Στην προσευχή με πόνο ακολουθεί θεία παρηγοριά -Γέροντα, όταν ακούω τα προβλήματα του κόσμου, αισθάνομαι να λιώνω μέσα μου. Μήπως είναι ολιγοπιστία;-Κοίταξε να δεις. Η αγωνία για τον εαυτό μας είναι ολιγοπιστία η αγωνία για τον άλλον είναι πόνος. Το σωστό λιώσιμο για τον πόνο των άλλων συνοδεύεται με προσευχή και ακολουθεί μετά η θεία παρηγοριά. Γι’ αυτό, να εύχεσαι όσο μπορείς και μετά να τα αφήνεις όλα στα χέρια του Θεού και να ειρηνεύεις. Ο Θεός πονάει για τα πλάσματά του λιγότερο από σένα; Γιατί να ανησυχείς;-Ο Θεός σε όποιον πονάει πνευματικά και υποφέρει για τους άλλους δίνει πολλή…

Η ακηδία, η λύπη και η απόγνωση. Η γνώση του είναι. Τι είναι αμαρτία (Αρχ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ) Η ακηδία, η λύπη, η καταπόνηση οπωσδήποτε θα σε επισκέπτονται, όπως και κάθε άνθρωπο. Το κυριότερο θέμα είναι πώς εμείς τις αντιλαμβανόμαστε. Σου έγραψα ήδη, μου φαίνεται, ότι αν ζούμε τις καταστάσεις μας ως “ατομικές” μας μόνο, τότε η ψυχή στο τέλος όλων πτωχεύει και γίνεται άκαρπη, ενώ η ζωή χάνει το νόημά της και γίνεται αφόρητα οχληρή. Ο σκοπός μας, τον οποίο έχει θέσει μπροστά μας το Ευαγγέλιο, είναι να γίνουμε παγκόσμιες υποστάσεις, να φέρουμε μέσα μας όλο τον κόσμο,…

Φτώχεια Δέξου όλες τις κακουχίες χωρίς μεμψιμοιρία και γογγυσμό. Να είσαι σίγουρος ότι αυτές είναι το χρέος σου, χρέος που οφείλεις να εξοφλήσεις. Εσύ ό ίδιος λες πως όσο ήσουν νέος, πλούσιος και υγιής, η καρδιά σου ήταν αναίσθητη, πωρωμένη και το κεφάλι σου κούφιο. Από τότε που γέρασες, αρρώστησες κι έχασες τα πλούτη σου, έγινες πιο καλός, πιο συνετός, ενώ έχεις αρκετούς λόγους να είσαι χαρούμενος και κανένα λόγο να είσαι απελπισμένος. Δες λοιπόν τώρα που η φτώχεια σου δεν είναι μόνο εξωτερική. Δες που έγινες επιπλέον και «πτωχὸς τῷ πνεύματι». Και ο Κύριος μας κανένα δεν αγαπά τόσο,…

Προσευχή για συγκεκριμένες περιπτώσεις και για όλον τον κόσμο -Γέροντα, στενοχωριέμαι, όταν τελειώνει η Ακολουθία και εγώ από την νύστα δεν μπόρεσα να προσευχηθώ.-Για να διώχνεις την νύστα, να σκέφτεσαι κάτι που να σου κινεί το πνευματικό ενδιαφέρον.-Υπάρχει, Γέροντα, μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τον πόνο του κόσμου;-Ναι, αλλά αν σκέφτεσαι τον πόνο του κόσμου γενικά και αόριστα, αυτό δεν βοηθάει. Να σκέφτεσαι συγκεκριμένες περιπτώσεις ανθρώπων οι όποιοι έχουν μεγάλη ανάγκη, ώστε να πονάς, και έτσι να γίνεται καρδιακή η προσευχή σου. Πιάσε μία περίπτωση για την οποία πονάς περισσότερο και υστέρα πήγαινε και σε άλλες περιπτώσεις. [...}Γιατί, άλλο είναι να μαθαίνει…

- Γέροντα, τον τελευταίο καιρό έχω πρόβλημα με την καρδιά και φοβάμαι μήπως πάθω κάτι.- Μη φοβάσαι. Όλοι κάτι πρέπει να έχουμε, γιατί, όταν έχουμε κάτι, καθόμαστε στα πόδια του Χριστού και Τον παρακαλούμε να μας βοηθήσει.- Γέροντα, σας παρακαλώ, ευχηθείτε να γίνω καλά.- Δεν σε συμφέρει να κάνω προσευχή γι’ αυτό το θέμα. Αν κάνεις υπομονή με πίστη στο Θεό, θα πάρεις σύνταξη από το Υγειονομικό του Θεού, η οποία είναι μεγαλύτερη από την σύνταξη του ΟΓΑ. Διάβασα κάπου ότι ένας άρρωστος παρακαλούσε τον Άγιο Παντελεήμονα να τον κάνη καλά. Ο Άγιος όμως δεν τον θεράπευε και αυτός συνέχιζε να τον παρακαλή. Τελικά θεραπεύθηκε. Όταν πέθανε…

