303. Όλα τα λόγια των ευχών και των ύμνων της Εκκλησίας είναι πολύτιμα. Αλλά τα λόγια «Ὅτι σὺ εἶ ἡ ἀνάστασις, ἡ ζωή, καὶ ἡ ἀνάπαυσις», που τόσο παρηγορούν και στηρίζουν το ανθρώπινο γένος, κάνοντας να λάμπη η χριστιανική ελπίδα, είναι ιδιαιτέρως πολύτιμα. Έτσι, πρέπει να προφέρουμε με ιδιαιτέρα δύναμι, με ιδιαίτερο οίστρο. 304. ‘Ω, αγία πίστις! Με τι λόγια με τι ύμνους θα μπορούσα να σε δοξάσω ικανοποιητικά για τις άπειρες ευεργεσίες σου στην ψυχή μου και στο σώμα μου; Για όλα τα θαυμάσια, που πραγματοποίησες και εξακολουθείς να πραγματοποιής στη ζωή μου; Για την ελευθερία, που μου χάρισες…

301. Το σημείο του Σταυρού, σαν ευλογία εκ μέρους ενός ιερέως ή επισκόπου, είναι η έκφρασις της ευλογίας ή της ευνοίας του θεού στον πιστό. Τι χαρωπή, τι σπουδαία και τι πολύτιμος είναι αυτή η λειτουργική κίνησις! Είναι πράγματι ευλογημένοι από τον Θεό όσοι δέχονται αυτή την ευλογία με πίστι. Πόσο προσεκτικοί πρέπει να είναι και οι ίδιοι οι λειτουργοί όταν ευλογούν έτσι ένα χριστιανό! «Και επιθήσουσι το όνομά μου επί τους υιούς Ισραήλ, και εγώ Κύριος ευλογήσω αυτούς» (Αριθμ. στ’ 27). 302. Λέμε μάταια μήπως το «Πάτερ ημών…»; Κάνουμε μάταια μήπως το σημείο του Σταυρού; Ώ, όχι. Το έλεος…

299.  Όταν βλέπης τα κεριά και τις λαμπάδες στην εκκλησία, ανέβαζε το πνεύμα σου από την υλική φωτιά στην άϋλο φωτιά του Αγίου Πνεύματος.  «Καὶ γὰρ ὁ θεὸς ἡμῶν πῦρ καταναλίσκον» (Εβρ. ιβ’ 29).  Όταν βλέπης και οσφραίνεσαι το ευωδιαστό θυμίαμα, ανέβαζε το πνεύμα σου στην πνευματική ευωδία των αρετών, «ὅτι Χριστοῦ εὐωδία ἐσμὲν τῷ Θεῷ»  (Β’ Κορ. β’ 15).  Απεναντίας, συλλογίσου την πνευματική παγωνιά και στρέψου προς τη φωτιά του Αγίου Πνεύματος.  Διώξε την ψύχρα της καρδιάς, που προκαλείται από τον Διάβολο, τη σάρκα και τον κόσμο.  Και γίνε «οσμή ευωδιάς του Χριστού», αρωματίζωντας τη ζωή σου με το…

297. Μη μένεις έξω και μακριά από την Εκκλησία. Αυτή είναι η ταμιούχος της θείας χάριτος. Η πηγή της αληθείας και της ζωής. Αυτή είναι «στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας» (Α’ Τιμ. γ’ 15), γιατί έχει μέσα της τον Λόγο του Θεού, που όλα μας τα μαθαίνει: Το ότι ο Θεός μας έκτισε. Το ότι ο Υιός του Θεού μας σώζει. Το ότι έχουμε ανάγκη την πίστι, την ελπίδα και την αγάπη. Μας χορηγεί την ειρήνη και την ανάνηψι μες από τη θεία λατρεία και ιδίως από τα Άγια Μυστήρια. Μας καλεί: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι,…

295. Ας ζούμε σαν μέλη ενός σώματος, σαν παιδιά του Θεού, με αγάπη και σύμπνοια, με ειρήνη και ησυχία, εκτιμώντας ο ένας τον άλλο, δείχνοντας επιείκεια ο ένας στον άλλο, όπως και ο Κύριος είναι επιεικής απέναντί μας. Μακριά μας η υπερηφάνεια, ο φθόνος, κάθε κακία που διχάζει τους ανθρώπους! Ας έχουμε καταπατημένες τις σαρκικές επιθυμίες. Ας είμαστε αγνοί. Ας απέχουμε από την απληστία. Ας μην αποκάνουμε στην προσευχή. Ας αρχίζουμε κάθε δουλειά μας με μία σύντομο προσευχή. Ας αρχίζουμε και ας τελειώνουμε την ημέρα με θερμή προσευχή στον Κύριό μας, στην Υπεραγία Μητέρα του, στον Φύλακα Άγγελο. Ας προσευχόμαστε…

