Ευλογία
ο Χριστός
Ο Χριστός είναι πηγή φιλανθρωπίας. Ποτέ δεν σταματά να μας ποτίζη με τα νάματα της ευλογίας Του. Αν, λοιπόν, σκεπτώμαστε αυτές τις ευλογίες και φροντίζουμε να προσφέρουμε ευχαριστίες στο Θεό για τις ευεργεσίες που ήδη έχει προσφέρει και που θα μας προσφέρη, και προετοιμάζουμε έτσι τον εαυτό μας, ώστε να μη φανή ανάξιος των ευεργεσιών του Θεού, και άριστο βίο θα μπορέσουμε να δείξουμε και την κακία θα μπορέσουμε ν’ αποφύγουμε.
Ε.Π.Ε. 3,130
καρπών της γης
Αν έχης κάτι, δώσε το στην Εκκλησία. Έτσι το χωράφι σου θα ευλογηθή. Ποιο από τα αγαθά δεν θα υπάρχη εκεί; Είναι μικρό να ευλογήται το πατητήρι σου; Είναι μικρό να παίρνη ο Θεός μερίδιο και προσφορές από τους πρώτους σου καρπούς;
Ε.Π.Ε. 15,528
πνευματική
Έγινες αθάνατος, έγινες ελεύθερος, έγινες δίκαιος, έγινες αδελφός, έγινες συγκληρονόμος, συμβασιλεύεις, συνδοξάζεσαι. Όλα σου χαρίστηκαν.
Ε.Π.Ε. 20,418
Ευμετάβλητα
όλα τα ανθρώπινα
Γιατί έχεις μεγάλη ιδέα, άνθρωπε, για τον εαυτό σου, αφού είσαι συγγενής της γης, ομοούσιος με τη στάχτη; Σήμερα είσαι πλούσιος, αύριο φτωχός. Σήμερα υγιής, αύριο άρρωστος. Σήμερα χαρούμενος, αύριο λυπημένος. Σήμερα σε δόξα, αύριο σε ατιμία. Σήμερα νέος, αύριο γέρος. Μήπως στέκεται απ’ τα ανθρώπινα τίποτε σταθερό και μόνιμο; Γιατί λοιπόν υπερηφανεύεσαι, άνθρωπε, που είσαι καπνός και ματαιότητα;
Ε.Π.Ε. 8α,396
τα ανθρώπινα
Εύκολα κατρακυλάει και μεταβάλλεται η φύσις των ανθρώπων. Η νεότητα βιάζεται να γίνη γερατειά. Η ομορφιά τρέχει να γίνη ασχήμια. Η ρωμαλεότητα να γίνη αδυναμία, η υγεία μεταπίπτει σε αρρώστια, η δόξα σε ευτελισμό, ο πλούτος σε φτώχεια, η τιμή σε περιφρόνησι. Μοιάζει η ζωή με ποτάμι, που δεν θέλει πουθενά να σταθή, αλλά τρέχει βιαστικά προς το γκρεμό.
Ε.Π.Ε. 18α,296
Ευνούχος της Κανδάκης
μελετά τη Γραφή στο δρόμο
Σκέψου εκείνον τον ευνούχο της Κανδάκης. Και στο δρόμο ακόμα δεν αμέλησε την ανάγνωσι της Γραφής, και μάλιστα πάνω στην άμαξα. Ας τ’ ακούνε αυτά όσοι δεν καταδέχονται να διαβάζουν τη Γραφή στο σπίτι τους, και θεωρούν το έργο αυτό ως πάρεργο... Να ο ευνούχος. Και ξένος ήταν και αξιωματούχος, δυο πράγματα, που σπρώχνουν στην αδιαφορία. Κι όχι μόνο. Ήταν σπουδαίος στην κοσμική θέσι, ήταν πλούσιος, βρισκόταν στην οδοιπορία, ταξίδευε με αμάξι... Και όμως!
Ε.Π.Ε. 3,458
διάβαζε τη Γραφή
Να ντραπούμε και πλούσιοι και φτωχοί βλέποντας εκείνον τον ευνούχο της Κανδάκης. Κοίτα πως απέκτησε τα δόγματα πλήρως. Διότι ο Προφήτης Ησαΐας όλα τα περιελάμβανε, και τη σάρκωσι, και το σταυρικό πάθος, και την ανάστασι, και την ανάληψι, και τη μέλλουσα κρίσι, αλήθειες, που του άναψαν σφόδρα την επιθυμία. Ας ντραπήτε όσοι εξακολουθείτε να παραμένετε αφώτιστοι.
Ε.Π.Ε. 15,546
Εκείνος διάβαζε, εμείς όχι
Κανένας από σας δεν έχει στα χέρια το βιβλίο του Θεού. Για όλα ενδιαφέρεστε, όχι όμως για το ιερό Βιβλίο.
Ε.Π.Ε. 15,560
διαβάζει, κι ας μη καταλαβαίνη
Λένε: Δεν καταλαβαίνω όσα διαβάζονται στη σύναξι, ούτε ξέρω τι είναι όσα λέγονται. Επειδή θορυβείς, επειδή προκαλείς ταραχή, επειδή δεν ήρθες στην εκκλησία με ψυχή γεμάτη ευλάβεια. Ναι, στη Γραφή δεν είναι όλα σαφή, για να μη περιπέσης σε αμέλεια (ν’ αγωνίζεσαι για τη σωστή τους ερμηνεία), ούτε πάλι είναι όλα ασαφή, για να μη σε πιάνη απόγνωσις. Θυμήσου τον ευνούχο της Κανδάκης. Τίποτε απ’ αυτά δεν είπε, αλλά πήρε στα χέρια του τη Γραφή και διάβαζε, μολονότι δεν καταλάβαινε. Εσύ, αν και γύρω σου διαθέτεις αφθονία δασκάλων, αν και έχης τόσους που διαβάζουν προς ακρόασι του εκκλησιάσματος, μου προβάλλεις δικαιολογίες και προφάσεις.
Ε.Π.Ε. 18α,520
Ευπερίστατος
η αμαρτία
Ευπερίστατο λέει την αμαρτία, που εύκολα μας παρασύρει και μας καταβάλλει, ή εκείνην που εύκολα αντιμετωπίζεται από μας και την αποφεύγουμε. Πιθανότερο το δεύτερο, διότι είναι εύκολο, αν θέλουμε, να νικήσουμε την αμαρτία.
Ε.Π.Ε. 25,244

