«[Η διάκριση του Πνευματικού του οσίου Συμεών στον χειρισμό του πόθου του νέου Συμεών]. Παρουσιάζεται (ο Συμεών) σ’ αυτόν, του γνωστοποιεί τον σκοπό (να γίνει μοναχός), ζητεί να γίνει δεκτός από αυτόν, ν’ αλλάξει από αυτήν την ώρα τον τρόπο ζωής και να συγκαταταγή με τους μοναχούς. Εκείνος δε, όπως ήταν έμπειρος του μοναχικού βίου και των επιθέσεων του πονηρού, δεν συγκατανεύει προς το παρόν, τον αναχαιτίζει από αυτήν την ορμή, διότι ήταν ακόμη νέος και διήνυε μόλις το δέκατο τέταρτο έτος της ηλικίας του και του συνιστά να αναμείνει τον καιρό τελειοτέρας αναπτύξεως»… Καθώς λοιπόν είδε αυτήν την θεωρία…

Η προσευχή για τους αρρώστους-Γέροντα, παρακάλεσαν να σας πούμε να προσευχηθήτε για ένα άρρωστο παιδάκι και ρωτούν αν θα γίνη καλά. Τί να τους πούμε;-Πέστε τους: «Ο Γέροντας θα προσευχηθή. Ο Χριστός αγαπάει το παιδί και θα κάνη ό,τι είναι για το καλό του. Αν δη ότι το παιδί, όταν μεγαλώση, θα γίνη καλύτερο, θα ακούση την προσευχή του. Αν δη όμως ότι αργότερα δεν θα είναι σε καλή πνευματική κατάσταση, τότε, επειδή το αγαπάει, θα το πάρη». «Ζήτησε, λέει, και θα σού δώσω» . Αλλά θα μου το δώση ο Θεός, αν εγώ είμαι δοσμένος στον Θεό• αλλιώς, τί…

“Εκείνος που νομίζει ότι στέκεται ας προσέχει μήπως πέσει” (Α΄ Κορ. ι΄ 12) “Να μη υπερηφανευθής όταν πλέεις καλά πριν δέσεις το πλοίο. Διότι, πολλές φορές πολλών ανθρώπων το πλοίο, ενώ έπλεε προς το λιμάνι καλά, βυθίστηκε το σκάφος, ενώ πολλοί άλλοι οδήγησαν το πλοίο τους στο λιμάνι παρ’ όλο που υπήρχε τρικυμία”. (Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, ΕΠΕ 9, 421)

«Καθώς δε προσευχόταν κάποτε την νύκτα μέσα στο παρεκκλήσι, όπου ήταν και σορός σωμάτων, ενώ κατά την συνήθεια είχε τις θύρες κλεισμένες, πλήθη απειλητικών δαιμόνων συρρέοντας όρμησαν κατά του παρεκκλησίου, και ωθώντας απότομα τις θύρες, τις άνοιξαν για να τον αρπάσουν, δημιουργώντας τόσον κρότον, ώστε να νομίση αυτός ότι οι θύρες συνετρίβηκαν από πρόσκρουσι προς τους τοίχους από την καθεμία πλευρά. Αυτός δε, κατειλημμένος από μεγάλο φόβο, σήκωσε τα χέρια προς τον ουρανό, για να επικαλεσθή την από εκεί βοήθεια. Καθώς λοιπόν το πνεύματα της πονηριάς τον είδαν να στέκεται πολλές ώρες έτσι αμετακίνητος, υπαναχώρησαν νικημένα. Αλλά από το πολύ…

κανείς απ’ τους ανθρώπουςΗ αγάπη του Θεού κάνει τον αμαρτωλό όμοιο μ’ εκείνον που δεν αμαρτάνει, μη ζητάς τον τρόπο να έρευνας το πώς γίνεται, αλλά να πιστεύεις στο θαύμα. Λες στο Θεό, αμάρτησα, έχω πολλά και μεγάλα αμαρτήματα. Σε ερωτώ: Ποιος είναι αναμάρτητος; Κανείς; Αλλ’ εγώ, λέει ο ταπεινός, έχω φοβερά και μεγάλα αμαρτήματα. Έχω αμαρτήσει πιο πολύ από κάθε άνθρωπο. Ε.Π.Ε. 33,446 Ανάμνησιςευεργεσιών και αχαριστίαΕπειδή λοιπόν οι Ιουδαίοι φάνηκαν αχάριστοι, κι ενώ ο Θεός τους ευεργετούσε, αυτοί λησμονούσαν τις ευεργεσίες, γι’ αυτό με προσταγή του νομοθέτη τοποθέτησαν αυτά μέσα στη χρυσή στάμνα, για να θυμούνται οι απόγονοι. Ε.Π.Ε.…

