768-     ΑΡΧΗ ΚΑΛΗ, ΑΣΧΗΜΟ ΤΕΛΟΣ.  Ο ρωμαίος αυτοκράτωρ Καλιγούλας, όπως αναφέρει ο ιστορικός Σουητώνιος, άρχισε με τις καλύτερες διαθέσεις τη βασιλεία του. Στο τέλος όμως της ζωής του φάνηκε πολύ σκληρός κι ασυνείδητος. Ο ίδιος ο Σουητώνιος, που έγραψε τη ζωή του, αφού διηγήθηκε τα πρώτα χρόνια της αυτοκρατορίας του, που ήταν άξια ρωμαίου ηγέτου, προσέθεσε: «Ότι έγραψα μέχρι εδώ είναι άξια του ονόματος ενός αυτοκράτορος, τα άλλα που ακολουθούν μπορούν ν΄ αποδοθούν μόνο σε ένα τέρας». Πόσοι αρχίζουν καλά και τελειώνουν άσχημα! 772-     ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ.  – Τι είναι η ζωή; ρώτησαν ένα φιλόσοφο. -Ένα κρομμύδι, που το…

62. Τι προσεκτικό είναι το αθώο, μικρό πουλί! Όταν κάποιος πλησιάζη για να το πιάση, ευθύς πετά απο τη γη. Έτσι προσεκτικός πρέπει να είναι και ο πιστός. Ο Αρχέκακος τον πλησιάζει για να αρπάξη την ψυχή του. Η ψυχή μας είναι ένα πουλί. Ο Διάβολος, ο κυνηγός του. Όπως το πουλί πετά στον ουρανό και ξεφεύγει τον διώκτη του, έτσι και εμείς. Βλέποντας τον νοητό διώκτη μας να σιμώνη και να θέλη την απώλειά μας, πρέπει να ανοίγη ευθύς τα φτερά της και να πετά η ψυχή προς το ουράνιο καταφύγιό της, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, που θα…

   Σε ένα γυναικείο μοναστήρι συνέβη το εξής περιστατικό. Κάποιος κοσμικός ράφτης πέρασε τον ποταμό από άγνοια και ζητούσε δουλειά· μία αδελφή από τις νεότερες που βρέθηκε έξω μόνη της (ο τόπος είναι έρημος), τον συνάντησε τυχαία και έδωσε στο ερώτημά του για δουλειά την απάντηση:- Εμείς έχουμε δικές μας ράφτρες.Μία άλλη που είδε αυτή την συνάντηση, μετά από καιρό και σε στιγμή φιλονεικίας από διαβολική ενέργεια, με πολλή πονηριά και πάνω στον αναβρασμό του θυμού της, τή συκοφάντησε στην Αδελφότητα για τη συνάντηση, με την οποία συμμάχησαν και μερικές άλλες αλλά όχι με πολλή κακία. Εκείνη λυπήθηκε πάρα πολύ…

... Γνωρίζοντάς το αυτό καλά ο άγιος εκείνος πατέρας, που βρισκόταν ήδη στις πύλες του θανάτου, όταν ο διάβολος του είπε, “μου ξέφυγες”, εκείνος απάντησε “δεν ξέρω”. Τόση ήταν η αγωνία του, ώστε ούτε την τελευταία εκείνη ώρα να έχει σίγουρη τη σωτηρία του, σύμφωνα με το μέγεθος των ευσεβών κόπων του. Εμείς όμως, μόλις συμπληρώσουμε πέντε ή δέκα χρόνια, ή μόλις μάθουμε καλά τους κανονισμούς του μοναστηριού, ή αποστηθίσουμε ελάχιστα χωρία της Γραφής, ή και μόλις κάνουμε λίγες ή πολλές γονυκλισίες, ή προσευχηθούμε ή νηστέψουμε, καταλαμβανόμαστε από οίηση και αλαζονεία, σαν να κατορθώσαμε τα πάντα. Γι’ αυτό και πέφτουμε…

ΣΤΟΝ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟ ΑΦΡΟΔΙΣΙΟ. Για την παρηγοριά από τη διήγηση των συμφορών.Επειδή η διήγηση των λυπηρών γεγονότων φέρνει κάποια παρηγοριά σ’ αυτόν που είναι βυθισμένος στη λύπη, και μάλιστα όταν γίνεται σε πραγματικούς φίλους(γιατί η σιωπή συντελεί στην αύξηση της συμφοράς. Πολλοί που έδειξαν υπομονή και παρέδωσαν αυτά στη σιωπή, έπεσαν σε φοβερά πάθη), πρέπει αυτούς που θέλουν να διηγηθούν τις συμφορές τους, να τους δεχόμαστε ήρεμα, και αφού ανακουφιστεί το πάθος με τη διήγηση, τότε να προσφέρουμε την ενδεχόμενη θεραπεία. Γιατί, εάν από την αρχή τους αποστομώσουμε, και τη φήμη ασυμπαθών θα αποκτήσουμε, και θα κάνουμε τη βοήθειά μας ασθενή,…

