ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΕΟΣ, μας διηγείται ο Αββάς Ιωάννης του Λυκού, παρασυρμένος από τις ηδονές του κόσμου, είχε βυθιστεί στην λάσπη της ασωτίας. Κάποτε όμως συνήλθε, σαν τον Άσωτο, και ζήτησε τον δρόμο του γυρισμού στο σπίτι του Πατέρα. Άφησε τον κόσμο, για να βρει στην έρημο τον λυτρωμό, μακριά από τις αφορμές της αμαρτίας. Καταφύγιό του εκανε ένα παμπάλαιο μνήμα. Κλεισμένος θεληματικά σ΄αυτή την πρωτότυπη φυλακή, έκλαιγε πικρά την τραυματισμένη ψυχή του.Οι άγγελοι χαίρονταν, αλλά τα πνεύματα της πονηρίας, που είδαν να φεύγει τόσο απροσδόκητα η λεία από τα χέρια τους, δεν άργησαν να κανουν έφοδο. Τριγύριζαν την νύχτα το μνήμα…

Η εξομολόγηση του ληστήΈνας ληστής αποφάσισε να μετανοήση για τα φοβερά του εγκλήματα και πήγε σ’ένα κοινόβιο της Αιγύπτου. Ο άγιος και σοφός ηγούμενός του τον διέταξε στην αρχή να μην κάνη τίποτε, παρά μόνο επί επτά ημέρες να παρατηρή τη ζωή και την τάξη της μονής.Την όγδοη μέρα τον κάλεσε ιδιαιτέρως και τον ρώτησε αν του άρεσε να συγκατοικήση μαζί τους. Όταν τον είδε να το επιθυμή πολύ, τον ξαναρώτησε τί αμαρτήματα διέπραξε στον κόσμο. Ο ληστής αμέσως τα εξομολογήθηκε όλα! Τότε ο ηγούμενος, για να τον δοκιμάση, του είπε!-Θέλω όλα αυτά να τα φανερώσης και στην αδελφότητα.Κι εκείνος,…

Ο γέροντας Ιωσήφ ο Σπηλαιώτης Έπειτα από μια ζωή εκπληκτικών ασκητικών αγώνων και αναλόγων πνευματικών καρπών, ο γέροντας Ιωσήφ ο Σπηλαιώτης πλησίασε στο τέλος του βίου του. Επιθυμούσε την κατάπαυσι των κόπων και των πόνων του, και είχε εξοικειωθή με το «φοβερώτατον του θανάτου μυστήριον», καθώς μας πληροφορεί ο υποτακτικός του αρχιμ. Εφραίμ, ηγούμενος τώρα της Ι. Μονής Φιλοθέου. Περίμενε τον θάνατο σαν μια γιορτή! Τόσο έντονη πληροφορία είχε για το θείο έλεος. Όμως τις τελευταίες ημέρες έκλαψε πολύ. Για να τον παρηγορήση, του είπε ο υποτακτικός του π. Αρσένιος. - Γέροντα, τόσους κόπους, τόση προσευχή κάνατε σε όλη σας…

Μια ημέρα, ο Γέροντας [ο Στάρετς Ζαχαρίας] προσκάλεσε τα πνευματικά του τέκνα να φάνε μαζί του στην ίδια τράπεζα, αλλά ξαφνικά σηκώθηκε όρθιος και φώναξε: – Να, την Πελαγία μου! Πω, πω, πώς μετανοεί, πώς με παρακαλεί να της συγχωρέσω τις αμαρτίες. Και πόσα δάκρυα! Περιμένετε, παιδιά μου, αφήστε το φαγητό σας και προσευχηθήτε μαζί μου. Ο Στάρετς πήγε στην γωνία μπροστά στις εικόνες, διάβασε μια συγχωρητική ευχή και ευλόγησε την μετανοούσα πνευματική κόρη του. – Πού βρίσκεται αυτή τώρα και μετανοεί, πάτερ; – Στον βορρά είναι αυτή την στιγμή. Όταν φτάση ως εδώ, θα την ρωτήσω για την μετάνοιά…

‘Ο Θεός με εγκατέλειψε!’ Πόσες φορές έχω ακούσει αυτή τη φράση. Δεν μας αφήνει όμως ο Θεός, εμείς Τον αφήνουμε. Η΄ ‘ Ο Θεός με τιμωρεί!’ Όχι! Εμείς τιμωρούμε τον εαυτό μας με την απομάκρυνση μας από Αυτόν. Πάντα ψάχνουμε να ρίξουμε αλλού το φταίξιμο για ό, τι κακό μας συμβαίνει. Ο τελευταίος που θα κοιτάξουμε είναι ο εαυτός μας. Είναι εύκολο να κατηγορούμε έναν Θεό που ‘είναι μακριά μας’ και δεν Τον βλέπουμε. Όμως ο Θεός είναι πάντα δίπλα μας αλλά ούτε θα Τον δούμε ούτε θα Τον ακούσουμε αν δεν καθαρίσουμε τα μάτια και τα αυτιά της καρδιάς…

