Πνεύμα Κυρίου έχρισέ μεΛουκά δ' 18 Συνέπεια της πληρώσεως του Ιησού δια του Αγίου Πνεύματος είναι ότι έγινε Χριστός, δηλαδή χρισμένος. «Τω αγίω Πνεύματι χρισθείς προσηγορεύθη Χριστός» (Παύλος Σαμοσατεύς, L. 1100).Στην Π. Διαθήκη εχρίονταν με λάδι οι Προφήται, οι Βασιλείς και οι Ιερείς. Εγίνονταν έτσι χριστοί Κυρίου. Ο Ιησούς εχρίσθη υπό του Αγίου Πνεύματος, έγινε Χριστός Κυρίου και πήρε το τριπλό αξίωμα: το Προφητικό, το Βασιλικό και το Αρχιερατικό. Το ότι ο Ιησούς εχρίσθη στο τριπλό αυτό αξίωμα έγινε φανερό από τη δράσι, που αμέσως ανέλαβε. Δράσι διδακτική (το κήρυγμα), εξουσιαστική (τα θαύματα) και αρχιερατική (η θυσία του εαυτού του).…

95. «Από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί» (Λουκ. α΄ 48).Η Παρθένος εδώ προφητεύει για τον εαυτό της. Αυτό που για μας σήμερα φαίνεται φυσικό, για την Θεοτόκο ήταν θέμα αποκαλύψεως. Το Άγιο Πνεύμα έσυρε το πέπλο της ιστορίας και έδειξε στην Θεοτόκο την προσωπική της τύχη. «Μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί» του μέλλοντος. Εκείνη που έμελλε να γίνη Μητέρα του Υιού του Θεού θα γινόταν ταυτόχρονα και το πιο σημαντικό πρόσωπο όλων των γενεών. Αυτή που θα έδινε την ανθρώπινη φύσι στον Υιό και Λόγο του Θεού, έμελλε να πάρη απ Αυτόν —σαν μια αντίδοσι ιδιωμάτων— υπερχρονική τιμή…

ΚΑΠΟΙΟΣ αδελφός ρώτησε μια μέρα έναν έμπειρο Γέροντα με τι τρόπο πρέπει να καλλιεργεί ο άνθρωπος τον εσωτερικό του κόσμο, για να έχει πνευματική καρποφορία.- Τρία πράγματα είναι απαραίτητα για την καλλιέργεια της ψυχής: Πρώτον η ησυχία, δεύτερον η προσευχή και τρίτον η αυτογνωσία. Αυτή η τελευταία επιτυγχάνεται όταν μάθει ο άνθρωπος να μην προσέχει τα σφάλματα του άλλου, παρά μόνο τα δικά του. Αν επιμείνει σ’ αυτά, δεν θ’ αργήσει να καρποφορήσει η ψυχή σ’ όλες τις άλλες αρετές. ΌΤΑΝ αποφεύγει ο άνθρωπος τις πολλές κουβέντες, τις διαμάχες, την ταραχή και την σύγχυση, έλεγε ο Αββάς Ποιμήν, το Άγιο…

88. «Ευλογημένη συ εν γυναιξί» (Λουκ. α΄ 42).Μόλις η Παρθένος συνάντησε την Ελισάβετ, χαιρέτησε ασφαλώς πρώτη: «Ευλογημένη συ»! θα είπε, σύμφωνα με τον εθιμικό χαιρετισμό των αρχαίων εβραίων (ΥΛ, 60) . Η Ελισάβετ όμως, καθώς και το βρέφος που είχε στην κοιλιά της, ο Ιωάννης δηλαδή, σπεύδουν να δώσουν τα πρωτεία του σεβασμού και της τιμής στην μέλλουσα μητέρα του Κυρίου. Και ο μεν Ιωάννης «εσκίρτησε εν τη κοιλία» η δε Ελισάβετ, με έμπνευση του Αγίου Πνεύματος, ανταποδίδει στην Θεοτόκο τον χαιρετισμό της, τονίζοντας την απόλυτη εφαρμογή του στο πανάγιο πρόσωπό της: «Ευλογημένη (κυρίως είσαι) συ εν γυναιξί και ευλογημένος…

ΈΛΕΓΑΝ οι Γέροντες για τον Αββά Ιωάννη τον Κολοβό πως δεν άφηνε ποτέ τον λογισμό του να ρεμβάζει στα γήινα ούτε συζητούσε για μάταια πράγματα. Κάποτε πήγαν μερικοί συνασκητές του να τον δοκιμάσουν. - Δόξα τω Θεώ, Αββά, του είπαν, έριξε αρκετή βροχή φέτος και ποτιστήκανε καλά οι φοίνικες. Θα βγάλουν έτσι απαλά φύλλα, για να βρίσκουν οι αδελφοί υλικό για το εργόχειρό τους. - Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει στην ανθρώπινη ψυχή, όταν αρδευτεί από την Χάρη του Παναγίου Πνευματος. Αναζωογονείται και βλαστάνει αρετές, αποκρίθηκε ο Άγιος Γέροντας, που μόνο τα πνευματικά είχε διαρκώς στον νου του.   Ο ΆΓΙΟΣ…

