Ελεημοσύνηπεριβόλαιο Ποια είναι τα ρούχα της ψυχής; Η ελεημοσύνη και η φροντίδα της για τους φτωχούς. Αυτό είναι το μέγιστο περίβλημα της ψυχής. Αυτό είναι το όμορφο της ιμάτιο.Ε.Π.Ε. 2,636συνήγοροςΕισακούστηκε από τον Θεό ο Κορνήλιος, επειδή είχε συνήγορό του την ελεημοσύνη. Λέει ο άγγελος: «Οι προσευχές σου και οι ελεημοσύνες σου ανέβησαν στο Θεό». Και είναι φυσικό. Διότι τα έργα και τα κατορθώματα είναι εκείνα που εισακούονται. Όχι απλώς οι προσευχές, αλλ’ εκείνες, που γίνονται σύμφωνα με το νόμο του Θεού.Ε.Π.Ε. 5,138κάνει πλούσιο τον άνθρωπο Ο τάδε καλείται πλούσιος, αλλά δεν είναι. Θα πήτε: Πώς δεν είναι, αφού κολυμπάει στο…

«Ούτε να λησμονήσεις την καλή συμβουλή που σου έδωσα εγώ ο αμαρτωλός. Δεν τα έπραξα βέβαια εγώ αυτά, ούτε σου τα είπα από πείρα δικής μου πράξεως, αλλά μου τα έδωσε να σου τα πω η χάρη του Θεού για σένα και την σωτηρία σου» (τ. 19Δ, σ. 431). «Όπως κάποιος φιλάδελφος φτωχός, που ζήτησε και έλαβε νομίσματα από κάποιον φιλόχριστο και ελεήμονα, τρέχει με χαρά προς τους όμοιους με αυτόν φτωχούς και το αναγγέλλει λέγοντας κρυφά προς αυτούς· ‘Τρέξτε με βιασύνη κι εσείς για να πάρετε’, δείχνοντας με το δάχτυλο και υποδεικνύοντάς τους εκείνον που του έδωσε το νόμισμα,…

«[η πνευματική “ελεημοσύνη”]· "Εφ΄ όσον κάνατε κάτι στον καθένα απ’ αυτούς τους ελάχιστους, σ’ εμένα το κάνατε". Και δεν το είπε αυτό ο Κύριος μόνο για τους φτωχούς, όπως νομίζουν μερικοί, και για όσους στερούνται τη σωματική τροφή, αλλά και για όλους τους άλλους αδελφούς μας, που δεν λειώνουν από έλλειψη άρτου και ύδατος, αλλ’ από αδράνεια και ανυπακοή στις εντολές του Κυρίου (διότι όσο πιο τιμιότερη είναι η ψυχή από το σώμα, τόσο και η πνευματική τροφή γίνεται αναγκαιότερη από τη σωματική) και νομίζω ότι γι’ αυτήν μάλλον λέγει ο Κύριος "πείνασα και δεν μου δώσατε να φάγω, δίψασα…

«Ο δε Θεός, που δίνει φωλιά στους νεοσσούς των αετών και άρτο στους ανθρώπους για να φάγουν, ρίχνει σαν βροχή τα χρήματα και στον μακάριο τούτον και του ανοίγει τους θησαυρούς των αρχόντων, και όλοι μαζί, συγγενείς, φίλοι, παιδιά, του χορηγούν ικανή ποσότητα χρυσού. Παίρνοντάς την ο μακάριος, άρχισε το έργο της ανοικοδομήσεως του μοναστηριού με την πεποίθηση στον Θεό, στον οποίο προσευχήθηκε και γι’ αυτό» (τ. 19Α, σελ. 225-227). «(Συμβουλή σε μοναχό)· Εφ΄ όσον δεν αποκτάς τελεία αδιαφορία για τα πράγματα και χρήματα του βίου, μη θελήσης να αναλάβης διαχείριση πραγμάτων, για να μην αιχμαλωτισθείς από αυτά, και αντί…

417. Πώς μπορούμε να δεχθούμε το υψηλότατο μυστήριο της Θείας Αγάπης μέσα μας; Πώς μπορούμε να δεχθούμε μέσα μας και να οικειωθούμε το μυστήριο της χριστιανικής πίστεως; Με τον νου, με την καρδιά, με τη ζωή μας. Με ένα λόγο: με την ελευθέρα θέλησί μας. Έχουν και οι τρείς αυτές δυνάμεις των ψυχών μας διαποτισθή από την πίστι, όπως συνέβαινε με τις ψυχές των Αγίων; Η βασιλεία των ουρανών «όμοια εστί ζύμη, ην λαβούσα γυνή έκρυψεν εις αλεύρου σάτα (*) τρία, έως ου εζυμώθη όλον» (Λουκ. ιγ’ 21) (τα τρία σάτα θα μπορούσαν να συμβολίζουν τις παρά πάνω τρείς δυνάμεις).…

