Κάποτε µε ερώτησε ο Γέροντας, πόσα πιάνο είχα στο σπίτι µου στην Μόσχα. Εγώ αµέσως τότε θυµήθηκα έναν συµµαθητή µου από το γυµνάσιο, παιδί όχι καλό, έναν χαρακτήρα µε όχι τόσο καλή υπόληψη, που οι άσχηµες συζητήσεις του, οι φτωχικές του διανοητικές ικανότητες, η απότοµη συµπεριφορά του σε θρησκευτικά ζητήµατα, η εξωτερική του εµφάνιση, οι παρέες του και γενικά η γνώµη των φίλων µου γι’ αυτόν, επιβεβαίωναν το ήθος του.Αυτό λοιπόν το παιδί, µια ημέρα έφερε µαζί του µέσα στην τάξη το βιολί του. Ήταν εκ φύσεως θαυµάσιος µουσικός, και επειδή έτυχε να απουσιάζει ο καθηγητής, µε την απαίτηση όλων…