343. Με την πίστι και την αγάπη, με την προσευχή πίστεως και αγάπης, μπορώ να κλείσω στην καρδιά μου τον Θεό και τον άνθρωπο. Πόσο βαθειά και μεγάλη είναι η ανθρώπινη καρδιά! Πόσο μεγάλος είναι ο άνθρωπος! 344. Ένας αληθινός ποιμήν, που αγάπησε με πατρική καρδιά το ποίμνιό του και εργάσθηκε γι’ αυτό, θα αφήση ευγνώμονα μνήμη μετά την κοίμησί του. Η Εκκλησία θα δοξάζη το όνομά του. Και η δόξα του θα είναι ανάλογος με τον ζήλο που κατέβαλε στο ποιμαντικό του έργο. Αυτή είναι η δόξα εκείνων που εργάζονται για το καλό των ψυχών. 345. Είσαι ένα πλάσμα…

“Ελέησε με, Κύριε”                                                    (Ματθ. ιε΄22) “Αυτός που προσεύχεται αδιάλειπτα,και αν ακόμα αξιωθεί και κατορθώσει κάτι, ξέρει με Ποιου τη δύναμη το κατόρθωσε. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να υπερηφανευτεί, ούτε να το αποδώσει στη δύναμή του, αλλά αποδίδει στο Θεό κάθε κατόρθωμα και Αυτόν πάντα ευχαριστεί και παρακαλεί, φοβούμενος μήπως χάσει αυτή τη βοήθεια και τότε φανερωθεί η ασθενική και αδύναμη φύση του. Και έτσι με τη βοήθεια της ταπεινώσεως προσεύχεται, και όσο κατορθώνει κάτι, τόσο ταπεινώνεται, βοηθιέται  και προκόβει”.            …

«Καρδιά χαρούμενη είναι φάρμακο καλό, αλλά θλιμμένο πνεύμα ξεραίνει τα κόκαλα» - Παροιμίες 17:22 Έρευνες έχουν δείξει ότι το γέλιο έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Τα παιδιά γελούν 400 φορές την ημέρα, ενώ οι μεγαλύτεροι 15! Αλλά και πώς να γελούν, όταν οι ειδήσεις είναι τόσο καταθλιπτικές κάθε μέρα; Γι’ αυτό φρόντισε να ζεις σαν τα παιδιά! Ο Χριστός είπε ότι για να μπούμε στη Βασιλεία των Ουρανών πρέπει να γίνουμε σαν τα μικρά παιδιά. Ο Σολομών διαπιστώνει ότι η έλλειψη χαράς «ξεραίνει τα κόκαλα». Οι μέρες μας είναι κακές και χάνουμε την υγεία μας. Οι στατιστικές δείχνουν ότι οι χαρούμενοι άνθρωποι…

Η μοναχή Ρωμύλα Μέσα στη Ρώμη και κάτω από την πνευματική καθοδήγησι της γεροντίσσης Ρεδέμπτας ασκήτευαν δύο μοναχές, εκ των οποίων η μία λεγόταν Ρωμύλα. Η Ρωμύλα ξεπερνούσε πολύ στην αρετή την παραδελφή της. Ήταν πράγματι υποδειγματικά υπάκοη, ακοίμητη φρουρός της σιωπής, εξαιρετικά επιμελής στην καλλιέργεια της συνεχούς ευχής! Όμως πολλές φορές αυτοί, που οι άνθρωποι τους θεωρούν ήδη τελείους, στα μάτια του Υψίστου έχουν ακόμα κάποιες ατέλειες. Εμείς οι αμύητοι άνθρωποι συχνά κοιτάζουμε ορισμένα αγάλματα και τα επαινούμε σαν τέλεια. Όμως ο τεχνίτης ακόμη τα επεξεργάζεται και τα σμιλεύει. Ακούει που οι άλλοι ήδη τα επαινούν και ωστόσο αυτός…

«…Αλλά και εκφράζουμε επιπλέον την ικανοποίησή μας μέσα στις θλίψεις μας, γιατί ξέρουμε πως η θλίψη καλλιεργεί την υπομονή» (Ρωμ. 5:3) Ένας νεαρός χριστιανός πήγε μια μέρα σ’ ένα μεγαλύτερό του και πιο έμπειρο χριστιανό και του ζήτησε να προσευχηθεί γι’ αυτόν. «Μπορείτε, σας παρακαλώ, να προσευχηθείτε ώστε ο Θεός να μου δίνει μεγαλύτερη υπομονή;», του είπε. Εκείνος συμφώνησε. Γονάτισαν μαζί και ο ηλικιωμένος άνθρωπος του Θεού άρχισε να προσεύχεται: «Κύριε, δώσε σ’ αυτό το νεαρό θλίψη και δοκιμασία το πρωί. Δώσε του θλίψεις και το απόγευμα. Στείλε του θλίψεις…». Στο σημείο αυτό, ο νεαρός δεν άντεξε άλλο και φώναξε:…