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 269-272)

629. Όταν ο αδελφός σου αμαρτάνη εναντίον σου κατά οποιοδήποτε τρόπο – λόγου χάριν, αν σε κατηγορή ή διαστρέφη τα λόγια σου – μην τον καταδικάσης μέσα σου. Συλλογίσου τι καλές πλευρές έχει στον χαρακτήρα του. Κάθε άνθρωπος, όσο αχρειωμένος και αν είναι, δεν παύει να έχη και κάποιες καλωσύνες. Οι χρυσωρύχοι δεν λογαριάζουν την άμμο που περιβάλλει τους κόκκους του χρυσού, παρά μονάχα αυτούς τους κόκκους. Και όσο λίγοι και αν είναι, αυτούς υπολογίζουν και ξεπλένουν το μίγμα για να τους αποκτήσουν. Κατά παρόμοιο τρόπο και ο Θεός ενεργεί με μας, ξεπλένοντας μας από τα προσμίγματα της αμαρτίας.

630. Να εργάζεσαι το αγαθό με αποφασισμένη διάθεσι. Να είσαι τρυφερός στη συμπεριφορά σου προς τους άλλους, χρησιμοποιώντας το λεξιλόγιο της αγάπης και της πραότητας. Αλλά και στην πράξι, να είσαι συμπαθής και οικτίρμων. Μη σε πτοούν οι ήσκιοι που ρίχνει ο Διάβολος σε κάθε καλό έργο, για να σου κλονίση τον ζήλο. Λέγε: «Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ» (Φιλιππ. δ’ 13), έστω και αν είμαι ο πιο αμαρτωλός ανάμεσα στους ανθρώπους. «πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι» (Μαρκ. θ’ 23).