Από το Βίο του… «επάλαισε με πολλούς πειρασμούς για την δικαιοσύνη και διεφύλαξε έως το τέλος αήττητο το μαρτύριο της συνειδήσεώς του» (εκδ. ΕΠΕ, τ. 19Α, σ. 105). «Σε μία έρημη τοποθεσία, όπου υψώνεται και η στήλη του καταδικασμένου δελφινιού, άφησαν τον άγιο μόνον του χωρίς να φροντίσουν ούτε για την τροφή της ημέρας. Ο μακαριότατος Συμεών, όταν είδε ότι νίκησε η μανία του συγκέλλου (Επισκόπου, εχθρού του) και πραγματοποίησε το φθονερό του βούλευμα, ευχαριστεί χωρίς μεμψιμοιρίες τον Θεό που έτσι επέτρεψε να ρυθμιστεί η τύχη του. Γι’ αυτό τριγυρίζοντας επάνω στο τραχύτατο εκείνο βουνό, έψαλλε με ευθυμία λέγοντας· "με…

367. Ο νους είναι ο υπηρέτης της καρδιάς. Αυτή, η καρδιά, είναι η ζωή μας. Αν ο νους οδηγή την καρδιά στην αλήθεια, στην ειρήνη, στη χαρά, στη ζωή, τότε εκπληρώνει τον προορισμό του. Αν όμως οδηγή την καρδιά στην αμφιβολία, στην ταραχή, στην κατάθλιψι, στο σκοτάδι, τότε δεν εκπληρώνει την αποστολή του. Δεν είναι πλέον στην αλήθεια, αλλά στο ψεύδος, στην «ψευδώνυμον γνῶσιν» (Α’ Τιμ. στ’ 20). Αν η καρδιά αισθάνεται ειρήνη, χαρά και όλα της φαίνωνται εύκολα χάρις στην πίστι, είναι τότε αυτάρκης. Δεν της χρειάζεται να ανατρέχη σε λογικές αποδείξεις. 368. Ελεήμων αληθινά είναι όποιος δίνει από…

μακάριοι οι ελεήμονες. Ματθαίου ε' 7.  Είναι οι μιμηταί του Ιησού. Οι ευεργέται της ανθρωπότητος. Οι ηλιαχτίδες της καθημερινής ζωής. Ο Ιησούς τους αγαπά ιδιαίτερα. Αναπαύεται σ' αυτούς. Αυτοί συνεχίζουν το έργο του. Κάνουν τον πόνο μαλακώτερο και τη δυστυχία ελαφρότερη. Αυτοί, αντίθετα με τους Φαρισαίους, σηκώνουν με αυτοθυσία το βαρύ φορτίο των άλλων. Είναι οι Σίμωνες οι Κηρυναίοι της ζωής. Ο Ιησούς τους ευγνωμονεί. Σηκώνουν το δικό του σταυρό, σηκώνοντας το σταυρό των άλλων.Πόσο ιερό συναίσθημα να νοιώθης, ότι κάνεις τον Ιησού να αισθάνεται ευχαριστημένος, ικανοποιημένος, χαρούμενος. Αυτό το προνόμιο το έχουν οι ελεήμονες. Οι μεγάλοι και οι μικροί. Οι…

Το φλεγόμενο κελλίΡώτησαν κάποτε τον αββά Παλλάδιο, που καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη:-Κάνε αγάπη, πάτερ, και πες μας από ποια αιτία έγινες μοναχός;-Στην πατρίδα μου, απάντησε εκείνος, μισό χιλιόμετρο μακριά από το τείχος, ζούσε ένας έγκλειστος μοναχός που λεγόταν Δαβίδ. Είχε έρθει από τη Μεσοποταμία. Ήταν πολύ ενάρετος, ελεήμων και εγκρατής. Έμεινε κλεισμένος και προσευχόμενος στο κελλί του, περίπου εβδομήντα χρόνια! Εκείνο τον καιρό, εξ αιτίας βαρβαρικών επιδρομών, τα τείχη της Θεσσαλονίκης φυλάγονταν μέρα και νύχτα από τους στρατιώτες.Ένα βράδυ οι φρουροί του τείχους που ήταν προς το μέρος του κελλιού του εγκλείστου, είδαν να βγαίνουν φλόγες από τα παράθυρα του.…

Ο αχάριστος επαίτηςΚάποιος επαίτης πλησίασε τον άγιο πατριάρχη Αλεξανδρείας Ιωάννη τον Ελεήμονα (+619) και του ζήτησε ελεημοσύνη. Εκείνος έδωσε αμέσως εντολή να τον βοηθήσουν. Τα χρήματα όμως που πήρε δεν τον ικανοποίησαν. Του φάνηκαν λίγα. Ανοίγει τότε το απύλωτο στόμα του και βρίζει κατά πρόσωπο τον τίμιο ιεράρχη. Η προσβολή ήταν μεγάλη! Όλοι αγανακτούν και εξαγριώνονται. Θέλουν να χτυπήσουν τον υβριστή. Να τον αρπάξουν και να τον πετάξουν αμέσως έξω.Πόσο διαφορετικά αντιμετωπίζει την προσβολή ο ταπεινός πατριάρχης! Τον ατενίζει ήρεμος και γλυκύς. Δεν εξαγριώνεται καθόλου. Δεν προσβάλλεται. Και με τη χαρακτηριστική του πραότητα λέει:-Αφήστε τον ήσυχο, αδελφοί. Εγώ εξήντα χρόνια…