Η μεταμέλεια του μοναχούΟ μαθητής του Μ. Αντωνίου αββάς Παύλος ο Απλούς πήγε κάποτε σ’ένα μοναστήρι. Στην ώρα της ακολουθίας δεν μπήκε μέσα στον ναό, αλλά κάθησε στην πόρτα και παρατηρούσε κάθε αδελφό που έμπαινε. Είχε λάβει από τον Θεό το διορατικό χάρισμα και μπορούσε να διακρίνη την ψυχική κατάστασι του καθενός, όπως εμείς βλέπουμε την εξωτερική του μορφή. Έβλεπε λοιπόν να έρχωνται οι αδελφοί στον ναό με λαμπρή όψι και αστραφτερό πρόσωπο, έχοντας μάλιστα συνοδό και έναν άγγελο. Παρουσιάσθηκε όμως κι ένας δυστυχής αδελφός που τον συνώδευαν πλήθη δαιμόνων, ενώ ο φύλακας άγγελός του βρισκόταν θλιμμένος μακριά του.Ο όσιος…

Με τη χειροθεσία σου ο Χριστός θα σε εναγκαλισθείΌταν του είπα, ότι φεύγω οριστικά για το Μοναστήρι και ότι σε λίγες ημέρες θα με χειροθετούσαν, σκίρτησε ο Γέροντας από χαρά . Πόσα δε μου είπε και δε με συμβούλευσε αυτή τη μέρα ! Στο τέλος, όταν θα αποχαιρετιόμασταν, πήρε φυσικά το χέρι μου και το φίλησε. Εγώ, ζώντας μέσα στο μυστήριο που με περιέβαλλε, αναρωτήθηκα μέσα μου τί σημασία να είχε αυτό.Οπότε μου λέει:-Βλέπεις τί έκανα τώρα ;-Μάλιστα. Μου φιλήσατε το χέρι, εμένα τον άθλιο και ανάξιο.- Λοιπόν, πρέπει να ξέρεις, ότι με τη χειροθεσία σου ο Χριστός μας θα…

Το καντήλι της ΠαναγίαςΟ παπα-Ιγνάτιος ο Πνευματικός (1827-1927) ανήκει στις πιο χαριτωμένες και σεβάσμιες προσωπικότητες του Αγίου Όρους. Επί ογδόντα χρόνια έζησε την πιο σκληρή ασκητική ζωή στα Κατουνάκια και έγινε δοχείο των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος. Ο παπα-Ιγνάτιος απέκτησε έναν υποτακτικό ταλαντούχο, τον πατέρα Νεόφυτο, νέο με υπέρμετρο ασκητικό ζήλο. Κάποια νύχτα ο πατήρ Νεόφυτος άκουσε ένα σιγανό χτύπημα στην πόρτα του κελλιού του, καθώς και μια απαλή γυναικεία φωνή:-Σήκω, παιδί μου. Κατέβα στην εκκλησία, γιατί το καντηλάκι μου έσβησε.Πετάγεται αμέσως από τον ύπνο, κατεβαίνει με αγωνία στον ναό της ερημικής τους καλύβης και βρίσκει σβησμένο το καντηλάκι της…

Οι μοναχοί κοιτάζουν να σώσουν... μόνο την ψυχή τους ;Περπατούσε κάποτε ο Γέροντας στο δάσος και τον συνάντησε ένας δεσπότης. Όταν έμαθε ότι ήταν μοναχός, του παραπονέθηκε ότι οι μοναχοί αφήνουν σ' εκείνους τον κοινωνικό χριστιανικό αγώνα και τρέπονται σε φυγή προς τα όρη, κοιτάζοντας να σώσουν την ψυχή τους. Ο Γέροντας άκουε με σκυμμένο το κεφάλι και όταν ο δεσπότης σταμάτησε, του είπε : " Δέσποτα, εσείς μιλάτε και τα λόγια σας από το στόμα σας πηγαίνουν στο αυτί του ανθρώπου. Οι μοναχοί μιλούν και τα λόγια τους πηγαίνουν πρώτα στο αυτί του Θεού και μετά φθάνουν στο αυτί…

Δε με άκουσε, την... έντυσε καλόγρια !Μερικές φορές το " μπέρδεμα " ήταν βαθύτερο και η λύση του δεν ήταν υπόθεση απλώς ορθών χειρισμών ενός εξωτερικού προβλήματος, αλλά οδυνηρής αυτογνωσίας εσωτερικής προβληματικότητας. Μου διηγήθηκε ο Γέροντας:" Ερχόταν σε μένα, κάπου κάπου μια κοπέλα. Από την πρώτη στιγμή είδα την ψυχή της. Επισκέφθηκε μια φορά κι ένα γυναικείο Μοναστήρι. Μια ημέρα μου ήρθε η Ηγουμένη.Τί να κάνω Γέροντα, μ' αυτή την κοπέλα, μου λέει • έχει μεγάλο πόθο να γίνει μοναχή. Της απάντησα : Μην την κάμεις μοναχή. Δε με άκουσε, ξανάρθε η Ηγουμένη, πολύ στεναχωρημένη. Μεγάλο λάθος έκανα, που δε…

