Πολλοί αιρετικοί, οι Ισλαμιστές & σύγχρονοι άθεοι κλπ., ντοκιμαντέρ, βιβλία τύπου Κώδικα Ντα Βίντσι κλπ, ισχυρίζονται ότι το δόγμα για τη θεότητα του Χριστού, άρα & το δόγμα της Αγίας Τριάδος, δεν το είχαν οι Απόστολοι άρα ούτε η πρώτη Εκκλησία, αλλά εξελίχτηκε αργότερα & τελικά επικράτησε στην Α Οικουμενική Σύνοδο το 325! Έως τότε, λένε, υπήρχε πλήρης ασάφεια (!!!) για το ποιος & τι τελικά ήταν ο Χριστός (!). Τα παρακάτω κείμενα των λεγομένων Αποστολικών Πατέρων (δηλαδή των διαδόχων των Αποστόλων) με κορυφαίο τον Ιγνάτιο Αντιοχείας, μαθητή των Αποστόλων, μιλούν ξεκάθαρα για την προΰπαρξη του Χριστού, πριν την ενσάρκωση, ως Υιού του Θεού & για την ισοτιμία Του με τον Πατέρα. Αυτή τη διδασκαλία ασφαλώς την παρέλαβαν από τους Αποστόλους, οι οποίοι επομένως πίστευαν αυτά! Οπότε η Εκκλησία δεν περίμενε την Α Οικουμενική Σύνοδο το 325 να ξεκαθαρίσει το τι πίστευε για το Χριστό!
«Εάν λοιπόν ο Υιός του Θεού, όντας Κύριος και αυτός που πρόκειται να κρίνει ζωντανούς και νεκρούς, έπαθε, ώστε η δική του πληγή να μας δώσει ζωή, ας πιστέψουμε ότι ο Υιός του Θεού δεν ήταν δυνατόν να πάθει, παρά μόνο για εμάς» (Βαρνάβα επιστολή 7,2 ΕΠΕ σελ.39)
«Να πάλι ο Ιησούς, όχι γιος ανθρώπου, αλλά Υιός του Θεού, ο οποίος τυπικά εμφανίστηκε με σάρκα. Επειδή λοιπόν επρόκειτο να πουν, ότι ο Χριστός είναι γιος του Δαβίδ, ο ίδιος ο Δαβίδ, επειδή φοβόταν και αντιλαμβανόταν την πλάνη των αμαρτωλών, προφητεύει· «είπε ο Κύριος στον Κύριο μου· κάθισε στα δεξιά μου μέχρι να θέσω τους εχθρούς σου σαν υποπόδιο στα πόδια σου»(Ψαλμ. 109,1)… Πρόσεχε, ότι ο Δαβίδ τον ονομάζει Κύριο, και δεν τον ονομάζει γιο του» (Βαρνάβα επιστολή 12,10,11 ΕΠΕ σελ.55)[σαφώς μιλά για προΰπαρξη του Υιού του Θεού που πήρε σάρκα]
"Αν ο Κύριος ανέχτηκε να πάθει για την ψυχή μας, όντας Κύριος όλου του κόσμου, στον οποίο ο Θεός από τον καιρό της Δημιουργίας είπε "ας κάνουμε άνθρωπο κατά την εικόνα μας...""(Βαρνάβα Επιστολή 5,5,ΕΠΕ, 31)[ο Κύριος υπάρχει μαζί με τον Πατέρα στη Δημιουργία του ανθρώπου]
«…Διότι η Γραφή για μας αναφέρει, ότι λέει στον Υιό του· «ας κάνουμε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και ομοίωσή μας…(Γεν.1,26)» (Βαρνάβα Επιστολή 6,12,ΕΠΕ, 35)[άρα ο Υιός υπάρχει μαζί με τον Πατέρα στη Δημιουργία!]
«Διότι, αν δεν λάμβανε σάρκα (ο Υιός), δεν θα μπορούσαν να σωθούν οι άνθρωποι χωρίς να τον βλέπουν, αφού δεν μπορούν να κοιτούν ούτε τον ήλιο, που στο μέλλον δεν θα υπάρχει και είναι έργο των χεριών του. Λοιπόν, για αυτό έλαβε σάρκα ο Υιός του Θεού…» (ο.π. 5,10-11, ΕΠΕ σελ 33)[ο Υιός υπήρχε πριν λάβει σάρκα στην ενανθρώπηση!]έλαβε σάρκα για να τον δουν]
«Όλα αυτά τα εξασφαλίζει η πίστη στο Χριστό· διότι αυτός, μέσω του αγίου Πνεύματος μας προσκαλεί ως εξής «ελάτε, παιδιά, ακούστε με, θα σας διδάξω τον φόβο του Κυρίου…(Ψαλμ. 33)»[άρα ο Υιός μίλησε και στην Παλαιά Διαθήκη, τα λόγια του Ψαλμού είναι δικά Του!] (Κλήμης Ρώμης Προς Κορινθίους Α 22,1 ΕΠΕ 3,293)
«Συ εξομολογούμεθα δια του αρχιερέως και προστάτου των ψυχών Ιησού Χριστού, δι’ οὗ (μέσω του οποίου) σοι (σε σένα ανήκει) η δόξα και η μεγαλωσύνη και νυν και…» (Κλήμης Ρώμης Προς Κορινθίους Α, 61,3)[η δόξα δίνεται στον Πατέρα μέσω του Υιού!Δεν μπορεί να δοξαστεί ο Πατήρ χωρίς τον Υιό;...]
