495. Θαυμάσια είναι η δύναμις της πίστεως! Μονάχα το να σκεφθώ και να αισθανθώ με πίστι τον Θεό αρκεί και ο Θεός είναι μαζί μου. Μονάχα να μετανοήσω από καρδιάς, με πίστι, αρκεί και ο Θεός είναι μαζί μου. Ένα ευσεβές αίσθημα και ο Κύριος είναι μαζί μου. Αλλά ο Αρχέκακος εισέρχεται στην ψυχή μου με τους ακάθαρτους, αμαρτωλούς, βλάσφημους λογισμούς, φυτεύοντας αμφιβολία, φόβο, υπερηφάνεια, θυμό, κακία, φθόνο. Όμως η δύναμίς του πάνω μου εξαρτάται εντελώς από εμένα τον ίδιο. Αρκεί να προσέχω τον εαυτό μου και να διατηρώ μέσα μου το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, με πίστι και…

493. Όποιος έχει υπ’ όψι του την επίμονο κακία, με την οποία επιδιώκουν την καταστροφή μας τα άϋλα πονηρά πνεύματα, τους αντιστέκεται με αισιοδοξία και δεν πέφτει στην απόγνωσι. Ξέρει ότι ο σκοπός τους είναι να ερεθίσουν τον άνθρωπο, να τον σπρώξουν και αυτόν στην κακία, υποδουλώνοντάς τον στα γήϊνα θέλγητρα. Αλλά για να επιτύχουμε σ’ αυτή την άμυνα, είναι απαραίτητος μία προυπόθεσις. Πρέπει να αγρυπνούμε γύρω από την ψυχή μας. Γιατι ο εχθρός, όχι σπάνια, κρύβει τον εαυτό του πίσω από το προσωπείο του εγώ μας και της φιλοδοξίας μας. Χριστιανική ελπίδα, πόσοι σε στερούνται σ’ αυτόν τον καταχθόνιο…

491. Προορισμός της ζωής μας είναι η ένωσίς μας με τον Θεό. Σ’ αυτή τη ζωή, με την πίστι, την ελπίδα και την αγάπη. Και στη μέλλουσα, με την τελεία αγάπη. Αλλά ιδές πως ο εχθρός και εμείς οι ίδιοι αντιστρατευόμαστε σ’ αυτόν τον προορισμό. Στρέφουμε την ψυχή μας προς διάφορα άλλα πράγματα, που μας απομακρύνουν. Κάποτε, ώ φρίκη!, η αγάπη μας στρέφεται στο χρήμα, στα εδέσματα, στο ποτό, στα πολυτελή ενδύματα, στα σπίτια, σε ανθρώπους σαν εμάς και λησμονούμε τον Θεό. Κάποτε, γινόμαστε υπερήφανοι, φθονεροί, μοχθηροί, ψευδολόγοι και έτσι πραγματοποιούμε μία απ’ ευθείας ένωσι με τον ίδιο τον Εωσφόρο,…

489. Κάποτε, το Πνεύμα εισέρχεται στην ψυχή μας , χωρίς να προηγηθούν λόγια για τα αφτιά ούτε να μιλήση το στόμα μας. Εισέρχεται απ’ ευθείας στην ψυχή μας, όπως ο Υιός του Θεού εισήλθε «των θυρών κεκλεισμένων» στο υπερώο, όπου βρίσκονταν οι Απόστολοι, «διά τον φόβον των Ιουδαίων» κρυμμένοι. Τότε, νοιώθουμε ξαφνικά μέσα μας φως και χαρά. Θυμήσου πως ο Άγγελος εισήλθε στη φυλακή για να απελευθερώση τον κλεισμένο εισήλθε στη φυλακή για να απελευθερώση τον κλεισμένο εκεί Απόστολο Πέτρο. «Φύλακές πρὸ τῆς θύρας ἐτήρουν.. Καὶ ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἐπέστη καὶ φῶς ἔλαμψεν ἐν τῷ οἰκήματι» (Πραξ. ιβ’ 6, 7).…

487. Ήμουν στον δρόμο, πηγαίνοντας στην εκκλησία για τον Όρθρο. Ο ήλιος είχε ανατείλει και το φως του έπεφτε σ’ ένα τζάμι. Η αντανάκλασις ήταν τόσο δυνατή, ώστε ήταν αδύνατο να κυττάξης εκείνο το γυαλί, όπως είναι αδύνατο να κυττάξης τον ίδιο τον ήλιο. Συλλογίσθηκα τότε: «Αν ο υλικός, ο κτιστός ήλιος αντανακλάται με τόση λάμψι από το φτωχό γυαλί, τι συμβαίνει με τον Ήλιο της Δικαιοσύνης, τον Κύριο, όταν αντανακλάται από μία καθαρή καρδιά; Λαμπρότατα αντανακλάται ο Θεός στους Αγίους του, που καθάρισαν και διηύγασαν την καρδιά τους «παντός μολυσμού σαρκός καί πνεύματος, επιτελούντες αγιωσύνην ἐν φόβω Θεοῦ» (Β’…

