- Γέροντα, τον τελευταίο καιρό έχω πρόβλημα με την καρδιά και φοβάμαι μήπως πάθω κάτι.
- Μη φοβάσαι. Όλοι κάτι πρέπει να έχουμε, γιατί, όταν έχουμε κάτι, καθόμαστε στα πόδια του Χριστού και Τον παρακαλούμε να μας βοηθήσει.
- Γέροντα, σας παρακαλώ, ευχηθείτε να γίνω καλά.
- Δεν σε συμφέρει να κάνω προσευχή γι’ αυτό το θέμα. Αν κάνεις υπομονή με πίστη στο Θεό, θα πάρεις σύνταξη από το Υγειονομικό του Θεού, η οποία είναι μεγαλύτερη από την σύνταξη του ΟΓΑ. Διάβασα κάπου ότι ένας άρρωστος παρακαλούσε τον Άγιο Παντελεήμονα να τον κάνη καλά. Ο Άγιος όμως δεν τον θεράπευε και αυτός συνέχιζε να τον παρακαλή. Τελικά θεραπεύθηκε. Όταν πέθανε και πήγε στην άλλη ζωή, είδε ότι εξ αιτίας της θεραπείας του έχασε πολλά στεφάνια. Τότε είπε στον Άγιο Παντελεήμονα: "Γιατί με θεράπευσες, αφού γνώριζες ότι θα χάσω τα στεφάνια;".
- Γέροντα, μέχρι ποιο σημείο πρέπει να αφήσω τον εαυτό μου στα χέρια του Θεού σε θέματα υγείας;
- Πρώτα θα εμπιστευθείς τον Θεό, και μετά τον Θεό θα εμπιστευθείς τον άνθρωπο, τον γιατρό.
- Μια δύσκολη αρρώστια, Γέροντα, πώς πρέπει να την αντιμετωπίζουμε;
- Πριν καταφύγετε σε γιατρούς, να προηγείται προσευχή, αγρυπνία, για να βοηθήσει ο Θεός και να φωτίσει τους γιατρούς.
Βάλτε και λίγο λαδάκι από την καντήλα του Αγίου Αρσενίου, πιείτε και λίγο Αγιασμό, διαβάστε και κανέναν Ψαλμό.
- Γέροντα, εξ αιτίας της αρρώστιας μου δεν ανταποκρίνομαι στα πνευματικά μου καθήκοντα και αυτό με στενοχωρεί.
- Και τίποτε να μην κάνεις, τώρα που είσαι άρρωστη, ούτε κομποσχοίνια, ούτε μετάνοιες, μόνο «δόξα σοι ο Θεός» να λες, αυτό αρκεί.
- Όταν, Γέροντα, είμαι άρρωστη και πονάω, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στην προσευχή.
- Η προσευχή σ’ αυτήν την περίπτωση έχει και κόπο και πόνο, έχει και άσκηση, γι’ αυτό εισακούεται πιο πολύ από την προσευχή που κάνεις, όταν είσαι καλά.
Να αγαπάμε λίγο και τον πόνο. Η αρρώστια είναι μεγάλη ευλογία για τον άνθρωπο. Όταν ο άνθρωπος το καταλάβει αυτό, την δέχεται με χαρά και ψάλλει με χαρά: «Ευλογήσω τον Κύριον εν παντί καιρώ». Θυμάμαι, ο καημένος Γερό-Γαβριήλ στα Καρούλια, είχε πόνους, πόνους... Και όταν πονούσε, έψελνε. Ήταν τεντωμένος συνέχεια κάτω. Έλεγε: «Μου λένε "σταυρός, σταυρός!”, αλλά καρφιά δεν έχω! Χωρίς καρφιά, τι σταυρός είναι;». Πόσο καιρό κράτησε αυτό, Γέροντα;
- Αρκετό διάστημα κανα-δύο χρόνια. Ήταν τελείως μόνος του. Και να δείτε, το κελλί του είχε ανοίξει από κάτω μια ρωγμή και χειμώνα καιρό έφερνε από την θάλασσα ένα ...αεράκι φρέσκο φρέσκο! Αλλά εκείνος μέσα στους πόνους και στο κρύο έψελνε και δοξολογούσε τον Θεό.

Στην αρρώστια η ψαλμωδία είναι φάρμακο. Και βαριά άρρωστος να είναι κανείς, και να πονάει πολύ, άμα ακούση ψαλμωδία, μαλακώνει ο πόνος του. Αν μπορεί και ο ίδιος λίγο να ψάλει, τότε το γλεντάει. Να, εγώ απόψε που πονούσα, έψελνα στην διαπασών. Όσο κουράγιο είχα, το έδωσα εκεί. Ξέρεις πόση δύναμη μου έδωσε αυτή η ψαλμωδία;

(Λόγοι Παϊσίου, τόμος ς΄, Περί προσευχής, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου "Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", σελ.124-126)