ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΝΟΕΜΒΡ.-ΔΕΚΕΜΒΡ.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ
ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΝΟΕΜΒΡ.-ΔΕΚΕΜΒΡ.
π. Νικόλαος (ΧΩΡΙΣ ΡΑΝΤΕΒΟΥ)
Δευτέρα: 12.30-2 μ. & 7-10 μ.μ.
Τρίτη: 12.30-2 μ. & 8.40 - 10 μ.μ.
Τετάρτη: 8.40 - 10 μ.μ.
Πέμπτη: 12.30-2 μ. & 7-10 μ.μ.
Παρασκευή:12.30 -2 μ. & 7-10 μ.μ.
Σάββατο: 12.30-2.30μ. & 7-9.30 μ.μ.

Κυριακή: 8.20-9.30 βράδυ

 

Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Μόδεστος (στάλθηκε από τον αρειανόφρονα αυτοκράτορα Ουάλη να απειλήσει τον Μ. Βασίλειο): Κανεὶς μέχρι τώρα δὲ μίλησε μὲ τόσο θάρρος στὸ Μόδεστο, κανεὶς δὲν εἶχε μπροστά μου τόση παρρησία.Ἦρθε καὶ ἡ ὥρα τοῦ κεραυνοῦ. Ὁ Βασίλειος δὲν κρατήθηκε. Οἱ ὧρες εἶναι μεγάλες, κρίσιμες, ἱστορικές. Γι’ αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ τὸν κατηγορήσει κανεὶς ἐγωϊστή!Βασίλειος: Γιατί δὲ συνάντησες ποτέ σου ἀληθινὸ ἐπίσκοπο. Ἀλλοιῶς θὰ σοῦ μιλοῦσε μὲ τὸν ἴδιο τρόπο, ἀφοῦ θ’ ἀγωνιζόταν γιὰ τόσο ὑψηλὰ πράγματα. (Ὁ Βασίλειος εἶδε τώρα τὸ συντριμμένο ἔπαρχο, μέτρησε καὶ τὸ βαρὺ λόγο ποὺ ξεστόμησε καὶ θέλησε νὰ μαλακώσει τὴν ἀτμόσφαιρα). Ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι, ἔπαρχε, εἴμαστε…
Τσιμέντο να γίνουν οι άλλοι! -    Γέροντα, σήμερα, ενώ πολύς κόσμος περίμενε να σάς δή, κάποιος νεαρός δεν περίμενε στην σειρά του· τους προσπέρασε όλους.-     Ναί, ήρθε και μου είπε: «Είναι ανάγκη να σε δώ. Πήγα στο Αγιον Όρος και δεν σε βρήκα και ήρθα εδώ». «Καλά, του λέω, δεν βλέπεις τί κόσμος περιμένει; να σταματήσουν όλοι, για να ασχοληθώ τώρα μ’ εσένα;». «Ναί, Πάτερ», μου λέει. Ακούς κουβέντα; Και να είναι οι άλλοι στις σκάλες όρθιοι, στρυμωγμένοι, μεγάλοι, άρρωστοι, γυναίκες με μικρά παιδιά..., κι εκείνος να επιμένη. Και δεν ήταν ότι είχε κανένα σοβαρό θέμα· χαζομάρες ήταν αυτά…
511-     ΠΩΣ ΛΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ. Κάτοικοι γειτονικών χωριών φιλονικούσαν από πολλά χρόνια μεταξύ των. Στο τέλος αποφάσισαν να πάνε να βρουν ένα φημισμένο για τη σοφία του και την αγιότητά του ερημίτη και να του εκθέσουν τα ζητήματά των.             Οι αντιπρόσωποι των χωριανών παρουσιάσθησαν στον ερημίτη. Ο ασκητής ερημίτης τους άκουσε με υπομονή. Στο τέλος πήρε το σχοινί, που είχε στη μέση του, σχημάτισε ένα κόμβο και τον έδωσε στους αντιπροσώπους λέγοντας:             -Έχετε την καλωσύνη να λύσετε τον κόμβο αυτόν;             Οι αντιπρόσωποι τον έλυσαν χωρίς καμιά δυσκολία.             -Έτσι , προσέθεσε ο ασκητής, οι άνθρωποι πρέπει να…