«ο μέγας δεσπότης των απάντων (ο Πατήρ)… ευεργετών τα πάντα, υπερεκπερισσως δε ημας τους προσφευγόντας τοις οικτιρμοις αυτου δια του Κυρίου ημων Ιησού Χριστού, ᾧ (στον οποίο Χριστό ανήκει) η δόξα και η μεγαλωσύνη εις τους αιώνας…» (ο.π. 20,11-12)[εδώ η ίδια δόξα δίνεται τώρα στον Υιό! Αυτό αποτελεί βλασφημία αν ο Υιός δεν είναι ίσος με τον Πατέρα]
«Αδελφοί, έτσι πρέπει να πιστεύουμε για τον Ιησού Χριστό, ότι είναι Θεός, ότι είναι κριτής ζωντανών και νεκρών…» (Κλήμης Ρώμης Προς Κορινθίους Β 1,1 ΕΠΕ 3,345)
«Εφόσον ο Χριστός, ο Κύριος που μας έσωσε, όντας κατ’ αρχήν Πνεύμα, έγινε άνθρωπος και έτσι μας κάλεσε…»[ξεκάθαρη αναφορά στην προΰπαρξη έστω και με την προβληματική φράση ότι ήταν "πνεύμα"](Κλήμης Ρώμης Προς Κορινθίους Β 9,5 ΕΠΕ 3,355)
«Πρώτο από όλα, κύριε, του είπα, εξήγησέ μου το εξής· τι σημαίνουν η πέτρα και η πύλη; Αυτή η πέτρα, λέει, και η πύλη είναι ο Υιός του Θεού. Πώς, κύριε, του λέω, η πέτρα είναι παλιά, ενώ η πύλη είναι καινούργια; Άκουσε, μου λέει, και κατάλαβε άμυαλε. Ο Υιός του Θεού είναι προγενέστερος από όλη την κτίση του, αφού έγινε σύμβουλος του Πατέρα για τη δημιουργία του· για αυτό είναι και παλιός. Η πύλη όμως, κύριε, του λέω, γιατί είναι καινούργια; Επειδή, λέει, φανερώθηκε κατά τις έσχατες ημέρες της συντέλειας του κόσμου, για αυτό η πύλη έγινε καινούργια» (Ποιμήν του Ερμά Παραβολή Θ 12, ΕΠΕ σελ. 553)
Ιγνάτιος Θεοφόρος [επίσκοπος Αντιοχείας από το 70 μ.Χ.(!) ονομάζει σαφέστατα το Χριστό Θεό!
1) οι διάκονοι… να είναι επιφορτισμένοι με τη διακονία του Ιησού Χριστού, ο οποίος ήταν κοντά στον Πατέρα προαιώνια και στο τέλος φανερώθηκε (Προς Μαγνησίους 6,1)
2) ένας Θεός υπάρχει, ο οποίος φανέρωσε τον εαυτό του μέσω του Ιησού Χριστού του Υιού του, που είναι ο Λόγος του, ο οποίος προήλθε από τη σιγή. [ταύτιση του Υιού με τον Λόγο του κατα Ιωάννην] (Προς Μαγνησίους 8,2)
3) Εγώ ο Ιγνάτιος, που ονομάζομαι και Θεοφόρος, στην ευλογημένη… και εκλεγμένη με το αληθινό πάθος και το θέλημα του Πατέρα και του Ιησού Χριστού του Θεού μας, στην Εκκλησία την αξιομακάριστη, που βρίσκεται στην Έφεσο της Ασίας (Προς Εφεσίους Προοίμιο)
4) σύμφωνα με την πίστη και αγάπη του Ιησού Χριστού, του Σωτήρα μας, και όντας μιμητές του Θεού, ολοκληρώσατε τελείως το συγγενικό έργο αναζωογονώντας το με το αίμα του Θεού (Προς Εφεσίους 1,1)
5) Ένας γιατρός υπάρχει σαρκικός και πνευματικός, γεννημένος και αγέννητος, ο οποίος έγινε Θεός σαρκωμένος, ζωή αληθινή που θανατώθηκε, και από την Μαρία και από τον Θεό, πρώτα παθητός και συγχρόνως απαθής, ο Ιησούς Χριστός ο Κύριος μας [η ωραιότερη & αρχαιότερη διατύπωση ολόκληρου του Χριστολογικού δόγματος το 110 μ.Χ.](Προς Εφεσίους 7,2)
6) Τίποτα δεν διαφεύγει την προσοχή του Κυρίου…. Ας κάνουμε λοιπόν τα πάντα, σαν να κατοικεί αυτός μέσα μας, για να γίνουμε οι ναοί του, και αυτός να είναι ο Θεός μας μέσα μας (Προς Εφεσίους 15,3)
