Κάποτε ένας υποτακτικός μου, διηγείται ο αββάς Ζωσιμάς, με πλησίασε και μου είπε: - Γέροντά μου, σ’αγαπώ πολύ! - Μέχρι τώρα, του απάντησα, δεν βρέθηκε άνθρωπος που να με αγάπά, όπως τον αγαπώ εγώ. Να, τώρα που λες ότι με αγαπάς το πιστεύω. Αν όμως κάνω κάτι που δεν θα σου αρέσει, δεν θα μείνεις ο ίδιος. Ενώ εγώ ό,τι κι αν μου κάνεις δεν θα πάψω να σ’αγαπώ. Δεν πέρασε πολύς καιρός και δεν ξέρω τί του συνέβει. Άρχισε να με βρίζει και να με συκοφαντεί. Τα μάθαινα όλα και έλεγα μέσα μου «Ο αδελφός είναι καυτήρας του Θεού.…

-    Γέροντα, υπάρχει, περίπτωση να μη με ακούει ο Θεός, όταν Του ζητάω να με βοηθήσει να απαλλαγώ από ένα πάθος;-    Τί, Βάαλ είναι ο δικός μας ο Θεός; Ο Θεός ακούει και μας βοηθάει. Ίσως να μη νιώθεις την βοήθειά Του· αιτία όμως δεν είναι ο Θεός, αλλά εσύ η ίδια που διώχνεις την βοήθειά Του με την υπερηφάνεια.Αν δεν υπάρχει κίνδυνος να το πάρουμε επάνω μας και να υπερηφανευθούμε, είναι αδύνατο να μη βοηθήσει ο Θεός. Ο Καλός Θεός θέλει να απαλλαγούμε από τα πάθη μας, αλλά, αν έχουμε υπερηφάνεια ή προδιάθεση υπερηφανείας, δεν μας βοηθάει να απαλλαγούμε,…

22.  Ο άνθρωπος διαρκώς φθείρεται εξ αιτίας της αμαρτίας.  Έχει λοιπόν ανάγκη ενός καθημερινού Σωτήρος, που διαρκώς να βρίσκεται κοντά του.  Αυτός ο Σωτήρ είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού.  Αρκεί να τον επικαλήσαι με ζώσα, φωτεινή πίστι και θα σε σώζη.  Άπειρες φορές με έσωσε έτσι και εμένα. Αυτές οι σωτηρίες ήσαν τόσο έκδηλες, όπως, για παράδειγμα, η επίσκεψις ενός ελευθερωτού στη φυλακή, από όπου βγάζει ένα κατάδικο.  Είναι αναγκαίο να λαμβάνουμε πείρα, στην ίδια μας τη ζωή, αυτής της δυνάμεως της πίστεως.  Να δοκιμάζουμε τη γλυκύτητα της προσευχής.  Το αίσθημα της αφέσεως των αμαρτιών. (Η εν…

239- ΑΝΑΛΟΓΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΑ. Ο Τερτυλλιανός είδε τη σκιά της αναστάσεως σε όλη τη φύσι. Ο ήλιος, που το βράδυ βυθίζεται στον τάφο και αφίνει τον κόσμο στο σκοτάδι, γρήγορα αντικαθιστά με τις φωτοφόρες αχτίδες του την προμηνύτρα αυγή. Τα δένδρα, που το χειμώνα μοιάζουν νεκρωμένα μέσ’ τους αχνούς της παγωνιάς, την άνοιξι αλλάζουν χρώμα, γεμίζουν φύλλα, ευωδιάζουν. Μια νέα ζωή αρχίζει. Οι σπόροι, αν δεν σαπίσουν στην κρύα γη, δεν βάζουν καινούριο βλαστάρι. Οι εποχές διαδέχονται η μια την άλλη. Ο θάνατος της μιας σημαίνει τη ζωή της άλλης. Όλα εδώ κάτω πεθαίνουν και ξαναζωντανεύουν, όλα γερνούν και ξανανοιώνουν,…

13-        ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΛΟ. Η μητέρα Παυλίνα Γαμβίνι, μοναχή της Ιεράς Καρδιάς Ιησού (+1907), άφησε στις ατομικές της σημειώσεις τα εξής: -Όποιος στέλνει βοήθεια στους φτωχούς μέσω τρίτου, κάνει ένα καλό. Όποιος την πηγαίνει μόνος του κάνει εκατό, όποιος την πηγαίνει με πίστι και αγάπη κάνει χίλια καλά. 15-       Ο ΜΑΝΔΥΑΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΝΟΥ. Μια χειμωνιάτικη μέρα ο άγιος Μαρτίνος, επίσκοπος Τουλώνης, όταν ήταν ακόμη νεαρός στρατιώτης, συνάντησε ένα μισόγυμνο φτωχό, που τουρτούριζε από το κρύο. Ο Μαρτίνος την ημέρα εκείνη δεν είχε χρήματα μαζί του. Τι να κάνη; Πώς να βοηθήσει το δυστυχισμένο φτωχό; Δε χάνει καιρό βγάζει τον μανδύα του…