“Μετανοείτε”                                       (Ματθ. δ΄ 17, Μαρκ. α΄ 15) “Η μετάνοια, όπως νομίζω, δεν περιορίζεται ούτε σε χρονικά διαστήματα ούτε σε πράξεις, αλλά καλλιεργείται με την τήρηση των εντολών του Χριστού. Μερικές εντολές, όπως π.χ. η αγάπη, είναι πιο περιεκτικές, καθώς περιέχουν πολλές από τις μεμονωμένες, και με ένα πρόσταγμα κόβουν πολλές κακίες. Γι’ αυτό και όσοι αγαπούν τον Θεό και έχουν ακλόνητη πίστη, σπεύδουν να κάνουν τις περιεκτικές εντολές, αλλά δεν προσπερνούν και τις μεμονωμένες, όταν τύχει να τις συναντήσουν”.      …

ΑναβολήΚαμιά για το ύψος του ουρανούΒλέπεις πόσο είναι το ύψος του ουρανού; Ξέρεις πόσο λίγος είναι ο χρόνος της παρούσης ζωής; Γνωρίζεις ότι είναι άγνωστη η στιγμή του θανάτου μας; Λοιπόν, να μη χρονοτριβείς,να μην αναβάλλεις, αλλά με μεγάλη φροντίδα και γρήγορα ασχολήσου με την αποδημία σου, ώστε σε λίγο χρόνο ν’ ανέβεις και δύο και τρία και δέκα και είκοσι σκαλοπάτια (αρετής). Ε.Π.Ε. 6, 614 του Θεού, για μετάνοιαΗ αναβολή του Θεού είναι ευκαιρία για μετάνοια. Τον αμετανόητο όμως χειρότερα τον κολάζει. Ε.Π.Ε. 7, 268 δεν παίρνει καθόλουΟ πεινασμένος λειώνει, ο γυμνός παγώνει, αυτός που ‘χει ανάγκη, πνίγεται, και…

“Μετανοείτε, διότι πλησίασε η βασιλεία των Ουρανών”                                                                          (Ματθ. δ΄17) “Ιδού, λοιπόν, δείξαμε πέντε οδούς μετανοίας, πρώτη την καταδίκη των αμαρτημάτων μας, δεύτερη την συγχώρηση των αμαρτιών του πλησίον, τρίτη εκείνη που προέρχεται από την προσευχή, τέταρτη εκείνη που προέρχεται από την ελεημοσύνη και πέμπτη την προερχόμενη από την ταπεινοφροσύνη. Μη βραδύνεις, λοιπόν, αλλά να βαδίζεις κάθε ημέρα όλες αυτές τις οδούς”. (Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Προς…

Αμετανόητοιμε χειροπέδεςΟι κατηγορούμενοι εδώ οδηγούνται απ’ τη φυλακή στο δικαστήριο με χειροπέδες. Έτσι κι όλες οι ψυχές, όταν αλυσοδεμένες με τις αμαρτίες φεύγουν απ’ τη ζωή αυτή, οδηγούνται έτσι στο φοβερό δικαστήριο. Ε.Π.Ε. 9,456 αλυσόδεμα ψυχήςΘα βλέπουμε την ψυχή δεμένη με δεσμά χειρότερα από τα σιδερένια. Ε.Π.Ε. 9,458 αυτοί είναι για κλάψιμοΝα μη κλαίμε τους πεθαμένους. Να κλαίμε όσους επιμένουν στις αμαρτίες. Διότι, πες μου, ποιά ελπίδα έχουν όσοι μαζί με τ’ αμαρτήματα φεύγουν για κει, που είναι αδύνατον να αποθέσουν τ’ αμαρτήματα; Ε.Π.Ε. 21,436 Αμετάπιστοισαν να σπέρνεις στις πέτρεςΕδώ εννοεί τις φιλονικίες με αιρετικούς, για να μη κουραζόμαστε στα…

Αμέλειαγια τον εαυτό μαςΔεν καταργώ τον έλεγχο, ούτε απαγορεύω τη διόρθωση, αλλ’ απαγορεύω ν’ αδιαφορούμε για την πνευματική δική μας ζωή και ν’ ασχολούμαστε με τους άλλους, διαπομπεύοντάς τους. Ε.Π.Ε. 10,74 μέχρι πότε;Μέχρι πότε θα ‘μαστε ράθυμοι (οκνηροί); Μέχρι πότε αδιάφοροι; Μέχρι πότε θα καταφρονούμε και το δικό μας συμφέρον και των συνανθρώπων μας; Εκείνος, ο Χριστός, χαρίζει σε μας πλούσια τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ε.Π.Ε. 24,116 τα φταίει όλαΒλέπεις, ότι απ’ την ανόητη αμέλεια και τη ραθυμία, κι όχι από βίαιη επίθεση γίνεται η απάτη της απώλειας μας;Ε.Π.Ε. 31,118 Αμετάβλητακαι ευμετάβληταΌποιος προτιμά τον πλούτο εκείνο, δεν θα πάθη…