Όταν ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Σοπέν βρισκόταν στην επιθανάτιο κλίνη, τον επεσκέφθη ο παληός του φίλος ιερεύς Ζελοβίσκυ, που είχαν καιρό να συναντηθούν.
— Φίλε μου, του είπε ο ιερεύς, σήμερα είναι η γιορτή του αδελφού μου, που τόσο τον αγαπάς. Πρέπει να μου δώσης ένα δώρο γι’ αυτόν.
— Και τι δώρο να κάνω;
— Την ψυχή σου.
— Καταλαβαίνω, είπε ο Σοπέν, ιδού την.
Ο ιερεύς γονάτισε κι ο μελλοθάνατος μουσικός άρχισε την εξομολόγησή του.
Ύστερα μετέλαβε των Αχράντων Μυστηρίων και το ίδιο εκείνο βράδυ εκοιμήθη εν Κυρίω.
(Ψιχία από της τραπέζης, Συλλογή Κ. Κούρκουλα, Αθήνα 1973 Νο280)