293. «Οὗ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν» (Ματθ. ιη’ 20). Γιατί υπόσχεται ο Χριστός την παρουσία του κατ’ εξοχήν στους δύο ή στους τρείς; Γιατί εκεί όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι στο όνομα του Χριστού, υπάρχει η Εκκλησία, η ένωσις πίστεως και αγάπης. Εκεί υπάρχει η αμοιβαία αγάπη. «Εν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις» (Ιω. ιγ’ 35). 294. Να πιστεύης ακράδαντα ότι, όπως είναι εύκολο για σένα να αναπνεής τον αέρα και έτσι να ζης, άλλο τόσο και ακόμη πιο πολύ είναι εύκολο…

287. Χάρις στον Σταυρό, όπως και χάρις στο σημείο του Σταυρού, ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι πάντοτε μαζί μας, κάνοντας με τη δύναμί του το κάθε τι για τη σωτηρία μας. Αρκεί να τον πιστεύουμε σαν Θεό και Σωτήρα μας. Δόξα στον Κύριο για την αιωνία παρουσία του κοντά μας! «ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος». Αμήν. (Ματθ. κη’ 20). 288. Κάνοντας το σημείο του Σταυρού, να πιστεύης και πάντοτε να θυμάσαι ότι οι αμαρτίες σου καθηλώθηκαν στον Σταυρό. Όταν πέφτης σε κάποιο αμάρτημα, ευθύς να κατακρίνης ειλικρινά τον εαυτό σου και κάνε…

285. Όποιος έκτισε μόνος του ένα σπίτι, έχει κάθε δικαίωμα να κατοικήση σ’ αυτό. Είμαστε τα σπίτια του Δημιουργού μας. Μας έκτισε για τον Εαυτό του. Πρέπει λοιπόν να κατοική μέσα μας ο Θεός και όχι ο σφετεριστής Διάβολος. «Ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν», λέμε στο Πνεύμα το Άγιο. «ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ' αὐτῷ ποιήσομεν» (Ιω. ιδ’ 23). «Οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς Θεοῦ ἐστε καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν;» (Α’ Κορ. γ’ 16). 286. Να έχης σαν ανεκτίμητο θησαυρό σου…

283. Λένε πολλοί ότι ο Θεός είναι ελεήμων και σπλαχνικός και μας ελεεί και μας σπλαχνίζεται. Ασφαλώς, ο Θεός είναι απέραντα ελεήμων και σπλαχνικός. Αλλά, αφού είναι τόσο οικτίρμων απέναντί μας, γιατί εμείς θεληματικά τον προσβάλλουμε με τις ανομίες μας; Όσο πιο καλός είναι απέναντί μας, τόσο πιο πολύ θα έπρεπε να τον αγαπάμε, να του είμαστε ευγνώμονες και υπάκουοι στο άγιο του θέλημα. Αλλά που είναι αυτή η αγάπη, αυτή η ευγνωμοσύνη, αυτή η υπακοή; 284. Ποιος είναι ο ποιητής όλων των ορατών και των αοράτων; Ο Θεός. Και ο Θεός είναι αόρατος. Λοιπόν, ας σέβεσαι τον αόρατο Θεό.…

281. Ο καθένας πρέπει να θυμάται τη μοναδικότητα της ψυχής, που είναι πνοή του Θεού. Ο Θεός είναι μοναδικός και η ψυχή μοναδική. Και, καθώς είναι μοναδική, δεν μπορεί να έχη δύο αντίθετα αντικείμενα αγάπης. Δεν μπορεί να αγαπά συγχρόνως τον θεό και κάθε τι το γήινο, τον άνθρωπο και κάθε τι το υλικό, που αρέσει στον σαρκικό άνθρωπο. Για να αγαπάμε τον θεό με όλη μας την καρδιά, πρέπει να θεωρούμε όλα τα γήινα σαν μηδαμινής αξίας και τίποτε απ’ αυτά να μη μας παρασύρη. Για να αγαπάμε τον πλησίον σαν τον εαυτό μας, πρέπει να περιφρονούμε το χρήμα,…