«Είσαι τρομερά ευαίσθητος και δεν δέχεσαι να σε προσβάλουν»Εσύ, μου είπε ο Γέροντας, το μόνο, κακό που έχεις είναι, ότι είσαι τρομερά ευαίσθητος και δε δέχεσαι να σε προσβάλλουν. Για το πρώτο, δεν ευθύνεσαι εσύ. Το κληρονόμησες από τον παπα- Γιάννη. Και η ευαισθησία η μεγάλη, δεν είναι καλή. Καλή είναι για τους άλλους. Οι οποίοι, συνήθως, την εκμεταλλεύονται. Και μάλιστα, πάρα πολύ άσχημα.Ενώ για εκείνον που την έχει, είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να φαντασθείς! Άσε, που αποτελεί και την γενεσιουργό αιτία όλων των ασθενειών. Γι' αυτό, προσπάθησε να την αποβάλεις. Ή έστω, να την περιορίσεις. Διαφορετικά θα κάνεις κακό…

«Η περηφάνια προηγείται του ολέθρου» (Παρ. 16:18) Ο άνθρωπος είναι πολύ εύκολο να περηφανευτεί και να φτάσει στο σημείο να μην ξέρει τι λέει. Αυτό συνέβη και στο Ναπολέοντα Βοναπάρτη, μετά από τις αμέτρητες νίκες του στις μάχες που έδινε στην Ευρώπη. Την παραμονή της μάχης του Βατερλό, όπως λέει η ιστορία, αφού έδωσε και τις τελευταίες εντολές στους αξιωματικούς του για την άλλη μέρα, κατέληξε λέγοντας: «Αύριο βράδυ ο Ουέλιγκτον (ο Άγγλος στρατηγός) θα βρίσκεται στα χέρια μου αιχμάλωτος». Κάποιος από τους επιτελείς του πρόσθεσε: «Στρατηγέ, αν θέλει ο Θεός». Κι ο Ναπολέων γεμάτος περηφάνια απάντησε: «Ποιος Θεός! Εγώ…

"Πνευματικός αγώνας", Άγιος Νεκτάριος Σκοπός της ζωής μας είναι να γίνουμε τέλειοι και άγιοι. Να αναδειχθούμε παιδιά του Θεού και κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών. Ας προσέξουμε μήπως, για χάρη της παρούσας ζωής, στερηθούμε τη μέλλουσα. Μήπως, από τις βιοτικές φροντίδες και μέριμνες, αμελήσουμε το σκοπό της ζωής μας. Η νηστεία, η αγρυπνία και η προσευχή από μόνες τους δεν φέρνουν τους επιθυμητούς καρπούς, γιατί αυτές δεν είναι ο σκοπός της ζωής μας· αποτελούν τα μέσα για να πετύχουμε το σκοπό. Στολίστε τις λαμπάδες σας με αρετές. Αγωνιστείτε ν' αποβάλετε τα πάθη της ψυχής. Καθαρίστε την καρδιά σας από κάθε…

"Από άγριο, ο Χριστός το κάνει ήμερο"Είπε ο Γέρων Πορφύριος: Προχθές ήλθε εδώ ένας και μου λέει: "Εσύ υποστηρίζεις τις θεωρίες του τάδε (δεν συγκράτησα το όνομά του) περί απολαύσεως των ανθρωπίνων ηδονών και του έρωτος; -Του λέγω: Να εγώ τί υποστηρίζω και τί πρεσβεύω: Να ανοίξεις το Μηναίο του Ιουνίου στις 14, του Αγίου Μεθοδίου. Εκεί στον κανόνα θα βρείς πώς μετατρέπει ο Χριστός τα πάθη εις απάθειαν. Του το διάβασα, του το εξήγησα και ευχαριστήθηκε πολύ. Βρές το και σύ και πάρε με τηλέφωνο-Τό βρήκα:"Χαλιναγωγών σύ των παθών τα σκιρτήματα, της εγκρατείας έρωτι μετεστοιχείωσας της σαρκός το υλώδες…

Διακονία αρρώστωνΧθές βράδυ, την ώρα που πήγαινα στον ναό για την αγρυπνία, είδα σε μια άκρη έναν πατέρα με ένα παιδάκι σε αναπηρικό καροτσάκι. Πλησίασα, αγκάλιασα τον μικρό και τον φίλησα. «Είσαι ένας άγγελος, του είπα, το ξέρεις;». Και στον πατέρα του είπα: «Μεγάλη τιμή για σένα να υπηρετής έναν άγγελο. Να χαίρεστε, γιατί θα πάτε και οι δύο στον Παράδεισο». Έλαμψαν από χαρά τα πρόσωπά τους, γιατί ένιωσαν την θεϊκή παρηγοριά.Αυτοί που διακονούν αρρώστους, αναπήρους κ.λπ. με αγάπη και υπομονή, αν έχουν αμαρτίες, σβήνουν τις αμαρτίες τους με την θυσία που κάνουν• αν δεν έχουν αμαρτίες, αγιάζονται. Κάποτε μια…