114. «Απογράψασθαι Σύν Μαριάμ... ούση εγκύω» (Λουκ. θ΄5). Περί το τέλος της εγκυμοσύνης της, η Θεοτόκος αναγκάζεται να ταξιδεύση. Το Ρωμαϊκό Διάταγμα δεν χωρούσε εξαιρέσεις. Σαν νομοταγείς πολίται ο Ιωσήφ και η Μαριάμ έπρεπε να απογραφούν στην πόλι της οικογενειακής των καταγωγής: στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας (διότι από εκεί καταγόταν ο κοινός πρόγονός τους, ο Δαβίδ, (Α' Βασ. ιστ' 1-13). Ο Ιωσήφ αναλαμβάνει μια νέα υποχρέωσι και ευθύνη έναντι της εγκυμονούσης Παρθένου: την ευθύνη του ταξειδιού και της απογραφής.Ο Ιωσήφ δεν ήταν άνδρας της Μαρίας, αλλά μόνο αρραβωνιαστικός της και το κυοφορούμενο βρέφος της δεν ήταν παιδί του. Αυτό το…

113. «και ουκ εγίνωσκεν αυτήν έως ου έτεκε τον υιόν αυτής» (Ματθ. α΄ 25). Η συνοίκησις της Παρθένου και του Ιωσήφ δεν άλλαξε τις σχέσεις που επέβαλε η συνεχιζομένη εγκυμοσύνη της. Ζούσαν δηλαδή σαν μνηστευμένοι και όχι σαν σύζυγοι. (Για την έννοια του εβραϊκού ιδιωτισμού «έως ού», βλέπε ΥΜ, 42). Με αλλά λόγια, το ζήτημα του γάμου και των συζυγικών σχέσεων των δύο μνηστευμένων, ύστερα από τα γεγονότα που συνέβησαν, πήρε αναβολή. Μια αναβολή που κατέληξε σε οριστική και τέλεια ματαίωσι. Διότι «πλείον γάμου ώδε» (πρβλ. Ματθ. ιβ' 41-42).Τόσο η Παρθένος όσο και ο Ιωσήφ, ύστερα από τα αλλεπάλληλα γεγονότα…

“Ας γίνει το θέλημά Σου όπως στον ουρανό, έτσι και στη γη”                                                                  (Ματθ. στ΄ 10) “Η διδασκαλία του Κυρίου στην Κυριακή προσευχή, μαζί με όλα τα άλλα θεϊκά διδάγματα, προτρέπει να προσευχόμαστε, “ας γίνει το θέλημά Σου, όπως στον ουρανό, έτσι και στη γη”, δηλαδή, κρίνε μας άξιους εδώ στη γη με την ειρήνη των ουράνιων δυνάμεων, ώστε, όπως ακριβώς σ’ εκείνες πραγματοποιούνται όλα τα θελήματα Σου, έτσι να…

«Το καλό όνομα είναι πολυτιμότερο από ένα ακριβό μύρο» (Εκκλ. 7:1) Κάποιος πέθανε στα ογδόντα του. Την κηδεία έπρεπε να κάνει ο νέος ποιμένας, που δεν τον είχε γνωρίσει. Έτσι, ζήτησε από μερικούς ενορίτες να πουν κάτι καλό για το νεκρό. Κανένας δεν ανταποκρίθηκε. «Όλοι εσείς τον γνωρίζατε για χρόνια, δε θα ήθελε λοιπόν κάποιος από σας να πει κάτι καλό γι’ αυτόν;» επέμενε ο ποιμένας. Τότε, ένας σηκώθηκε και είπε: «Αυτό που έχω να πω είναι ότι ο αδελφός του ήταν χειρότερος απ’ αυτόν!».Όταν πεθάνουμε, τι θα πουν οι άλλοι για μας; Τα σχόλιά τους θα είναι θετικά ή…

106. «Ιωσήφ δίκαιος ων μη θέλων αυτήν παραδειγματίσαι» (Ματθ. α΄19). Τρικυμία εν κρανίω ξέσπασε στον Ιωσήφ: Σκέψεις, υποψίες, φόβος, ταραχή, αμηχανία... Και πάνω απ’ όλα το καυτό και επείγον δίλημμα: τί να κάνη;Δύο δρόμοι ανοίγονται στον Ιωσήφ, μετά την διαπίστωσι της εγκυμοσύνης της Μαριάμ: ο ένας ήταν η διαπόμπευσις που προέβλεπε ο Νόμος (Λευϊτ. κ΄ 10) και ο άλλος ήταν η αποφυγή της δημοσιότητος. Προτίμησε το δεύτερο. Επειδή ήταν «δίκαιος», σημειώνει ο Ευαγγελιστής, «και δεν ήθελε να την διαπομπεύση παραδειγματικά, σκέφθηκε να της δώση μυστικά το διαζύγιο».Στα μεγάλα διλήμματα οι σώφρονες και δίκαιοι άνθρωποι δίνουν την πιο προσιτή και εφικτή…

