499. Είναι μεγάλη η χαρά μου, που αξιώθηκα να φέρω στον νου και την καρδιά μου, καθώς και στα χείλη μου, το όνομα του Θεού, το όνομα της Θεοτόκου, τα ονόματα των Αγγέλων και των Αγίων, όταν προσεύχωμαι. Το όνομα του Θεού και το όνομα της Υπεραγίας Μητρός του, όταν τα μνημονεύουμε με όλη μας την καρδιά, αγιάζουν και στηρίζουν και παρηγορούν. Αλλά και οι Άγιοι, οι πρέσβεις μας ενώπιον του Θεού, προσεύχονται για μας, όταν τους το ζητήσουμε, και μας φωτίζουν με την αίγλη των αρετών τους. Είναι τόσο καλό να έχουμε κοινωνία με τον Θεό και τους ενοίκους…

Στην προσευχή χρειάζεται επιμονή και υπομονή-Γέροντα, μερικές φορές, όταν παρακαλώ τον Θεό να γίνη κάτι και δεν γίνεται, αναρωτιέμαι: «Άραγε ο Θεός ακούει την προσευχή μου;». Το «άραγε» σημαίνει ότι αμφιβάλλεις για την αγάπη του Θεού, κι έτσι ακυρώνεις την αίτησή σου την ίδια στιγμή που την καταθέτεις, οπότε χάνεις και την σειρά προτεραιότητας.-Όταν ζητώ, Γέροντα, κάτι από τον Θεό και δεν μου το δίνει αμέσως, να επιμένω;-Ναι, να επιμένεις. Βλέπεις, και όταν πάμε σε μια υπηρεσία και απευθυνόμαστε σε κάποιο αρμόδιο πρόσωπο, για να μας βοηθήσει σε μια υπόθεση, μερικές φορές επιμένουμε, για να μας εξυπηρετήσει. «Σε παρακαλώ, λέμε,…

Ο Θεός βρίσκεται παντού. Και σαν βρει καρδιά που δεν Του εναντιώνεται, καρδιά ταπεινή, μπαίνει μέσα της και τη γεμίζει χαρά. Τόση είναι η χαρά της καρδιάς που έχει μέσα της το Θεό, ώστε κολλάει πάνω Του και δεν θέλει ποτέ να Τον αποχωριστεί. Σε καρδιά φουσκωμένη από εγωισμό δεν πλησιάζει ο Κύριος. Κι έτσι αυτή καταθλίβεται, μαραζώνει και σιγολιώνει, βυθισμένη στην άγνοια, τη λύπη και το σκοτάδι. Όσο αμαρτωλοί κι αν είμαστε, μόλις στραφούμε με μετάνοια και πόθο προς τον Κύριο, η θύρα της καρδιάς μας ανοίγει σ’ Εκείνον. Ηεσωτερική ακαθαρσία ξεχύνεται έξω, για να παραχωρήσει τη θέση της…

"Ο Θεός δεν ακούει την προσευχή του υπερήφανου" Γέροντα, μετά από μια άσχημη συμπεριφορά μου έχω τον λογισμό ότι η προσευχή μου δεν είναι ευάρεστη στον Θεό.Αν ο λογισμός αυτός προέρχεται από γνήσια ταπείνωση και λες: «παροργίζω τον Θεό με την άσχημη συμπεριφορά μου», τότε νιώθεις θεία παρηγοριά. αν όμως στενοχωριέσαι εγωιστικά και λες: «πώς έφθασα εγώ σ’ αυτήν την κατάσταση;», δεν δέχεσαι παρηγοριά, γιατί «ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται». Δεν ακούει ο Θεός την προσευχή του υπερήφανου, γιατί η υπερηφάνεια είναι φράχτης.Για να εισακουσθεί η προσευχή μας, πρέπει να βγαίνη από «καρδία συντετριμμένη και τεταπεινωμένη».Όταν πούμε με πολλή ταπείνωση: «τέτοιος…

...Ο αββάς Παύλος έφτασε στην ηλικία των εκατό και δεκατριών ετών.Τότε και ο Μέγας Αντώνιος ήταν ενενήντα χρόνων και πολλές φορές σκεπτόταν και απορούσε λέγοντας. Άραγε θα υπάρχη άλλος Μοναχός στην πιο βαθειά έρημο; Μια νύκτα ήλθε Άγγελος Κυρίου και του λέγει: Πήγαινε γρήγορα στο βάθος της ερήμου, να βρεις τον Αββά Παύλο, ο οποίος είναι πιο ενάρετος από σένα και θα λάβεις μεγάλη ωφέλεια από αυτόν. Όταν άκουσε αυτά δεν καθυστέρησε καθόλου, αλλά αφού περιφρόνησε την αδυναμία των γηρατειών, την μεγάλη οδοιπορία και όλα τα άλλα εμπόδια, ξεκίνησε το πρωί και περπατώντας όλη την ημέρα εκαίγετο από τον καφτερό…

