251. Μη νοιώθεις κακία για όποιον δείχνει υπερηφάνεια ή μοχθηρία ή υπουλότητα ή ανυπομονησία στις σχέσεις του μαζί σου ή με τους άλλους. Θυμήσου ότι και συ είσαι υποκείμενος στα ίδια ή και σε χειρότερα αμαρτήματα και πάθη. Να προσεύχεσαι γι’ αυτόν και να είσαι πράος απέναντί του. «ἐὰν καὶ προληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πρᾳότητος, σκοπῶν σεαυτόν, μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς. Αλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ» (Γαλάτ. στ’ 1, 2).
252. Η ημέρα είναι το σύμβολο της παροδικότητας της επιγείου ζωής. Αρχίζει με την αυγή, ύστερα έρχεται η κυρίως ημέρα, την ακολουθεί το σούρουπο και, με την έλευσι της νυκτός, πάει η ημέρα, έφυγε. Το ίδιο παρέρχεται και η παρούσα ζωή. Στην αρχή, η παιδική ηλικία, σαν το γλυκοχάραμα. Κατόπιν η ενηλικίωσις, σαν το μεσημέρι. Και, τέλος, τα γηρατειά, σαν το σούρουπο, αν ο Θεός μας αξιώση να φθάσουμε έως εκεί. Και κατόπιν, ο αναπόφευκτος θάνατος.
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 112)