305. Ευχαριστώ την αγία, τη σπλαχνική, την ολοφώτεινο Μητέρα μου, την Εκκλησία. Αυτή με οδηγεί στις σωτήριες νομές της χάριτος μες από την πρόσκαιρο ζωή μου εδώ στη γη και με αξιώνει να μαθητεύω στη βασιλεία των ουρανών. Την ευχαριστώ για την υψοποιό θεία λατρεία της. Την ευχαριστώ για τις νηστείες, που μου κάνουν τόσο καλό στην ψυχή και στο σώμα. Ευχαριστώ την ακηλίδωτο Μητέρα μου, την Εκκλησία, που μου φωτίζει τη διάνοια με ουράνιο φως και μου ανοίγει τον δρόμο για τον Παράδεισο. Την ευχαριστώ, που με λυτρώνει από την τυραννία των παθών και κάνει τη ζωή μου ευλογημένη.
306. Ολόκληρος ο κόσμος –ουρανός και γη και όλα όσα είναι εκεί– είναι η έκφρασις του απείρου ελέους του Θεού, της πανσοφίας του, της δυνάμεώς του, της καλωσύνης του απέναντι στο ανθρώπινο γένος. Ο κόσμος είναι το κάτοπτρο της θείας μεγαλωσύνης και αγάπης. Και όμως, δεν πρέπει να έχουμε στραμμένη την καρδιά μας προς τον κόσμο, αλλά μονάχα προς τον Θεό. «τί γάρ μοι ὑπάρχει ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ παρὰ σοῦ τί ἠθέλησα ἐπὶ τῆς γῆς;» (Ψαλμ. οβ’ 25).
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 131-132)