Τα πάθη είναι παράσιτα στην θεία επικοινωνία Γέροντα, όταν έχω εμπάθεια, μπορεί να δουλέψει η καρδιά μου στην προσευχή;Πως να δουλέψει η καρδιά σου στην προσευχή, όταν μέσα σου έχεις πάθη; Να, πάρε ένα σκουριασμένο καλώδιο και σύνδεσέ το με το τηλέφωνο. Μπορείς να συνεννοηθείς; Βραχυκυκλώνεται, βουίζει. Και ο άνθρωπος, όταν έχει μέσα του σκουριές, πάθη, έχει βραχυκυκλώματα στην πνευματική ζωή, μόνος του βραχυκυκλώνεται. Χρειάζεται να προσέξει την υπερηφάνεια, τον εγωισμό, το θέλημα, την αναίδεια. Γιατί, αν είναι κυριευμένος από αυτά, δεν είναι δυνατόν να τον επισκεφθεί η Χάρις του Θεού, ώστε να μπορέσει να προσευχηθεί. Πρέπει να καθαρίσει τα…

"Ο Γέροντας δεν κατέκρινε κανέναν για την ιδεολογία του" Βασικό χαρακτηριστικό του ήταν το ότι δεχόταν τους πάντες. Δεχόταν και τους αρνητές και τους άθεους. Και γκουρού ακόμη δεχόταν, χωρίς να κατακρίνει κανέναν για την ιδεολογία του. Σ' όλους, όμως, τόνιζε ότι η αλήθεια βρίσκεται στο Χριστό και στην Ορθόδοξη πίστη. Η αποδοχή αυτή, που ήταν από τα μεγάλα χαρακτηριστικά του Γέροντος Πορφυρίου - το να δέχεται, δηλαδή, τους πάντες και τα πάντα- ήταν απλούστατα αντιγραφή του τρόπου του Θεού απέναντί μας, προκειμένου να γίνουμε καλύτεροι, να καθαρισθούμε και να προχωρήσουμε στη σωτηρία. Αυτή ήταν η πρακτική του Γέροντος Πορφυρίου.…

489. Κάποτε, το Πνεύμα εισέρχεται στην ψυχή μας , χωρίς να προηγηθούν λόγια για τα αφτιά ούτε να μιλήση το στόμα μας. Εισέρχεται απ’ ευθείας στην ψυχή μας, όπως ο Υιός του Θεού εισήλθε «των θυρών κεκλεισμένων» στο υπερώο, όπου βρίσκονταν οι Απόστολοι, «διά τον φόβον των Ιουδαίων» κρυμμένοι. Τότε, νοιώθουμε ξαφνικά μέσα μας φως και χαρά. Θυμήσου πως ο Άγγελος εισήλθε στη φυλακή για να απελευθερώση τον κλεισμένο εισήλθε στη φυλακή για να απελευθερώση τον κλεισμένο εκεί Απόστολο Πέτρο. «Φύλακές πρὸ τῆς θύρας ἐτήρουν.. Καὶ ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἐπέστη καὶ φῶς ἔλαμψεν ἐν τῷ οἰκήματι» (Πραξ. ιβ’ 6, 7).…

487. Ήμουν στον δρόμο, πηγαίνοντας στην εκκλησία για τον Όρθρο. Ο ήλιος είχε ανατείλει και το φως του έπεφτε σ’ ένα τζάμι. Η αντανάκλασις ήταν τόσο δυνατή, ώστε ήταν αδύνατο να κυττάξης εκείνο το γυαλί, όπως είναι αδύνατο να κυττάξης τον ίδιο τον ήλιο. Συλλογίσθηκα τότε: «Αν ο υλικός, ο κτιστός ήλιος αντανακλάται με τόση λάμψι από το φτωχό γυαλί, τι συμβαίνει με τον Ήλιο της Δικαιοσύνης, τον Κύριο, όταν αντανακλάται από μία καθαρή καρδιά; Λαμπρότατα αντανακλάται ο Θεός στους Αγίους του, που καθάρισαν και διηύγασαν την καρδιά τους «παντός μολυσμού σαρκός καί πνεύματος, επιτελούντες αγιωσύνην ἐν φόβω Θεοῦ» (Β’…

Τονίζει ο Αγ. Γρηγόριος Νύσσης, τα εξής πολύ σημαντικά για την ευχαριστία που πρέπει να αποδίδουμε στο Θεό κατά την προσευχή: «Η Θεία χάρη μας εφοδίασε με άφθονα, κάθε είδους αγαθά, και για ν’ ανταποδώσουμε όλα όσα λάβαμε έχουμε αυτό μόνο, να προσπαθούμε να ξεπληρώσουμε τον Ευεργέτη μας με την προσευχή και την ευχαριστία. Στοχάζομαι, λοιπόν, ότι κι αν ακόμα συμπαρατείνουμε σε όλο το μάκρος της ζωής μας τη συνομιλία μας με το Θεό με ευχαριστία και προσευχή, μας απομένει τόσο ακόμα για να εξοφλήσουμε τον Ευεργέτη, όσο εάν ούτε καν είχαμε προθυμοποιηθεί να κάνουμε αρχή της αντιπροσφοράς σ’ Αυτόν!…