Μην αμελήσεις να αποκτήσεις την Καινή Διαθήκη. Κάνε συνεχείς δασκάλους σου τα ευαγγέλια, τις Πράξεις και τις επιστολές. Κι αν σου παρουσιαστεί καμιά λύπη, σκύψε στην Καινή Διαθήκη, σαν σε αποθήκη φαρμάκων. Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Υποθέστε ότι λέμε σε μία μάνα με ετοιμοθάνατο παιδί. - Το παιδί σου θα γίνει καλά, αλλά πρέπει για μία βδομάδα να περάσεις κάποια μαρτύρια, δυσκολίες, θλίψεις, εξευτελισμούς, μίσος κλπ. σα να βαδίζεις έναν δρόμο για μια βδομάδα που όλοι και από τις δύο μεριές του δρόμου θα σε φτύνουν και θα σου πετάνε πέτρες. Στο τέλος όμως του δρόμου το παιδί σου θα γίνει καλά! Ασφαλώς η μάνα θα πηδούσε στην οδό αυτή του μαρτυρίου ίσως και με χαρά, ούτε που θα ένιωθε, σχεδόν, όλα αυτά για μία βδομάδα, διότι η αγάπη της για το παιδί θα την έκανε…

«Να συμμετέχετε στη χαρά εκείνων που χαίρονται και στο πένθος εκείνων που πενθούνε» (Ρωμ. 12:15) Ένα νεαρό ζευγάρι έχασε το μονάκριβο παιδί του, ένα χαριτωμένο κοριτσάκι τριών χρόνων, σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Αδυνατώντας να το συμβιβάσουν αυτό με τη δικαιοσύνη και την αγάπη του Θεού, πήγαν στον ιεροκήρυκα, αναζητώντας μια απάντηση. «Αυτό ήταν το θέλημα του Θεού», είπε εκείνος. Οι νεαροί γονείς δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι ο τραγικός θάνατος του παιδιού τους σχετιζόταν με οποιονδήποτε τρόπο με το θέλημα του Θεού. Έτσι, πήγαν σ’ έναν άλλο φίλο τους ιεροκήρυκα. Εκείνος τους αράδιασε ένα σωρό εδάφια από την Αγία Γραφή, προσπαθώντας…

Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο άνθρωπος στην πραγματικότητα δεν πεθαίνει. Ο θάνατος είναι απλώς μετάβαση από την μια ζωή στην άλλη. Είναι ένας αποχωρισμός για ένα μικρό διάστημα. Όπως, όταν πάη κάποιος, ας υποθέσουμε, στο εξωτερικό για έναν χρόνο, οι δικοί του στενοχωριούνται, γιατί θα τον αποχωρισθούν για έναν χρόνο, ή αν λείψη δέκα χρόνια, έχουν στενοχώρια για τον αποχωρισμό των δέκα χρόνων, έτσι πρέπει να βλέπουν και τον αποχωρισμό από τα αγαπημένα τους πρόσωπα με τον θάνατο. Αν πεθάνη, ας υποθέσουμε, κάποιος και οι δικοί του είναι ηλικιωμένοι, να πουν: «Μετά από καμμιά δεκαπενταριά χρόνια θα ανταμώσουμε». Αν είναι…

Έλαβα, παιδί μου, την επιστολή σου, και είδα σ’ αυτή την ανησυχία σου. Όμως μη λυπάσαι, παιδί μου. Μην ανησυχείς τόσο. Και αν πάλι έπεσες, πάλι σήκω. Ονομάσθηκες ουρανοδρόμος. Δεν είναι, παράξενο να σκοντάφτει εκείνος που τρέχει. Μόνον χρειάζεται να έχει υπομονή και μετάνοια κάθε στιγμή. Βάζε λοιπόν μετάνοια συνεχώς, όταν σφάλεις, και μη χάνεις καιρό. Γιατί, όσον αργείς να ζητήσεις συγχώρηση, τόσον δίνεις άδεια στον πονηρό να απλώνει μέσα σου ρίζες. Μην τον αφήνεις να αποκτά δικαιώματα εις βάρος σου. Λοιπόν μην απελπίζεσαι όταν πέφτεις, αλλά αφού σηκωθείς πρόθυμα βάζε μετάνοια λέγοντας· – Συγχώρησέ με, Χριστέ μου, άνθρωπος είμαι…