Αιώνας (=ζωή)εδώ και ο άλλοςΔυο αιώνες ζωής έκανε ο Θεός. Ο ένας ο παρών, ο άλλος ο μέλλων. Ο ένας είναι ο αισθητός, ο άλλος είναι ο νοητός. Ο ένας είναι χειροπιαστός, ο άλλος βρίσκεται στην ελπίδα μας. Ο ένας είναι σύντομος, ο άλλος είναι ένδοξος και αθάνατος. Ε.Π.Ε. 31,238 Αιώνιαπόθος των αγίωνΌλοι οι άγιοι δεν αισθάνονταν κατάνυξη μια μονάχα μέρα της ζωής τους, όπως συμβαίνει με πολλούς ανθρώπους. Συνεχώς και καθημερινά περνούσαν τη ζωή τους με έρωτα και ευλάβεια και αύξαναν την αγάπη τους... Αφού, λοιπόν, αφήσουμε όλα όσα είναι πρόσκαιρα και εφήμερα, ας αγαπάμε εκείνον, τον Αιώνιο και…

Ο Θείος πόθος  Θα ήθελα το Μνήμα Σου, Δέσποτα, να το μουσκέψω με τα δάκρυα της μετανοίας και πάντα με τα δάκρυά μου να δείχνω την ευγνωμοσύνη μου! Στερημένος από το μύρο των καλών έργων δεν έχω κάτι το πολύτιμο τώρα παρά να λούζω την ύπαρξί μου με τα δάκρυα και τους στεναγμούς μου μόνο! Διότι εξώδεψα την κληρονομιά μου που μου άφησες από την γέννησί μου, και μόνο το κλάμμα τώρα μου απέμεινε και η αδιάκοπη ευσπλαχνία Σου! Βοήθησέ με, Κύριε, το γρηγορώτερο να ιδώ έκπληρωμένη την επιθυμία μου, ν' αντιγράψω και ’γω τα ίχνη Σου στην ταλαίπωρη ύπαρξί…

1,15 «ος έστιν εικών του Θεού του αοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως». Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι «εικών του Θεού του αοράτου». Ιδού γιατί το αίμα του είναι τόσο πολύτιμο, τόσο πανάξιο. Είναι το αίμα Αυτού του ιδίου του Θεού, ο οποίος «κατέστη» άνθρωπος και έδωσε στον άνθρωπο, όλη του την Θεότητα, όλες του τις ένθεες άξιες και δυνάμεις, συνενώνοντάς τες ασύγχυτα, αχώριστα, αδιαίρετα και για πάντα με την ανθρώπινη φύση. Σε Αυτόν βλέπουμε την εικόνα του Θεού του αοράτου, την εικόνα του Ίδιου του Θεού. Όσο η ανθρώπινη «δράση» μπορεί να δει τον Θεό. Και το ότι παρατηρεί (ο θάνατος)…

Η αιωνιότης της ψυχής Ω ψυχή αγία σπίθα, του Νοητού Ήλιου, ανεκτίμητο κειμήλιο του κόσμου και των αγγέλων τιμιωτέρα! Όλη η ορατή δημιουργία κι ο ουρανός με τα στολίδια του στολίσθηκαν για σένα,Ω ψυχή, θησαυρέ μου! Εάν χαθή το παν στον κόσμο τίποτε δεν έχασα εγώ, διότι όλα δεν είναι τόσο ακριβά όσο είσαι εσύ, ψυχή μου. Αλλά (αλλοίμονο)! εάν στερηθώ εσένα τότε τα πάντα έχασα:και την προετοιμασμένη δόξα στους ουρανούς και ό,τι καλό είχα! Εξαγορασμένη από την καταδίκη με το θεϊκό Αίμα, είσαι καλεσμένη να ευωδιάσης με την ευωδία του «ουρανίου Μύρου». Με το «μυστικό ενέχυρο», που σου εμπιστεύθηκε…

86. «Επορεύθη εις την ορεινήν και ησπάσατο την Ελισάβετ» (Λουκ. α΄ 40).Υπό την πίεση όλων αυτών των εντυπώσεων και των συναισθημάτων η Παρθένος Μαρία αναζητεί κάποια διέξοδο. Κάποια εκτόνωση. Η σκέψις της σταματά σ’ ένα συγγενικό πρόσωπο που της το θύμησε μάλιστα το αγγελικό μήνυμα: «Ελισάβετ η συγγενής σου» (Λουκ. α' 36) . Αυτό ήταν! Χωρίς να χάση καιρό, ρίχνει επάνω της ένα ιμάτιο —ήταν ακόμη χειμώνας— και παίρνει τον ανηφορικό δρόμο για τα ορεινά μέρη της Ιουδαίας. Σκοπός της να συναντήση την Ελισάβετ και να της εκμυστηρευθή το μεγάλο της μυστικό.Το δεύτερο χαρακτηριστικό των ανθρώπων που δέχονται την κλήσι…