Η αγάπη για την δουλειά-Γέροντα, γιατί πολλοί άνθρωποι νιώθουν ανία στην δουλειά;-Μήπως δεν αγαπούν την δουλειά τους; Ή μήπως ασχολούνται με το ίδιο πράγμα; Συχνά, σε μερικές δουλειές, σε ένα εργοστάσιο, ας πούμε, που φτιάχνει κουφώματα,ένας υπάλληλος, από το πρωί ώς την ώρα που θα φύγη, κολλάει- κολλάει• ένας άλλος περνάει συνέχεια τζάμια, άλλος στόκο. Κάνουν συνέχεια την ίδια δουλειά, ένα μονότονο πράγμα, και το αφεντικό τους παρακολουθεί. Και δεν είναι μια μέρα ή δυό. Όλο το ίδιο-το ίδιο το βαριούνται. Παλιά δεν ήταν έτσι. Ένας μαραγκός παραλάμβανε τέσσερις τοίχους από τους χτίστες και έπρεπε να παραδώση στον νοικοκύρη τελειωμένο…

Βάτραχοι το... εκκλησίασμα Ο Παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης βρισκόταν μία ημέρα μέσα σ’ ένα λάκκο και έρριχνε νερό σ’ ένα βαρέλι. Από εκεί, μ’ ένα λάστιχο, το νερό έφτανε στους εργάτες που φύτευαν σ’ ένα χωράφι 150 μέτρα πιο πέρα. Όλη την ημέρα εργαζόταν, προσευχόμενος και ευχαριστώντας τον Θεό, που τον είχε γλυτώσει από ένα μεγάλο κακό. Κάθε φορά που έρριχνε νερό στο βαρέλι έλεγε και το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Το απόγευμα, πριν βασιλεύσει ο ήλιος, έκανε το Απόδειπνο και μετά, ενώ έψελνε τα μεγαλυνάρια της Υπαπαντής με πολλή κατάνυξι, άκουσε μία φωνή βατράχου, ωσάν να εφώναζε και άλλους να…

Ας σκεφτούμε ότι ο Θεός μάς βλέπει να οικτίρουμε τον εαυτό μας επειδή δεν έχουμε δεύτερο ζευγάρι παπούτσια την ώρα που βλέπει έναν άλλο άνθρωπο να Τον δοξολογεί κι ας βρίσκεται πάνω σε αναπηρικό αμαξίδιο. Βλέπει ότι στενοχωριόμαστε σήμερα που θα φάμε μια απλή μακαρονάδα με τυρί την ώρα που βλέπει σε μια άλλη γωνιά του πλανήτη μικρά παιδιά να Τον ευγνωμονούν που θα φάνε επιτέλους λίγο ψωμί. Βλέπει να απελπιζόμαστε με λίγο πονόδοντο την ίδια ώρα που βλέπει κάποιον άλλο να υποφέρει στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου μετά από επώδυνη χημειοθεραπεία να Τον ευχαριστεί που είναι ακόμα ζωντανός. Βλέπει ότι…

Διαφθορά της αλήθειας του Θεού Πολλοί κάνουν τα αντίθετα από όσα πρέπει. Όσα γίνονται εναντίον του Θεού, τα παραβλέπουν. Όσα γίνονται κατά του εαυτού τους, τα εκδικούνται με μεγάλη μάλιστα οξύτητα. Οι άγιοι όμως δεν ενεργούσαν έτσι. Ήσαν φοβεροί τιμωροί των όσων γίνονταν εναντίον του Θεού, ενώ παρέβλεπαν τα όσα γίνονταν εναντίον τους. Ε.Π.Ε. 5,230 και ακολασία Ποιες είναι οι βλαβερές τους επιθυμίες; Όταν επιθυμούν έρωτες αισχρούς. Όταν θέλουν ν’ αρπάξουν τα πράγματα του άλλου. Όταν έχουν μανία για ακολασία. Όταν διψούν για μεθύσι. Όταν ακόμα και το σφάξιμο των άλλων επιθυμούν. Πολλοί εξ αιτίας τέτοιων ερώτων φορτώθηκαν τυραννία. Πραγματικά…

106. Όπου και αν στραφώ και κυττάξω με τα μάτια της ψυχής, βρίσκω αιτίες για να ευχαριστώ και να αινώ τον Κύριο. Αυτό συμβαίνει πιο πολύ όταν κυττάζω μέσα μου. Η στήριξης της καρδιάς μου, το πνευματικό μου φως, προέρχονται από τον Θεό. Η σωματική μου δύναμις, ό,τι διατηρεί την υλική μου ζωή, προέρχεται από τον Θεό. Όπου και αν κυττάξω, βλέπω τη δόξα του Θεού μου. Τίποτε δεν έχω που να είναι πράγματι δικό μου. "Δόξα σοι, Κύριε, πάντων ένεκεν!». Δόξα σε σένα, που εργάζεσαι μέσω εμού και μ’ εμένα! Αφού δεν έχω τίποτε δικό μου και έχω το…