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 250-251)

626. Μη φυλάς κακία στην καρδιά σου για κανέναν και για τίποτε. Μην περιφρονήσης τον πλησίον σου για κανένα λόγο. «πρὸπάντων τὴν εἰς ἑαυτοὺς ἀγάπην ἐκτενῆ ἔχοντες, ὅτι ἀγάπη καλύπτει πλῆθος ἁμαρτιῶν» (Α’ Πετρ. δ’ 8).

627. Η ζωή του χριστιανού πρέπει να είναι διαρκής εγρήγορσις και προσοχή πάνω στον εαυτό του, δηλαδή πάνω στην καρδιά του. Γιατί οι αόρατοι εχθροί είναι έτοιμοι να την κυριεύσουν κάθε στιγμή. Κάθε στιγμή, πνέουν μένεα εναντίον μας.

628. Στην παρούσα ζωή, προσπαθείς με όλη σου τη δύναμι να αποφεύγης κακοπάθειες για το σώμα σου και θλίψεις για την ψυχή σου. Το πρώτο, το λατρεύεις. Την άλλη, δεν θέλεις να τη στεναχωρής. Αλλά γιατί δεν προσπαθείς να αποφύγης το αιώνιο πυρ, που είναι απείρως τρομερώτερο από τη γήινη φωτιά; Φτωχά πλάσματα, γυρίστε στον Θεό, μετανοήστε! Αλλοιώς σας περιμένει το ακοίμητο πυρ.

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 250)

624. Γιατί πρέπει να ευχαριστούμε τον Θεό και τους καλούς, γεμάτους αγάπη ανθρώπους για το κάθε τι; Μα για το καλό το δικό μας, πρώτα – πρώτα. Θα αποκτήσουμε έτσι καρδιά πιο τρυφερή και πιο λεπτή. Είναι τόσο ωφέλιμο για την ψυχή να καλλιεργή κανείς το αίσθημα της εξαρτήσεώς μας σε όλα από τον Θεό και τους καλούς ανθρώπους. Να τους αγαπά και να τους ευγνωμονή. Και, συνάμα, να συνειδητοποιή ότι ο ίδιος είναι ένα τίποτε χωρίς τον Θεό και ότι χωρίς τη βοήθεια των εναρέτων ανθρώπων δεν θα μπορούσε πολλά να κατορθώση.

625. Όταν κάποιος υφιστάμενός σου πέφτη σε σφάλμα, μην τον επιτιμήσεις με θυμό και μην τον προσβάλης. Μη βγης από την αγάπη στη συμπεριφορά σου απέναντί του. Δός του να καταλάβη ότι δεν σε λύπησε ο ίδιος, αλλά η ανωμαλία που προκάλεσε. Μην του θίξης την αξιοπρέπεια, υψώνοντας μπροστά του τον εαυτό σου και ταπεινώνοντας εκείνον. Αν έχης αυτόν τον εγωϊσμό, καλύτερα άφησε τη διόρθωσι του άλλου και κύτταξε να διορθώσης τον εαυτό σου. «ἔκβαλε πρῶτον ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σοῦ τὴν δοκόν, καὶ τότε διαβλέψεις ἐκβαλεῖν τὸ κάρφος ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου» (Ματθ. ζ’ 5). Στην αντίθετη περίπτωσι, θα εξερεθίσης τον αδελφό σου και καθόλου δεν θα τον ωφελήσης. Να είσαι επιεικής για τους άλλους, όταν ακούς τα σφάλματά τους, ενθυμούμενος ότι και συ, επίσης, έχεις πέσει σε παρόμοια ή και σε μεγαλύτερα. Μαλώνεις κάποιον, λόγου χάριν, γιατί ρέπει στο ποτό. Αλλά αν και συ ρέπης στο ποτό ή σε κάποια άλλη υλική απόλαυσι, δεν είσαι το ίδιο αμαρτωλός με τον αδελφό σου; Διόρθωσε λοιπόν πρώτα τον εαυτό σου και ύστερα μπορείς να καταφερθής για τα παραπτώματα των άλλων. Κατηγορείς τους άλλους ενώ και συ φταίς. «ἰατρέ, θεράπευσον σεαυτόν» (Λουκ. δ’ 25).