704-     ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΤΗΡΙΓΜΑ. Ο Εσταυρωμένος είναι το καλύτερο στήριγμά μας, ο μεγαλύτερος διδάσκαλός μας. Μας διδάσκει να υποφέρωμε τα πάντα με υπομονή και προσκαρτερία και μας δίνει θάρρος και δύναμι στη ζωή.             Κάποτε μια ηγουμένη, έλεγε σε μια νέα, που ζητούσε ν’ ασπασθή τη μοναχική ζωή:             -Ξέρεις, παιδί μου, η ζωή μας είναι πολύ αυστηρή και δεν θα μπορέσης να ανθέξης τον κανονισμό μας.             -Θα μπορέσω, απάντησε εκείνη αποφασισμένη, αρκεί στο κελλί μου να έχω ένα Εσταυρωμένο. 710-     Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΗΣ ΣΠΥΡΑΛΙΔΑΣ. Μια φλαμανδική παράδοσις αναφέρει το κάτωθι περιστατικόν της σταυρώσεως του Χριστού.             Ένα μικρό…

Ο ΑΒΒΑΣ Ισίδωρος, ο Πρεσβύτερος μιας σκήτης στην Αίγυπτο, είχε τόση ανεξικακία, ώστε έπαιρνε κοντά του και διόρθωνε όλους τους κακούς υποτακτικούς. Όταν, λόγου χάρη, συνέβαινε να έχει κανένας από τους Γέροντες υποτακτικό αντίλογο ή ανυπότακτο και ήθελε να τον διώξει, ο Αββάς Ισίδωρος προλάβαινε και του έλεγε: - Φέρε τον σε μένα, αδελφέ. Τον κρατούσε στο κελλί και με την καλοσύνη και την υπομονή του τον διόρθωνε και τον έστελνε σωφρονισμένο στον Γέροντά του. Στην εκκλησία πάλι το πιο προσφιλές του κήρυγμα ήταν το: «εάν γαρ αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών...» (Ματθ. στ' 14). - Αδελφοί, συγχωρήστε, συγχωρήστε…

" Άσ' τα, δεν είναι για σένα ! "Για αρκετό καιρό με βασάνιζαν λογισμοί, γιατί να μη γίνω κι εγώ μοναχός να αφιερωθώ τελείως στο Θεό, αλλά παντρεύτηκα και με τα παιδιά που έκανα δεσμεύτηκα και δεν μπορώ να κάνω τίποτα καλό για το Θεό. Με αυτές και περισσότερες σκέψεις, πήγα μια μέρα στον παππούλη κι αφού εξομολογήθηκα τις διάφορες αμαρτίες που είχα, γιατί όλο αμαρτίες έκανα και κάνω, μου λέει, χωρίς να του πω τίποτα γι' αυτό το θέμα :" Άντε φύγε τώρα και μη τα σκέπτεσαι αυτά. Ασ' τα, δεν είναι για σένα. Μοναστήρι είναι και το σπίτι…

" Να μη γίνεις μοναχός από ανάγκη " Επισκέφθηκε το Γέροντα ένας νέος, που ήταν φορέας έιτζ. Ήταν απελπισμένος και ρώτησε το Γέροντα, αν μπορεί να καταφύγει σε Μοναστήρι, για να γίνει μοναχός. Εκείνος τον παρηγόρησε και του συνέστησε να καλλιεργήσει την πίστη του στο Χριστό ως την μόνη ελπίδα και καταφυγή για κάθε περίπτωση. Για το Μοναστήρι του είπε, ότι η προσέλευση σ' αυτό δεν πρέπει να γίνεται από ανάγκη και απελπισία, αλλά από ελπίδα και αγάπη στο Χριστό.[ Γ 197 ] " Προτιμότερο να αποτύχεις ως λαϊκός "Κάποιος νέος του έλεγε, ότι σκέπτεται να πάει σε Μοναστήρι. Ο…

Ο πρώην αυλικός Εγκαταστάθηκε κάποτε σε σκήτη ένας αυλικός από την Ρώμη. Βλέποντας ο προϊστάμενος της σκήτης ότι ήταν αδύνατος και μαθαίνοντας ότι ζούσε πριν σε παλάτια, τον οικονομούσε και ό,τι καλό αφιέρωναν στην σκήτη, του το έστελνε. Ο αυλικός, έπειτα από εικοσιπέντε χρόνια ασκήσεως, απέκτησε το διακριτικό χάρισμα και έγινε ξακουστός. Ακούοντας γι’ αυτόν ένας αιγύπτιος μοναχός ήρθε να τον επισκεφθεί. Τον ασπάσθηκε και, αφού προσευχήθηκαν, κάθησαν. Βλέπει τότε ο επισκέπτης να φορά ο αββάς μαλακά ρούχα και σανδάλια,να έχει στρωσίδι, προβιά και ένα μικρό μαξιλάρι. Όλα αυτά ήταν αντίθετα με την σκληρή άσκηση της σκήτης και σκανδαλίσθηκε. Ο…