ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ, αδελφέ, να διώχνεις δαιμόνια; ρωτά ο Αββάς Πιτυρίων, ο μαθητής του Οσίου Αντωνίου. Μάθε τώρα να υποτάσσεις τα πάθη σου. Όποιο πάθος βγάλεις από μέσα σου, διώχνεις μαζί και το δαιμόνιο που το προκαλεί, γιατί κάθε πάθος έχει και το δαιμόνιο του. Νικώντας τα πάθη, διώχνεις και τον διάβολο που τα υποκινεί.
ΈΝΑΣ ΕΡΗΜΙΤΗΣ έζησε τριαντα ολόκληρα χρόνια στην έρημο, τρώγοντας μόνο τους καρπούς μιας φοινικιάς που είχε φυτρώσει έξω από την καλύβα του. Ύστερα όμως του εσπειρε ζιζάνια στον νου ο διάβολος κι άρχισε να συλλογίζεται πως άδικα σπατάλησε εκεί τόσα χρόνια.
- Τί κέρδισα τάχα; έλεγε στον εαυτό του. Ούτε αποκαλύψεις είδα ούτε κανένα θαύμα έκανα, όπως οι παλαιοί ασκητές. Ας γυρίσω στον κόσμο, ίσως εκεί προκόψω περισσότερο.
Το είχε σχεδόν αποφασίσει κι ετοιμαζόταν, όταν ο Θεός, που τον λυπήθηκε για τους τόσους κόπους του, έστειλε τον Άγγελό Του να τον εμποδίσει.
- Τί μεγαλύτερο θαύμα θέλεις, του είπε ο Άγγελος, από την υπομονή και την μεγαλοψυχία που σου έδωσε ο Θεός, να μείνεις τόσα χρόνια ολομόναχος σ’ αυτό τον άγριο τόπο, τρώγοντας μόνο τους καρπούς τούτου του δένδρου; Κάνε λίγο ακόμη υπομονή και ζήτησε από τον Θεό περισσότερη ταπείνωση.
Έτσι, έμεινε στον τόπο του ο Ερημίτης ευχαριστώντας τον Θεό, που τον στήριξε με τον Άγγελό Του.
ΚΑΠΟΙΟΣ Γέροντας πολύ πνευματικός αξιώθηκε να βλέπει ορατό σημείο του Αγίου Πνεύματος στα στόματα των αδελφών, την στιγμή που αντάλλαζαν αδελφικό ασπασμό στην Θεία Λειτουργία, όταν ο Διακονος έλεγε το «αγαπήσωμεν αλλήλους».
(Γεροντικό, Σταλαγματιές απο την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ. 162-163)