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 249-250)

Μαρτυρία π. Σ. Α., αποφοίτου Αθωνιάδος:

«Ήταν 10 Φεβρουαρίου 1980. Τα χιόνια αργούν να λυώσουν, γι’ αυτό λίγοι κατηφορίζουν προς το οικειότερο κελλί της αγιώνυμης πολιτείας, την “Παναγούδα”.
Το θεώρησα χρυσή ευκαιρία γιατί θα τον εύρισκα μόνο. Έλαβα ευλογία από τον Σχολάρχη και κατηφόρισα προς την απέριττη καλύβη του π. Παϊσίου για να τρυγήσω λίγη πνευματική αμβροσία.

Μόλις έφθασα στην αυλόπορτα τράβηξα το συρματόσχοινο και χτύπησε το καμπανάκι. Ο Γέροντας βγήκε, μου κατέβασε το κλειδί και άνοιξα την πόρτα.
Με υποδέχθηκε και μου είπε να καθήσω.

–Τι γίνεται, Γέροντα; Πώς είσθε; τον ρώτησα.

–Τι να κάνω… είμαι κουρασμένος, είμαι και άρρωστος… (είχε γρίππη). Δεν μ’ αφήνει ο κόσμος να πεθάνω…

–Όχι, Γέροντα, σας χρειαζόμαστε, του είπα.

– Φαίνεται έχω αμαρτίες ακόμα, είπε, γραμμάτια… Δεν έχω και τίποτα να σε φιλέψω. Κάτι λουκούμια που είχα τάφαγαν οι τελευταίοι επισκέπτες που ήρθαν εδώ το μεσημέρι από τις Καρυές.

–Δεν θέλω τίποτα, Γέροντα, για συζήτηση ήρθα.

–Όχι, για στάσου, είπε.

Και χωρίς να χάση καιρό βγήκε έξω στο χιόνι.
Τον παρακολουθούσα από περιέργεια. Από την ολάνοιχτη πόρτα τον έβλεπα σκυφτό προς το χιόνι. Είχε την πλάτη προς εμένα και σαν να έκανε κάτι.
Σε λίγο μπήκε μέσα κρατώντας ένα τενεκεδάκι και μέσα φαίνονταν κάτι ανισομεγέθη σκευάσματα με αποτυπωμένες δαχτυλιές και σημάδια παλάμης. Όλα ακανόνιστα, άλλα μεγαλύτερα, άλλα μικρότερα. Όλα άσπρα και σαν να είχαν πολλή άχνη πασπαλισμένη από πάνω, όπως είναι το χιόνι.

–Πάρε, μου είπε. Πάρε να φας.

Έφαγα ένα. Η γεύση ήταν σαν λουκούμι και στην κυριολεξία ήταν λουκούμι.

–Πάρε άλλο ένα, μου είπε, αλλά όχι άλλα.

–Ωραία τα λουκούμια, π. Παΐσιε, είπα.

–Ποια λουκούμια; Χιόνι είναι, είπε γελώντας. Κοίταξε, μου είπε, μην πης τίποτα σε κανέναν. Με πόσα παιδιά μένεις στον θάλαμο; Πάρτα να τα δώσης στα παιδιά, αλλά προσοχή δεν θα πεις τίποτα.

Έφυγα από το Καλύβι γιατί νύχτωνε και έκανα όπως μου είπε ο Γέροντας.
Από τα λουκούμια αυτά που τα έκανε ο Γέροντας με το χιόνι έφαγαν και άλλα τρία παιδιά του θαλάμου μου.
Αλλά δεν είπα τίποτα για την προέλευσή τους, διότι δεν είχα ευλογία.
Τώρα που ο Γέροντας εκοιμήθη και ήρθη το “επιτίμιον” το εξιστορώ εις δόξαν Θεού».