7) Διότι ο Θεός μας Ιησούς Χριστός κυοφορήθηκε από τη Μαρία κατ’ οικονομία Θεού, προερχόμενος από τη γενιά βέβαια του Δαβίδ, αλλά δια του Αγίου Πνεύματος, ο οποίος γεννήθηκε και βαπτίσθηκε (Προς Εφεσίους 18,2)
8) «Άστρο έλαμψε στον ουρανό περισσότερο από όλα τα άλλα άστρα και το φως του ήταν απερίγραπτο και το πρωτοφανές αυτό άστρο προκαλούσε ζωηρή εντύπωση και όλα τα άλλα άστρα μαζί με τον ήλιο και τη σελήνη σχημάτισαν χώρο γύρω από το άστρο αυτό… η άγνοια καταργήθηκε, καταστράφηκε η παλιά βασιλεία καθώς ο Θεός εμφανιζόταν με ανθρώπινη μορφή για να φέρει την καινοτομία της αιώνιας ζωής (Προς Εφεσίους 19,2)
9) Εγώ ο Ιγνάτιος, που ονομάζομαι και Θεοφόρος, στην ελεημένη από τη μεγαλειότητα του ύψιστου Πατέρα και του Ιησού Χριστού, του μοναδικού Υιού του, Εκκλησία, την αγαπημένη και φωτισμένη με το θέλημα εκείνου που θέλησε τα πάντα, τα οποία υπάρχουν με την αγάπη του Ιησού Χριστού του Θεού μας (Προς Ρωμαίους προοίμιο)
10) Διότι ο Θεός μας Ιησούς Χριστός, που βρίσκεται στον Πατέρα του, φαίνεται περισσότερο (Προς Ρωμαίους 3,3)
11) Επιτρέψτε μου να γίνω μιμητής του πάθους του Θεού μου (Προς Ρωμαίους 6,3)
12) Να μελετάς τους χρόνους. Να περιμένεις αυτόν που είναι πάνω από τον χρόνο, τον αόρατο, αυτόν που έγινε για μας ορατός, τον αψηλάφητο, τον απαθή, αυτόν που για μας έγινε παθητός, που υπέφερε για μας με κάθε τρόπο [ξεκάθαρη αναφορά στην προΰπαρξη του Υιού](Προς Πολύκαρπον 3,2)
13) "Προσεύχομαι να είστε υγιείς πάντοτε ενωμένοι με τον Θεό μας Ιησού Χριστό (Προς Πολύκαρπον 8,3)
14) «… και έπαθε αληθινά, όπως και αληθινά ανέστησε τον εαυτό του, όχι όπως λένε μερικοί άπιστοι, ότι φαινομενικά αυτός έπαθε [ανασταίνει ο ίδιος εαυτόν!άρα έχει και άλλη φύση](Προς Σμυρναίους 2)(από τις εκδόσεις εκδόσεις ΕΠΕ τόμος 4 σελ.76-149)
«… Αφού πιστέψετε σε αυτόν που ανέστησε τον Kύριό μας Ιησού Χριστό από τους νεκρούς και έδωσε σε αυτόν δόξα και θρόνο στα δεξιά του· στον οποίο υποτάχτηκαν τα πάντα επουράνια και επίγεια, τον οποίο κάθε πνοή λατρεύει, ο οποίος έρχεται κριτής ζώντων και νεκρών»[έχει θρόνο! χρησιμοποιείται το ρήμα "λατρεύω" για αυτόν που λέγεται μόνο για το Θεό] (Πολυκάρπου προς Φιληππησίους ΒΕΠΕΣ 3,15(20))
«…Σε δοξάζω μέσω του αιώνιου και επουράνιου αρχιερέα Ιησού Χριστού, του αγαπητού σου παιδιού, δια του οποίου μαζί μ’ αυτόν και το άγιο Πνεύμα σού πρέπει δόξα και τώρα και στους μελλοντικούς αιώνες. Αμην»[συναρίθμηση και ομοτιμία των 3 προσώπων. Αδιανόητο αν δεν έχουν τη θεότητα] (Μαρτύριο Πολυκάρπου. 14,3 ΕΠΕ ,369)
«Διότι αυτόν τον προσκυνούμε επειδή είναι Υιός του Θεού, ενώ τους μάρτυρες, ως μαθητές και μιμητές του Κυρίου, τους αγαπούμε επάξια…[σε αυτόν προσκύνηση] (Μαρτύριο Πολυκάρπου 17,3 ΕΠΕ σελ. 371)