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20  Πίστη άεργη και έργο άπιστο θα αποδοκιμασθούν κατά τον ίδιο τρόπο•γιατί πρέπει ο πιστός να προσφέρει στον Κύριο πίστη που επιδεικνύει τα έργα της. Γιατί ούτε του πατέρα μας του Αβραάμ η πίστη δεν θα λογαριαζόταν για τη δικαίωσή του, εάν δεν πρόσφερε το παιδί του σαν καρπό της. ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22 Ο βυθός της πίστεως όταν εξερευνάται, ταράσσεται• όταν όμως θεωρείται με απλή διάθεση, γαληνεύει. Γιατί το βάθος της πίστεως που είναι σαν το νερό της λησμονιάς των κακών δεν ανέχεται να θεωρείται από περίεργους λογισμούς. Ας εμπλέουμε λοιπόν στα ύδατά της με απλότητα σκέψεως για να φθάσουμε…

Εμείς οι άνθρωποι είμαστε περίεργα πλάσματα, αλλόκοτα! Μας αρέσει να στηριζόμαστε στα πόδια μας, να είμαστε ανεξάρτητοι και αυτάρκεις, να μην έχουμε ανάγκη κανέναν, ούτε φόβο Θεού δεν έχουμε πολλές φορές! ‘Ποιος Θεός τώρα, στην εποχή μας, καλά πόσο οπισθοδρομικός είσαι;’ είναι μερικές μόνο από τις κουβέντες που ακούμε όταν τολμήσει κάποιος από εμάς να ξεστομίσει ότι πιστεύει στο Θεό. Σε ποιον Θεό όμως πιστεύουμε; Έχουμε αναρωτηθεί για την ορθότητα της πίστης μας; Και καλά όλοι αυτοί που υπερηφανεύονται για την απιστία τους, ας πούμε πως είναι δικαιολογημένοι καθώς δεν έχουν μπει στη διαδικασία να εισέλθουν στο χώρο της πνευματικότητας.…

Επιστολή 275.-ΣΤΟΝ ΕΚΛΑΜΠΡΟΤΑΤΟ ΙΕΡΑΚΑ. Για τον λόγο και τον βίο.Βίος χωρίς λόγος ωφελεί, ως από τη φύση του, περισσότερο, παρά ο λόγος χωρίς βίο. Γιατί ο πρώτος, και όταν σιωπά, ωφελεί, ενώ ο άλλος, και όταν φωνάζει, ενοχλεί. Εάν όμως ο λόγος και ο βίος συμπέσουν, αποτελούν κόσμημα όλης της ενάρετης ζωής. (ΕΠΕ έργα Ισιδώρου τόμος 2,391)Επιστολή 73.-ΣΤΟΝ ΠΑΛΛΑΔΙΟ.Ότι η πίστη, χωρίς τα έργα, δεν σώζει τον άνθρωπο.Κινδυνεύεις (πώς αλήθεια να σε προσφωνήσω, για να σε ονομάσω όπως σου αξίζει), να αγνοείς, αυτά που είναι ολοφάνερα ακόμα και στα μικρά παιδιά. Να μη νομίζεις λοιπόν, ότι η πίστη (εάν βέβαια…

Επιστολή 126. ΣΤΟΝ ΚΟΜΗΤΑ ΕΡΜΙΝΟ. Στο γραμμένο, «Φρόνιμοι σαν τα φίδια και αγνοί σαν τα περιστέρια».Να είμαστε φρόνιμοι σαν το φίδι μας προτρέπει ο Κύριος, ευμαθέστατε, να προφυλάσσουμε δηλαδή σε κάθε πειρασμό το κεφάλι μας, που είναι η πίστη μας. Γιατί το φίδι σε όσες δύσκολες καταστάσεις συμβεί να βρεθεί, προφυλάσσει το κεφάλι του από κάθε βλάβη. Επίσης με έξυπνο τρόπο ξεντύνεται το παλιό δέρμα περνώντας μέσα από στενή τρύπα, απαλλασσόμενο έτσι από τα γηρατειά. Θέλει λοιπόν ο Κύριος να ξεντυθούμε και εμείς τον παλιό άνθρωπο, περπατώντας τον στενό δρόμο τον γεμάτο κακοπαθήματα, και αντ’ αυτού να ντυθούμε τον καινούργιο,…

εν ετέρα μορφή (Μάρκου ιστ' 12). Ο Ιησούς, μετά την Ανάστασι, φανερώθηκε με διαφορετική μορφή στους δύο μαθητάς, που πήγαιναν στους Εμμαούς. Γι’ αυτό και εκείνοι, αν και η καρδιά τους καιγόταν από την αίσθησι της παρουσίας του, δεν τον αναγνώρισαν.Ο Ιησούς, μετά την Ανάστασι κρύβει τη συνήθη μορφή του, αυτήν που γνώρισαν οι άνθρωποι. Διότι δεν είναι πια η σωματική μορφή του Ιησού απαραίτητο στοιχείο για την αναγνώρισι του. Αυτό ισχύει μόνο για τους ανθρώπους. Ο Ιησούς θα αναγνωρίζεται μόνο με τα μάτια της πίστεως. Και τότε, που ήταν ακόμη στη γη οι άνθρωποι δεν δέχθηκαν τον Ιησούν, βλέποντας τη…