("Βίος Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου", Ιερομονάχου Ισαάκ Άγιον Όρος, 2016 σελ. 567-569)

Τα θαύματα των Αγίων

-Γέροντα, φοβάμαι, όταν διακονώ μόνη μου στον ξενώνα.
-Να κάνης κομποσχοίνι στον Χατζεφεντή, για να σου πει
μετά και «ευλόγησον» ο κλέφτης !
-Εγώ, Γέροντα, φοβάμαι τα ταγκαλάκια.
-Να παρακαλάς τον Χατζεφεντή να τα κοκαλώνει. Τι λες, δεν μπορεί;
-Πώς δεν μπορεί, Γέροντα!
-Το ξέρεις ότι κοκάλωσε ένα αυτοκίνητο; Είχε χάσει ο οδηγός τα κλειδιά
στην πόρτα του αυτοκινήτου και το έκλεψαν. Μόλις επικαλέσθηκε τον Άγιο,
κοκάλωσε το αυτοκίνητο στην μέση του δρόμου, κι έτσι αναγκάστηκαν
οι κλέφτες να το παρατήσουν και να το βάλουν στα πόδια.
-Γέροντα, οι γιατροί είπαν ότι πρέπει να κάνω εγχείρηση στο κεφάλι.
-Πήγαινε να χτυπήσεις το κεφάλι σου στην αγία κάρα του Αγίου Αρσενίου.
Δεν είδες πώς την βόλεψε την άλλη αδελφή ο Άγιος; Έκανε την επέμβαση
χωρίς νυστέρι και χωρίς να το καταλάβει ούτε η ίδια. Δόξα τω Θεώ!
Μην αμφιβάλλεις ότι θα βολέψει κι εσένα.
Βοηθάει ο Άγιος Αρσένιος. Ένας γιατρός με παρακάλεσε να προσευχηθώ
για το κοριτσάκι του που είναι άρρωστο. Παρακάλεσα τον Άγιο Αρσένιο
και το βοήθησε λίγο. Να κάνετε κι εσείς κομποσχοίνι, για να αποτελειώσει
ο Άγιος το θαύμα του και να γνωρίσουν οι επιστήμονες την θεία επιστήμη του Θεού,
για να δοξασθή το όνομά του. Το θαύμα είναι μυστήριο, μόνο ζείται
και δεν εξηγείται, το μυαλό δεν μπορεί να το ερμηνεύσει.
-Γέροντα, οι άνθρωποι σήμερα δεν ευλαβούνται τους Αγίους όπως παλιά.
-Παλιά και αυτοί που έλεγαν ότι είναι άπιστοι είχαν μέσα τους Θεό.
Θυμάμαι, την εποχή που ήταν οι Ιταλοί στην Κόνιτσα, πήρε φωτιά το δάσος
και διαδόθηκε ότι την είχαν βάλει οι Ιταλοί, για να πάνε οι Κονιτσιώτες
να την σβήσουν και να τους συλλάβουν. Όταν το άκουσαν αυτό οι Κονιτσιώτες,
σκορπίστηκαν και άφησαν το δάσος να καίγεται. Οι Ιταλοί πήγαν
και βρήκαν τον πρόεδρο, ο οποίος ήταν άπιστος, και του είπαν:
«Που είναι οι άνθρωποι;». «Στις δουλειές τους», απάντησε εκείνος.
«Και γιατί δεν πήγαν να σβήσουν την φωτιά;», τον ρώτησαν.
«Ά, εμείς σ’ αυτές τις περιπτώσεις, τους λέει, έχουμε τον Άγιο Νικόλαο»
η Μητρόπολη της Κόνιτσας τιμάται στην μνήμη του Αγίου Νικολάου.
Εκείνη την στιγμή, ενώ προηγουμένως δεν υπήρχε κανένα σύννεφο στον ουρανό,
μαζεύτηκαν σύννεφα και άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς. Όταν είδαν το
θαύμα αυτό οι Ιταλοί, φοβήθηκαν.
-Γέροντα, υπάρχει περίπτωση ένας Άγιος να μην κάνη θαύματα;
-Το αν θα κάνη ένας Άγιος θαύματα η όχι, αυτό είναι θέμα του Θεού.
Τα πολλά όμως θαύματα των Αγίων μένουν άγνωστα.
Τίποτε δεν είναι δύσκολο για τον Θεό και για έναν Άγιο που έχει παρρησία στον Θεό.
Ο Χριστός είπε «Θα σας δώσω δύναμη να κάνετε θαύματα περισσότερα κα μεγαλύτερα
από όσα έκανα εγώ». Αυτός ο λόγος του Χριστού δείχνει κα την ταπείνωσή του
και τον πλούτο της Χάριτος που μας δίνει. Είναι συγκινητική η ταπείνωση του Χριστού,
έδωσε στους Αγίους την Χάρη και την δύναμη να ανασταίνουν ακόμη και νεκρούς, όπως Εκείνος.

