«… Με παρακολουθείς όπου κι αν πάω, σημειώνεις ακόμα και τα ίχνη μου» (Ιώβ 13:27 ΝΜΒ) Στη μαρτυρική κωμόπολη, το Δίστομο, ο γερμανικός στρατός στις 10 Ιουνίου 1944 έσφαξε 218 μικρά παιδάκια, νέες κοπέλες, γέρους και γερόντισσες κι έκαψε τα σπίτια τους ως αντίποινα, επειδή δεν μπόρεσαν να συλλάβουν τους αντάρτες της εθνικής αντίστασης. Όταν μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αναζητήθηκαν οι υπεύθυνοι αξιωματικοί της σφαγής, όλοι τους αρνήθηκαν την κατηγορία και είπαν ότι δε θυμούνται τίποτα. Όμως ο παντεπόπτης οφθαλμός του Κυρίου είδε και κατέγραψε το έγκλημα, και θα έρθει η ημέρα εκείνη που θα το αποκαλύψει…

... έχω εμπιστοσύνη στην αγάπη σας. Γιατί, αν μία ομιλία σας πλήγωσε τόσο και σας έφερε σε τόσο μεγάλη αγωνία, ώστε και να στενοχωρείστε και να θορυβείστε και να ταράζεστε, είναι ολοφάνερο πως αν προστεθεί δεύτερη και τρίτη θα σας απαλλάξει από κάθε αρρώστια. Και για να μάθετε ότι δεν τα λέγω αυτά κολακεύοντάς σας, με όσα δείξατε στην προηγούμενη ομιλία, με αυτά επιβεβαιώσατε την αλήθεια των λόγων μου.     Γιατί πραγματικά εσείς που τόσο πληγωθήκατε, που τόσο πονέσατε, που τόσο υποφέρατε και στενοχωρηθήκατε, όταν ήρθε η επόμενη Κυριακή κάνατε πιο λαμπρό το εκκλησίασμα, περισσότερη τη συγκέντρωση και μεγαλύτερη…

Η ταλαιπωρία των παιδιών εξ' αιτίας των γονέων -Γέροντα, μια μητέρα μας ρώτησε τί να κάνη που η κόρη της βρίζει την Παναγία.-Να εξετάση από που ξεκινάει το κακό. Μερικές φορές σε τέτοιες περιπτώσεις φταίνε οι γονείς.Όταν οι ίδιοι δεν συμπεριφέρωνται καλά, δεν βοηθούν τα παιδιά και εκείνα μιλούν με αναίδεια.Τότε δέχονται μια επήρεια δαιμονική και αντιδρούν άσχημα. Άλλοτε πάλι οι γονείς νομίζουν ότι με το ζόρι θα κάνουν καλά παιδιά. Μπαίνει και ο εγωισμός και τους μιλούν με αγανάκτηση, ενώ πρέπει να τους φέρωνται πάντα με το καλό.Σήμερα μια γυναίκα με έσκασε! Έχει ένα παιδάκι και το δέρνει αλύπητα.…

     Τώρα λοιπόν συμβουλεύω. Αργότερα όμως με την πάροδο του χρόνου θα χρησιμοποιήσω αυστηρότερα το πράγμα. Γιατί πραγματικά φοβάμαι πάρα πολύ, μήπως μ’ αυτόν τον τρόπο εισχωρήσει κάποια φοβερή αρρώστια στην εκκλησία.… αν λοιπόν συμβεί θάνατος και μερικοί πληρώσουν αυτές που θρηνούν, πιστέψτε με που το λέγω, γιατί δε θα το πω διαφορετικά, αλλά όπως μπορώ, και όποιος θέλει ας οργίζεται, θα τον απομακρύνω για πολύ χρόνο από την εκκλησία σαν τον ειδωλολάτρη. Γιατί, αν ο Παύλος ονομάζει ειδωλολάτρη τον πλεονέκτη, πολύ περισσότερο αυτόν που εισάγει στην περίπτωση του πιστού τις ειδωλολατρικές συνήθειες.     …Αν όμως δε θέλετε, εγώ…

    Γνωρίζω ότι πολλοί με κοροϊδεύουν γι’ αυτό, αλλά δεν μετανοώ. Μόνο ας κατορθωθή κάτι περισσότερο. … Ιδού προλέγω, δεν συμβουλεύω πια, αλλά διατάσσω και παραγγέλλω, εκείνος που θέλει ας ακούη, και εκείνος που δεν θέλει ας μη υπακούη. Διότι εάν επιμένετε να κάνετε αυτά, δεν θα ανεχθώ, ούτε θα σας δεχθώ, ούτε θα αφήσω να περάσετε το κατώφλι αυτό. Διότι τί μου χρειάζεται το πλήθος των ασθενών; και τί εάν, διδάσκοντας εσάς, δεν επιτρέπω τα περιττά πράγματα; Αν και βέβαια ο Παύλος δεν επέτρεψε και το χρυσό και τα μαργαριτάρια.Μας κοροϊδεύουν οι Έλληνες, θεωρούν ότι είναι μύθος τα…

Ας περιφρουρούμαστε λοιπόν ο ένας με τον άλλο, ας δενόμαστε με τα δεσμά της αγάπης, κανένας ας μη μας χωρίζει. Αν κάποιος κατηγορεί, αν κάποιος έχει λύπη, που αφορά τον πλησίον ή αφορά εμάς, ας μη την κρατά στην ψυχή του. Αυτή τη χάρη σας ζητώ, να έρχεσθε και να απευθύνετε την κατηγορία εναντίον μου και να δέχεσθε την απολογία από μένα. «Έλεγξε», λέγει, «μήπως και δεν το είπε, έλεγξε μήπως και δεν το έκαμε. Κι αν το έκαμε, για να μη προσθέσει περισσότερα». Γιατί είτε απολογηθήκαμε είτε καταδικασμένοι ζητήσαμε συγγνώμη, προσπαθούμε στο έξης να μη ξαναπέσουμε πια στα ίδια.…

Τέτοια ψυχική διάθεση πρέπει να έχουν και τώρα όσοι επικρίνονται, να κλαίνε δηλαδή και να οδύρονται, ν’ αγαπούν τους δασκάλους και να τους αναζητούν πιο πολύ από τους γονείς τους. Γιατί οι γονείς μας δίνουν τη ζωή, ενώ οι δάσκαλοι την καλή ζωή. Έτσι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις επικρίσεις των γονέων, έτσι πρέπει να συμπάσχουν οι πνευματικοί ηγέτες με τους αμαρτωλούς. Γιατί δεν εξαρτώνται τα πάντα από αυτούς, αλλά και από εσάς. Γιατί, αν δει ο αμαρτωλός από τη μια τον πατέρα του να τον επικρίνει και από την άλλη τον αδελφό του να τον κολακεύει, γίνεται αδιάφορος. Όταν κατακρίνει…