485. Όποιοι άγγιζαν τα ενδύματα του Σωτήρος, θεραπεύονταν (όπως η αιμορροούσα γυναίκα). Γιατί θεραπεύονται και όσοι χρησιμοποιούν με πίστι νερό του Αγιασμού; Γιατί, ο Σταυρός που βυθίσθηκε σ’ αυτό το νερό, έχει τη δύναμι του Σωτήρος μας. Όπως τα ενδύματα του Χριστού είχαν διαποτισθή από τη ζωή του, έτσι και το νερό του Αγιασμού, όπου ο ζωοποιός Σταυρός βυθίσθηκε, έχει και αυτό τη ζωή του Κυρίου και γίνεται ιαματικό. 486. Τίποτε δεν είναι πλησιέστερο σ’ εμάς από τον Θεό. Είναι ο Θεός των καρδιών, των αληθινών καρδιών. Και η καρδιά είναι ό,τι πλησιέστερο σ’ εμάς. Είναι ολόκληρος ο άνθρωπος, «ο…

483. Είμαι εν Θεώ, με τον Θεό, ενώπιον του Θεού, κάτω από τον Θεό. Αυτός είναι η ζωή μου. Για την υλική ζωή μου, μου δίνει τον αέρα να αναπνέω, τα προϊόντα της γης για να τρέφωμαι, το νερό για να πίνω. Ενώ για την ψυχή, ο Ίδιος είναι «πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν». Είναι ο αέρας μου, η αμβροσία, το νέκταρ μου. Είτε στέκομαι, είτε περπατώ, είτε κάθομαι, είτε κοιμάμαι, είτε τρώγω, είτε βρίσκομαι οπουδήποτε, πάντοτε ο Θεός με περιβάλλει με την αγάπη του τη ζωοδότειρα. Ας αφήσω λοιπόν για χάρι του κάθε ψεύδος, κάθε αμφιθυμία, κάθε γήϊνη…

481. Στον υλικό κόσμο, ο Θεός μας ευεργετεί ποικιλότροπα. Μας φωτίζει και μας θερμαίνει με τον ήλιο. Μας δίνει τον αέρα που αναπνέουμε, το νερό που πίνουμε, τις τροφές που μας χρειάζονται από το φυτικό και το ζωϊκό βασίλειο. Αλλά και στον πνευματικό κόσμο, ο Κύριος μας ευεργετεί ανάλογα. Μας φωτίζει νου και καρδιά. Μας απαλλάσσει από το βάρος της αμαρτίας. Μας προστατεύει με τη χάρι του. Μας ευεργετεί επίσης μέσω των Αγγέλων του. Όλα αυτά τα μακάρια πνεύματα είναι όργανα του Θεού για τη σωτηρία μας. «Οὐχὶ πάντες εἰσὶ λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν;»…

478. Να είσαι ζηλωτής της αγάπης. Όλα θα παρέλθουν, η αγάπη όμως θα μείνη στον αιώνα, όπως και ο Θεός, που είναι Αγάπη. 479. Ο λόγος στα στόματα μερικών είναι πνεύμα και ζωή, ενώ στα στόματα άλλων είναι γράμμα νεκρό (κατά την προσευχή και το κήρυγμα). «Τὰ ρήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, πνεῦμά ἐστι καὶ ζωή ἐστιν» (Ιω. στ’ 63). Έτσι πρέπει να είναι και τα δικά μας λόγια, εφ’ όσον είμαστε εικόνες του Θεού και Λόγου. 480. Ο πατέρας και η μητέρα θεωρούν ως φυσικό και αναγκαίο να δίνουν στα παιδιά τους την καθημερινή τροφή. Δεν τους δίνουν αντί…

474. Κατά την προσευχή, πρέπει: α) το θέμα της να εκφρασθή με διαύγεια και με πηγή την καρδιά, β) να γίνη το αίτημα μας με εμπιστοσύνη στο έλεος του Κυρίου ή το έλεος της Θεοτόκου και γ) να υπάρχη μέσα μας η απόφασις να μην ξαναμαρτήσουμε στο μέλλον, αλλά να πραγματοποιούμε πάντοτε το θέλημα του Κυρίου. «Ἴδε ὑγιὴς γέγονας• μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται» (Ιω. ε’ 14). 475. Η πνευματική υπερηφάνεια φανερώνεται με το να είναι κανείς αναίσθητος για τα αμαρτήματά του. Με το να δικαιολογή τον εαυτό του και να τον επαινή φαρισαϊκά. Με το να…