εκάθητο παρά την θάλασσανΜατθαίου ιγ' 1 Ο Ιησούς άλλοτε περπατούσε κι άλλοτε καθόταν στην ακροθαλασσιά. Έμενε μόνος. Σιωπούσε. Άφινε το βλέμμα του να χαθή στον ορίζοντα της θάλασσας και τουρανού ενώ ο αργαλειός της σκέψεώς του δούλευε. Δεν γνωρίζομε τί ένοιωθε ο Ιησούς τις στιγμές αυτές. Σε κανένα ποτέ δεν μίλησε γι’ αυτές.Ο Ιησούς δεχόταν συνεχώς και κατ’ ευθείαν την αποκάλυψι του Θεού για όλα και για το κάθε τί που του συνέβαινε. Ο Ίδιος είχε ομολογήσει για τις στιγμές αυτές, ότι «ουκ ειμί μόνος. Ο Πατήρ μετ’ εμού εστί».Όλες οι στιγμές της ζωής του Χριστού, ιδίως κοντά στη θάλασσα…

105. «Οι υποψίες του Ιωσήφ» Στην εικόνα αυτή ο Ιωσήφ και η Θεοτόκος τοποθετούνται ο ένας απέναντι στον άλλον. Η θλίψις είναι βαθειά ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του Ιωσήφ για την εγκυμοσύνη της Παρθένου Μαρίας.Το θέμα της εικόνας αυτής προέρχεται πάλι από το απόκρυφο Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου, σύμφωνα με το οποίο ο Ιωσήφ, επιστρέφοντας από την εργασία του και βλέποντας την εγκυμοσύνη της Θεοτόκου την ήλεγξε, ενώ εκείνη τον εβεβαίωσε για την αγνότητά της, (ΚΚ, ΘΗΕ/8,699) .Πρόκειται για την αναπόφευκτη στιγμή, για την οποία τόσο θα είχε προσευχηθή η αγία Παρθένος! Είναι η πρώτη θύελλα που προκαλεί στη ζωή μας η…

ταύτα πάντα σοι δώσωΜατθαίου δ' 9 Ο τρίτος πειρασμός του Ιησού ήταν η κοσμική εξουσία. Η κυριαρχία δια της υλικής δυνάμεως, του χρήματος και όχι δια της δυνάμεως του Πνεύματος. Η εγκαθίδρυσις πολιτικής και όχι πνευματικής Βασιλείας.Ο Ιησούς απέρριψε και αυτόν τον πειρασμόν. Θα ακολουθούσε την καθοδήγησι του Θεού μέρα με την ημέρα, χωρίς κανένα ίδιο θέλημα. Για την ίδρυσι της Βασιλείας του θα στηριζόταν στη δύναμι της ρομφαίας του Πνεύματος (Ψαλμ. 44, 3) και όχι στη δύναμι των όπλων. Θα προτιμούσε την εξωτερική αδυναμία, την αποδοκιμασία, το πάθος. Του αρκούσε ότι θα διέθετε το πλήρωμα του Πνεύματος. Ο Ιησούς…

"Ο Θεός σέβεται το θέλημά μας"Είναι συγκινητική η διακριτικότητα της αγάπης του Θεού, όπως μας αποκάλυψε ο Γέροντας. Ήμασταν μια φιλική συντροφιά, στα Καλλίσια, δίπλα στους βράχους του Μοναστηριού, έχοντας ανάμεσά μας το Γέροντα. Ήταν νύχτα, παραμονή του Αγίου Πνεύματος. Ο Γέροντας μας έκανε μιά κατανυκτική, εξωτερική και εσωτερική, περιγραφή των Αγιορείτικων αγρυπνιών στα Καυσοκαλύβια, τότε πού, όπως έλεγε, "το Άγιο Πνεύμα ερχόταν και πλημμύριζε με ουράνια χαρά τις ψυχές των μοναχών". Και λέγοντας αυτά, μας άφησε ένα αφυπνιστικό μήνυμα: "Και τώρα το Άγιο Πνεύμα θέλει να μπεί στις ψυχές μας, όπως και τότε, αλλά σέβεται την ελευθερία μας, δε…

1,29. «εις ο και κοπιώ αγωνιζόμενος κατά την ενέργειαν αυτού την ενεργουμένην εν εμοί εν δυνάμει».  …Αυτός είναι ο Θεανθρώπινος κανόνας, της Θεανθρώπινης συνεργίας, στο Θεανθρώπινο σώμα της Eκκλησίας. Ο άγιος Απόστολος, με όλο του το «είναι», αγωνίζεται, αλλά και η ισχύς του Χριστού, από την άλλη πλευρά, ενεργεί κατά τρόπο κραταιό και εντυπωσιακά δυνατό. Έτσι μόνο επιτελείται ο αγώνας της ευαγγελικής Θεανθρώπινης τελειοποιήσεως του ανθρώπου. Στον άνθρωπο «εναπόκειται» να αγωνίζεται (για την σωτηρία), και στον Χριστό να δίνει, για τον σκοπό αυτό, την απαραίτητη δύναμη. Αυτό πάντα γίνεται σε δίκαιη αναλογία, έτσι ώστε: ούτε ο άνθρωπος να γίνεται αυτόματο,…