοποιήσω. Μπροστά επήγαιναν μερικοί ευνούχοι. Και αυτή από πίσω μοίραζε με τα ίδια της τα χέρια – γιατί αυτό θεωρείται «πιο θρησκευτικό»- μερικά ψιλονομίσματα στους φτωχούς! Και να ξαφνικά – εύκολα το καταλαβαίνει κανείς, γιατί είναι τόσο συνηθισμένο- μια γριούλα φορτωμένη χρόνια και ξεροκόμματα μπαίνει πάλι στην σειρά να πάρει και άλλη δεκαρούλα! Μα όταν ήλθε η σειρά της, αντί για δεκάρα, της κοπάνησε μια καρπαζιά!…

Εγώ λοιπόν, παρ’ ότι ο φόβος της γέενας με έκαμε και κλείστηκα σε τέτοια κάτεργα (στην έρημο ως ασκητής), και είχα τώρα παρέα μου τους σκορπιούς και τα αγρίμια, εγώ, με τον λογισμό μου έτρεχα και ευρισκόμουν ανάμεσα σε κοπέλες που χόρευαν!Η όψη μου είχε γίνει κατακίτρινη από την πολλή νηστεία. Και όμως! Ο νους μου πυρακτωνόταν από τις επιθυμίες που φούντωναν στο παγωμένο σώμα μου! Και παρ’ όλο που – χωρίς ακόμη να έχω πεθάνει εγώ – η σάρκα μου ήταν σχεδόν ψόφια, η φλόγα των σαρκικών επιθυμιών τριζοβολούσε μέσα μου!Είναι φυσικό, ότι στην κατάσταση αυτή έχασα κάθε ελπίδα,…

    Ένας άνθρωπος που εγκαταλείπει την οικογένεια του επειδή ερωτεύτηκε και θέλει να ζήσει τον έρωτα του, ένας άνθρωπος που υποχωρεί και υποκύπτει στα πάθη του, ένας άνθρωπος που παρασύρεται από τις ορέξεις και τις επιθυμίες του φαινομενικά μπορεί να δείχνουν ευτυχισμένοι και πολλοί να τους ζηλεύουν αλλά στην πραγματικότητα υπονομεύουν τη ζωή τους και το μέλλον τους διακινδυνεύοντας να χάσουν για πάντα την ψυχή τους αν δεν μετανοήσουν. Κάθε φορά που χάνουμε μια μάχη με τα πάθη μας δίνουμε πόντο στο διάβολο και έδαφος να διεισδύσει πιο πολύ στη ζωή μας. Αν δεν προσέξουμε, αν δεν αντισταθούμε, μπορεί…

2,1 «Θέλω γαρ υμάς ειδέναι ηλίκον αγώνα έχω περί υμών και των εν Λαοδικεία και όσοι ουχ εωράκασι το πρόσωπόν μου εν σαρκί». Τι ευαισθησία είναι αυτή και τι ένθεη συν-ευαισθησία! Ο Απόστολος φέρνει στην καρδιά του χριστιανούς, τους οποίους ποτέ δεν είδε (με τους σωματικούς του οφθαλμούς), και η φιλάνθρωπη καρδιά του, σαν να «ξεριζώθηκε και έφυγε» απ’ αυτόν και να μετοίκησε σε όλους αυτούς (τους χριστιανούς), τους διασκορπισμένους μέσα στον κόσμο. Στον εαυτό του ο άγιος Απόστολος ανήκει πάρα πολύ λίγο! Όλος διακατέχεται από φροντίδες για όλες τις Εκκλησίες. Η χριστοειδής αγάπη του, τον κάνει να είναι ευαγγελικά…