239- ΑΝΑΛΟΓΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΑ. Ο Τερτυλλιανός είδε τη σκιά της αναστάσεως σε όλη τη φύσι.
Ο ήλιος, που το βράδυ βυθίζεται στον τάφο και αφίνει τον κόσμο στο σκοτάδι, γρήγορα αντικαθιστά με τις φωτοφόρες αχτίδες του την προμηνύτρα αυγή.
Τα δένδρα, που το χειμώνα μοιάζουν νεκρωμένα μέσ’ τους αχνούς της παγωνιάς, την άνοιξι αλλάζουν χρώμα, γεμίζουν φύλλα, ευωδιάζουν. Μια νέα ζωή αρχίζει.
Οι σπόροι, αν δεν σαπίσουν στην κρύα γη, δεν βάζουν καινούριο βλαστάρι.
Οι εποχές διαδέχονται η μια την άλλη. Ο θάνατος της μιας σημαίνει τη ζωή της άλλης.
Όλα εδώ κάτω πεθαίνουν και ξαναζωντανεύουν, όλα γερνούν και ξανανοιώνουν, όλα πέφτουν και ανασταίνονται.
Η ίδια τύχη περιμένει και τον άνθρωπο. Θα πεθάνη εδώ, αλλά θ’ αναστηθή στην αιωνιότητα.
241- Η ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΦΡΑΓΚΛΙΝΟΥ. Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, πριν πεθάνει συνέταξε την ακόλουθη επιγραφή για τον τάφο του:
«Ενθάδε κείται ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, πρώην τυπογράφος. Το σώμα του ως το εξώφυλλον βιβλίου, οι δε σελίδες του δεν ευρίσκονται εδώ. Το εξώφυλλον θα γίνη τροφή των σκωλήκων, αλλά το βιβλίον θα μείνη. Θα επανεκδοθή ωραιότερον και με καλύτερον εξώφυλλον κατά την ημέραν της κρίσεως και από τον εκδοτικόν οίκον των Βασιλέων των Ουρανών».
(Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας, Υακίνθου Γρατιανουπόλεως, σελ. 111-112)