(Λόγοι Παϊσίου, τόμος ς΄, Περί προσευχής, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου
"Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", σελ.112-114)

«Διακονητές» και «Προστάτες» Άγιοι

-Γέροντα, πονάει το δόντι μου.
-Δεν είναι καλά να πονέσεις λίγο, για να ωφεληθείς και λίγο;
Κάνε ένα κομποσχοίνι στον Άγιο Αντύπα, που βοηθάει στον πονόδοντο,
και θα σου περάσει ο πόνος.
-Έκανα, Γέροντα, και δεν πέρασε.
-Φαίνεται κάτι θα φταίει. Αν του πεις: «από τώρα θα είμαι
πιο προσεκτική σε όλα», αμέσως ο Άγιος θα βοηθήσει. Ο Άγιος Αντύπας
είναι μεγάλος Άγιος! Πόσο ευαρέστησε στον Θεό!
«Αντύπας, ο μάρτυς μου ο πιστός», λέει στην Αποκάλυψη.
-Γέροντα, στην Ακολουθία και στην Παράκληση της Αγίας Βαρβάρας
αναφέρεται ότι η Αγία θεραπεύει τις λοιμώδεις ασθένειες.
-Ποιές είναι οι λοιμώδεις ασθένειες;
-Οι ασθένειες, Γέροντα, που μεταδίδονται με τα μικρόβια.
-Τότε να παρακαλάτε την Αγία Βαρβάρα να σας βοηθάει, για να μη
μεταδίδεται το «μικρόβιο» της ζήλειας μεταξύ σας. Να φωτοτυπήσεις
την Παράκληση της Αγίας Βαρβάρας και να την μοιράσεις στις αδελφές.
-Η Αγία Βαρβάρα, Γέροντα, είναι προστάτις και του Πυροβολικού.
-Έ, καλά, ένας Άγιος μπορεί να κάνει όλα τα διακονήματα.
-Γέροντα, και η Αγία Ειρήνη είναι προστάτις της Χωροφυλακής.
-Ναι, γι’ αυτό, όταν καμμιά φορά δεν έχεις ειρήνη, να παρακαλάς
την Αγία Ειρήνη, που κυβερνάει και ολόκληρο το σώμα της Χωροφυλακής
και φέρνει ειρήνη, να φέρνει την ειρήνη και μέσα στην καρδιά σου.
-Γέροντα, πολύ συχνά χάνω πράγματα και μετά χάνω χρόνο για να τα βρω.
-Γιατί δεν επικαλείσαι τον Άγιο Μηνά που έχει ειδικότητα σ’ αυτό;
Ο Άγιος Μηνάς αμέσως φανερώνει ό,τι χάσουμε, χωρίς να έχει πολλές απαιτήσεις!
{...} Ένα κερί και εντάξει! Υποχρεώνονται οι Άγιοι με το κερί.
Τον Άγιο Μήνα εγώ δεν ήξερα ότι τον εικονίζουν και καβαλάρη.
Η μητέρα μου, που τον είχε δει μια φορά και της έδωσε απάντηση για ένα θέμα,
μου είπε ότι ο Άγιος Μήνας είναι καβαλάρης. Εγώ επέμενα και της έλεγα
ότι μόνον ο Άγιος Δημήτριος και ο Άγιος Γεώργιος είναι καβαλάρηδες.
«Όχι, μου έλεγε η μητέρα μου, αυτός που είδα ήταν με καστανό άλογο
και μου είπε ότι είναι ο Άγιος Μήνας. "Ποιος είσαι; τον ρώτησα.
Ο Άγιος Γεώργιος έχει άσπρο άλογο, ο Άγιος Δημήτριος κόκκινο, έσύ ποιός είσαι;”.
