…Ο Κύριος μας περιμένει πάντοτε για να ενώσουμε τον εαυτό μας μαζί του εν αγάπη, αλλά εμείς αντ’ αυτού απομακρυνόμαστε ολοένα και περισσότερο από κοντά του. Γνωρίζουμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει ζωή χωρίς αγάπη. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει ζωή χωρίς Θεό, διότι ο Θεός είναι αγάπη. Αλλά η αγάπη του δεν είναι σύστοιχη με την αντίληψη αυτού του κόσμου. Η αγάπη που ο κόσμος μας δίνει αποτελείται από οδύνη και υποδούλωση, διότι τα πονηρά πνεύματα ανακατεύονται μαζί της. Μικρό ποσοστό αγάπης υπάρχει. Το μεγαλύτερο μέρος της είναι απλά υποδούλωση. Τα πονηρά πνεύματα προσπαθούν να μας υποδουλώσουν, ώστε να…

«Το γένος αυτό δεν είναι δυνατόν να βγει με κανένα άλλο μέσον, παρά με προσευχή και νηστεία».                                                  (Μαρκ. θ' 29)   «Ο Κύριος και Θεός μας, Ιησούς Χριστός μαζί με όλα τα καλά που μας πρόβαλε ως παράδειγμα, πηγαίνοντας μετά το βάπτισμά Του στην έρημο, αρχίζει με νηστεία τη νοητή πάλη με το διάβολο, που τον πλησίασε σαν να ήταν απλός άνθρωπος. Με τον τρόπο που τον νίκησε ο Κύριος δίδαξε και εμάς τους ανάξιους δούλους, πώς…

" Τα προβλήματα των παιδιών οφείλονται … "Μια μητέρα, που είχε σοβαρά προβλήματα με τα παιδιά της, τον ρώτησε : Γέροντα, τα παιδιά μου έτσι γεννήθηκαν, ή τα προβλήματά τους οφείλονται σε λάθη μας ; " Εκείνος απήντησε : " Οφείλονται σε λάθη σας. Τα επηρεάζουν και οι φίλοι τους, που ζουν αμαρτωλά και συκοφαντούν τον Χριστό ".[Γ 124](Ανθολόγιο Συμβουλών, εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως, Μήλεσι, σελ.298)

…Τι ήταν εκείνο όμως που “είχαν” οι ποιμένες της Βηθλεέμ και δεν το είχαν ίσως άλλοι της εποχής τους, για να γίνουν οι πρώτοι θεατές του υπέρ φύσιν γεγονότος της ενανθρώπησης του Θεού; Όχι βέβαια κάποια αναμαρτησία - διότι “πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού ” - αλλά την απλότητα της καρδιάς τους. Οι ποιμένες προφανώς δεν είχαν πωρωθεί και σκληρυνθεί εσωτερικά με την πονηριά. Μπορεί να ήσαν υπό το καθεστώς της αμαρτίας, αλλά διατηρούσαν κάποια καλά αποθέματα από το κατ’ εικόνα του Θεού στον άνθρωπο. Είχαν δηλαδή καλή διάθεση. Κι αυτό τελικώς φαίνεται να είναι εκείνο που…

Στη σιωπή της προσευχής… Μες τη σιωπή μου προσπαθώνα σε γνωρίσω εντός μου,μες τη σιωπή μου πώς ποθών’ ακούσω τη φωνή Σου. Η φλυαρία των παθώνσκέπασε τη φωνή Σου,και η καρδιά μου αγωνιάνα υψωθεί στο φως Σου. Δως μου να μάθω να σιωπώμέσα στη σιωπή μου.Τα χείλη μου να Σε υμνούνεν καθαρά καρδία,και να μιλούνε μοναχάμε το δικό Σου λόγο. Δως μου το χέρι Σου Χριστένα έρθω πιο κοντά Σου,ν’ ακούω κάθε ψίθυροπου ηχείς στην προσευχή μου,και να μεθύσει η ψυχή απ’ το Άγιο άρωμά Σου. (Π.Α.Δ.)