Ένας πολυάσχολος άνθρωπος του καιρού μας, αποφάσισε κάποτε να επισκεφτεί έναν Άγιο ερημίτη. Ήθελε να ηρεμήσει λίγο από το άγχος που τον βασάνιζε και να ζητήσει τις συμβουλές του γέροντα. Τον συνάντησε σε μία φτωχική καλύβα. - Ευλογείτε, είπε χαιρετώντας τον ερημίτη. Ξέρετε έκανα πολύ δρόμο για να έρθω εδώ…- Κάθισε, τον διέκοψε ο γέροντας. Άσε με να σου βάλω λίγο τσάι.- Έχω περάσει πολλά χρόνια σπουδάζοντας σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού…, άρχισε να αυτοσυστήνεται ο επισκέπτης.- Ας πιούμε πρώτα λίγο τσάι, επέμεινε ο γέροντας.- Τώρα διευθύνω μία μεγάλη επιχείρηση…, συνέχιζε να περιαυτολογεί ο ξένος.- Πιστεύω ότι το τσάι θα σας…
(Στο παρακάτω έξοχο κείμενο, που χρονολογείται από το 1983, ο βραβευμένος με Νόμπελ λογοτεχνίας Ρώσος λογοτέχνης, Αλεξάντερ Σολζενίτσιν (1918 – 2008) εντοπίζει την αιτία για τη Ρωσική Επανάσταση. Σημειώνει ότι ο ίδιος λόγος είναι πίσω από την ερήμωση, τη σκληρότητα και τον εγωισμό σε ολόκληρο τον εικοστό αιώνα).Πριν από μισό αιώνα περίπου, ενώ ήμουν ακόμα παιδί, θυμάμαι ότι άκουγα αρκετούς ηλικιωμένους να δίνουν την ακόλουθη εξήγηση για τις μεγάλες καταστροφές που είχαν πλήξει τη Ρωσία: Οι άνθρωποι ξέχασαν τον Θεό. Γι’ αυτό και συνέβη όλο αυτό. Από τότε έχω περάσει σχεδόν πενήντα χρόνια που εργάζομαι για την ιστορία της Επανάστασής…
Όταν ήμουν μικρή οι γονείς μου μού έκαναν όλα τα χατίρια, μου αγόραζαν ό,τι ήθελα και με πήγαιναν όπου τους ζητούσα! Θυμάμαι κάποιες Απόκριες γυρίσαμε όλα τα μαγαζιά για να βρω τη στολή που ήθελα. Αν δε μου άρεσε το φαγητό, η μαμά μού έκανε ειδική παραγγελία! Στο σπίτι υπήρχε αφθονία αγαθών και παιχνιδιών και διάθεση πάντα να με ικανοποιούν! Και όταν καμιά φορά, σπάνια, δε μου έκαναν το θέλημα μου, με λίγα δάκρυα και λίγα μούτρα αποκαθίστατο η τάξη! Είχα γίνει εν ολίγοις ένας μικρός δικτάτορας! Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα βράδυ ο πατέρας μου ήθελε να δει ποδόσφαιρο αλλά εγώ…
391- ΠΟΤΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΣ. Ωραία μέρα, είπαν σ’ ένα γεωργό. -Αλλ’ άσχημη για τις πατάτες, απάντησε εκείνος. Την επόμενη που έβρεχε, του είπαν: -Καλή μέρα για τις πατάτες. -Αλλά καταστροφή για το σιτάρι, απάντησε ο γκρινιάρης και αχάριστος γεωργός! 396- ΕΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΔΕΚΑ. Από τους δέκα λεπρούς που ιάτρευσε ο Ιησούς, μόνο ένας γύρισε πίσω να τον ευχαριστήση και αυτός ήταν Σαμαρείτης. Ακόμη και ο Ιησούς παρεπονέθη για την αχαριστία τους. -Δεν καθαρίσθηκαν και οι δέκα; Που είναι οι εννέα; Δε βρέθηκε κανένας να δώση δόξα στον Θεό, παρά μόνον ο αλλογενής αυτός; 401- ΠΩΣ ΝΑ ΣΗΚΩΝΩΜΕ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΜΑΣ. Ένας…
Βλέπουμε τους πολιτικούς μας να διεκδικούν θέσεις και καρέκλες, να ερίζουν για το ποιος έχει περισσότερα προσόντα και είναι ο πιο άξιος και ο πιο κατάλληλος να σώσει τον τόπο! Στον εργασιακό χώρο συναντάμε συναδέλφους που είναι έτοιμοι να ‘ πατήσουν επί πτωμάτων’ προκειμένου να ανέλθουν στην ιεραρχία καθώς μόνο αυτοί το δικαιούνται! Στην οικογένεια ο μεγάλος αδερφός δεν είναι καθόλου διατεθειμένος να πάψει να είναι το επίκεντρο τώρα που γεννήθηκε ο αδερφούλης του! Αλλά και πόσες φιλίες χάλασαν εξαιτίας ενός υφέρποντος ανταγωνισμού! Όσο για τις σχέσεις των ζευγαριών ο εγωισμός τις οδηγεί σε αργό και βασανιστικό θάνατο!Η υπερηφάνεια λένε…
442-     ΔΙΑΘΗΚΗ.   Ο πατέρας πεθαίνει. Η σύζυγος, δίπλα του, σημειώνει τις τελευταίες του επιθυμίες. Αφήνω στον υιό μου Ματθαίο, το αυτοκίνητό μου.             -Και γιατί όχι στο Γιάννη; Θα του χρησίμευε στην εργασία του.  -Ας είναι, γράψτο στο Γιάννη…Οι μετοχές μου από την επιχείρησι Χ, να πάνε στον Ερρίκο.            -Θάκανες καλύτερα να τις έδινες στο Μιχάλη. Ο Ερρίκος θα τα σκορπούσε όλα σε δέκα μέρες. -Καλά. Θέλω όμως η Σουζάννα να πάρη τα στολίδια. -Μα, αφού η Σουζάνα δεν αγαπά τα στολίδια, δώσε τα λοιπόν στη Μαρία. Και ο πατέρας θυμώνοντας απότομα:             -Μα, δεν μου λες, γυναίκα, ποιος πεθαίνει, εσύ…
Στην εποχή μας όλα επιτρέπονται! Και όλοι, όπως κι αν είναι, φτάνει να είναι ‘διαφορετικοί’ και αλίμονο αν κάποιος τολμήσει να ψελλίσει κάτι! Νομίζω όμως ότι υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που ακόμα και στις μέρες μας μένουν στο περιθώριο. Η κοινωνία μας, κυρίως μέσω των ψυχολόγων και των μέσων ενημέρωσης τους χαρακτηρίζει ‘ τοξικούς’, ‘προβληματικούς’, ‘μίζερους’. Πάει ένας ‘τοξικός’ άνθρωπος σε έναν ψυχολόγο και τον συμβουλεύει να μην κάνει παρέα με άλλους ‘τοξικούς’ ανθρώπους! Τοξικοί θεωρούνται αυτοί που δεν πλέουν σε πελάγη ευτυχίας, που είναι μουτρωμένοι και προβληματισμένοι και θλιμμένοι… Δεν είναι του γλεντιού, δεν είναι μοντέρνοι. Τί να κάνουμε;…

katafigioti

lifecoaching