"Ο Άγιος Μηνάς είμαι”, μου είπε».
-Γέροντα, μπορεί ο Άγιος Σπυρίδων να ζήτησε από τον Θεό να μείνει
άφθαρτο το Λείψανό του;
-Όχι, πώς μπορεί να γίνει αυτό; Οι Άγιοι δεν ζητούν τέτοια πράγματα.
Ο Θεός οικονόμησε να μείνη άφθαρτο το Λείψανο, για να βοηθιούνται οι άνθρωποι.
Και βλέπετε πώς τα έχει οικονομήσει ο Θεός! Επειδή η Κέρκυρα, η Κεφαλλονιά και
η Ζάκυνθος είναι κοντά στην Ιταλία και εύκολα οι άνθρωποι θα μπορούσαν να παρασυρθούν
από τον Καθολικισμό, έβαλε φράγμα εκεί πέρα τον Άγιο Σπυρίδωνα, τον Άγιο Γεράσιμο
και τον Άγιο Διονύσιο.
-Γέροντα, όταν είσαστε στο μοναστήρι, αισθάνομαι μεγάλη ασφάλεια.
Όταν λείπετε και συμβή κάποιος πειρασμός, δειλιάζω.
-Μη φοβάσαι, έχετε Προστάτες μεγάλους κοντά σας να μην τους αφήνετε,
να τους ενοχλείτε συνέχεια. Όταν θα χρειάζεται και η δική μου σκιά για ανθρώπινη
βοήθεια, είτε από το Άγιον Όρος είτε από κοντά, θα υπάρχη. Εάν στην κοσμική ζωή
τα καλά αδέλφια φροντίζουν τις αδελφές τους, πόσο μάλλον στην πνευματική ζωή,
που είναι ανώτερη. Γι’ αυτό και σας έχω αφήσει τον θησαυρό που είχα, τον Άγιο Αρσένιο,
και επόμενο είναι να είναι εδώ και η καρδιά μου, γιατί «όπου ο θησαυρός, εκεί και η καρδία».
Άλλωστε σας το είχα πει: «Ό,τι πολύτιμο κι αν έχω, θα το αφήσω στην Μονή σας,
όπου μένει και ο Άγιος μου», ο οποίος σε κάποιον είπε: «Εγώ μένω έξω από την Θεσσαλονίκη».
Γι’ αυτό, αφού και ο ίδιος είπε ότι μένει εδώ, να τον παρακαλάς εκ μέρους μου εάν διστάζεις,
να παίρνη την πατερίτσα του και να βολεύει με τον τρόπο του τα ταγκαλάκια.
Αυτή είναι και η δουλειά όλων γενικά των Αγίων να βοηθούν και να προστατεύουν εμάς
τους ταλαίπωρους ανθρώπους από τους ορατούς και αοράτους πειρασμούς.
Δική μας δουλειά είναι, όσο μπορούμε, να ζούμε πνευματικά, να μη στενοχωρούμε τον Χριστό,
να ανάβουμε το καντηλάκι στους Αγίους και να τους παρακαλούμε να μας βοηθούν.
Σε αυτήν την ζωή έχουμε ανάγκη βοήθειας, για να μπορέσουμε να πάμε κοντά στον Χριστό.
Στην άλλη ζωή, εάν ο Θεός μας αξιώσει και πάμε κοντά του,
ούτε και τους Αγίους θα «κουράζουμε»,
αλλά ούτε και θα υπάρχη λόγος να τους παρακαλούμε να μας βοηθήσουν.

(Λόγοι Παϊσίου, τόμος ς΄, Περί προσευχής, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου
"Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", σελ.108-111)