1,15 «ος έστιν εικών του Θεού του αοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως». Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι «εικών του Θεού του αοράτου». Ιδού γιατί το αίμα του είναι τόσο πολύτιμο, τόσο πανάξιο. Είναι το αίμα Αυτού του ιδίου του Θεού, ο οποίος «κατέστη» άνθρωπος και έδωσε στον άνθρωπο, όλη του την Θεότητα, όλες του τις ένθεες άξιες και δυνάμεις, συνενώνοντάς τες ασύγχυτα, αχώριστα, αδιαίρετα και για πάντα με την ανθρώπινη φύση. Σε Αυτόν βλέπουμε την εικόνα του Θεού του αοράτου, την εικόνα του Ίδιου του Θεού. Όσο η ανθρώπινη «δράση» μπορεί να δει τον Θεό. Και το ότι παρατηρεί (ο θάνατος)…

69. «Κεχαριτωμένη» (Λουκ. α 28).Ο ευγενής επισκέπτης του Ουρανού αρχίζει τον διάλογο με τον συνομιλητή του, χρησιμοποιώντας φιλοφρονητικά λόγια. Οι πρώτες λέξεις του Θεού προς την Παρθένο είναι έπαινοι και εγκώμια γι’ αυτήν. Ο Κύριος προσφωνεί την Θεοτόκο «Κεχαριτωμένη». Ο Νυμφίος απευθύνεται πια καθαρά στη Νύμφη, λέγοντάς της: «Ιδού ει καλή, η πλησίον μου, ιδού ει καλή» (Ασμα Ά. δ' 1) ! Η Θεοτόκος ήταν ο πιο χαριτωμένος άνθρωπος. Ο Θεός της είχε δώσει τις πιο μεγάλες δωρεές, έμελλε δε να της δώση και την ακόμα μεγαλύτερη, να γίνη δηλαδή μητέρα του Γιού του. Κανείς άνθρωπος δεν έλαβε τόσες δωρεές…

Πολλοί αιρετικοί, οι Ισλαμιστές & σύγχρονοι άθεοι κλπ., ντοκιμαντέρ, βιβλία τύπου Κώδικα Ντα Βίντσι κλπ, ισχυρίζονται ότι το δόγμα για τη θεότητα του Χριστού, άρα & το δόγμα της Αγίας Τριάδος, δεν το είχαν οι Απόστολοι άρα ούτε η πρώτη Εκκλησία, αλλά εξελίχτηκε αργότερα & τελικά επικράτησε στην Α Οικουμενική Σύνοδο το 325! Έως τότε, λένε, υπήρχε πλήρης ασάφεια (!!!) για το ποιος & τι τελικά ήταν ο Χριστός (!). Τα παρακάτω κείμενα των λεγομένων Αποστολικών Πατέρων (δηλαδή των διαδόχων των Αποστόλων) με κορυφαίο τον Ιγνάτιο Αντιοχείας, μαθητή των Αποστόλων, μιλούν ξεκάθαρα για την προΰπαρξη του Χριστού, πριν την ενσάρκωση,…

…Όταν λοιπόν λέμε «ελέησον», δεν ζητάμε μόνο από το Θεό να αποστρέψει από μας την οργή Του, αλλά Του ζητάμε να μας χαρίσει την αγάπη Του. Αν γυρίσουμε πάλι στις λέξεις της προσευχής του Ιησού «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησέ με τον αμαρτωλό», θα δούμε ότι οι πρώτες εκφράζουν με ακρίβεια και πληρότητα την πίστη στο Χριστό, όπως την διδάσκουν τα Ευαγγέλια και ακόμα την ιστορική ενσάρκωση του Θεού Λόγου. Το τέλος δε της προσευχής εκφράζει την πλούσια και πολύπλευρη σχέση της αγάπης του Θεού με τα δημιουργήματά του. Η «Προσευχή του Ιησού» είναι γνωστή σε πάρα πολλούς…

63. «Κάθε σου πόθος στρέφει στον μόνο ποθητό κι’ αγαπημένο» (Δ, 91). Οι πόθοι και οι βαθειές επιθυμίες της Θεοτόκου ήσαν προσηλωμένες στο πρόσωπο του Κυρίου «το μόνον εφετόν τε και αξιέραστον» (Δ, 90) . Αυτό που κάθε γυναίκα επιθυμεί είναι το πρόσωπο του άλλου εαυτού της, δηλαδή του άνδρα που είναι έκφρασις, συμπλήρωμα και ολοκλήρωσις της υπάρξεώς της. Η Νύμφη επιθυμεί τον αγαπημένο της. Οι πόθοι της, νύχτα μέρα, στρέφονται στο πρόσωπο του αγαπημένου: «Εν νυξίν εζήτησα, ον ηγάπησεν η ψυχή μου» (Άσμα Α. γ' 1).Η Θεοτόκος από μικρή έλυσε το συναισθηματικό της θέμα. Από μικρή διάλεξε τον Κύριο…