Το άγαλμα τον Λυσίππου.Στην πύλη μιας αρχαίας Ελληνικής πόλεως υπήρχε άγαλμα που παρίστανε την ευκαιρία. Το άγαλμα είχε την εξής επιγραφή, που είναι αλληγορικός διάλογος αγάλματος και διαβάτου:—  Πώς ονομάζεσαι, ω άγαλμα; —  Ευκαιρία. —  Ποιός σε κατεσκεύασε; —  Ο Λύσιππος. —  Γιατί έχεις πτερά και στέκεσαι σηκωμένη στα δάκτυλα των ποδιών σου; —  Για να δείξω ότι δεν μένω παρά λίγες στιγμές... — Γιατί τα μαλλιά σου είναι μπροστά μακριά; — Για να μπορούν οι άνθρωποι να με πιάνουν όταν περνώ δίπλα των. — Γιατί πίσω έχεις φαλάκρα; — Διότι αφού περάσω μια φορά, δεν συλλαμβάνομαι πλέον! Ευκαιρίες, που…

Τα ασήμαντα.  Θαυμάσια! είπε στον Μιχαήλ Άγγελο ένας φίλος του, για ένα άγαλμα που κατασκεύαζε. Όταν τον ξαναεπισκέφθηκε τον ερώτησε αν εργάσθηκε άλλο σ’ αυτό. «Μάλιστα φίλε μου», απάντησε ο Μιχαήλ Άγγελος. Όλο αυτό το διάστημα έκαμα πολλή εργασία. Εγυάλισα αυτό το μέρος. Σ’ αυτή την πτυχή του ενδύματος έδωσα μεγαλύτερη φυσικότητα. Τα χείλη τα έκαμα εκφραστικώτερα και τα νεύρα του αριστερού χεριού ζωηρότερα. «Αυτά όμως είναι ασήμαντα», είπεν ο επισκέπτης. «Ναι, θα ήταν όλα αυτά ασήμαντα το καθένα χωριστά», είπε ο μεγάλος καλλιτέχνης. «Αλλά όμως όλα αυτά τα μικρά θα κάμουν το άγαλμα τέλειο. Και η τελειότης δεν είναι…

«Όταν έφτασε η ώρα του θανάτου του αββά Μακαρίου, ήρθε να πάρει την ψυχή του το Χερουβείμ που ήταν ο φύλακας άγγελός του, με τη συνοδεία πλήθους ουράνιων ταγμάτων. Κατήλθαν επίσης χοροί αποστόλων, προφητών, μαρτύρων, ιεραρχών, μοναχών και δικαίων. Οι δαίμονες διετάχθησαν σε σειρές και πλήθη στα τελώνια με σκοπό να εμποδίσουν τη διέλευση της ένθεης ψυχής του. Η ψυχή άρχισε να ανέρχεται. Στέκοντας πολύ μακριά της, στα τελώνια, τα πονηρά πνεύματα φώναζαν: “ Ω Μακάριε, πόση δόξα αξιώθηκες να λάβεις!” Ο ταπεινός άνδρας τους απάντησε: “Όχι! Ακόμα φοβάμαι, αφού δε γνωρίζω εάν έχω πράξει κάτι αγαθό.” Στο μεταξύ ανερχόταν…

Ομιλία π. Δημητρίου Τσουρούς (εφημερίου Ι.Ν. Αγίων Αναργύρων Ν. Σμύρνης).Παραμονή Πρωτοχρονιάς 31 / 12 / 2018, Ι.Ν. Αγίας Φωτεινής Ν. Σμύρνης.Περί αξιοποιήσεως χρόνου. «Ο χρόνος τρέχει και δεν περιμένει αυτόν που αργοπορεί […] Και όπως δεν μπορείς να ανακόψεις το ρέμα του ποταμού, […] έτσι ούτε και τον χρόνο που τρέχει μπορείς να συγκρατήσεις […], εκτός αν τον προλάβεις από νωρίς. Γι’ αυτό τώρα που μπορείς, προτού περάσει ο καιρός, άρπαξε γερά τις εντολές του Θεού και εφάρμοσέ τες» (παράφραση ΕΠΕ 7.154). Με αυτά τα προειδοποιητικά λόγια, Σεβασμιώτατε, σεβαστοί πατέρες και αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, ο Μέγας Βασίλειος, ο άγιος του…

Αγαπητέ, να τιμάς το Θεό και να τηρείς τις εντολές του, και θα δεις αυτούς που σε καταφρονούν να βρεθούν γρήγορα πίσω από σένα, και αν όχι στην παρούσα ζωή, οπωσδήποτε στη μέλλουσα. Φύλαξε λοιπόν την αγάπη, σαν τις κόρες των ματιών σου· μέσα στην αγάπη υπάρχει φως και ζωή. Φύλαξέ την· είναι χαρά για όλους εκείνους που αφοσιώνονται σ’ αυτή. Είναι θεϊκό αγαθό, είναι αγγελική κατάσταση. Φύλαξέ την. Αν την αγαπήσεις, θα ανανεωθεί η νιότη σου, όπως του αετού. Αν φυλάξεις την αγάπη, θα γίνει μεγάλη χαρά για σένα ενώπιον του Θεού και των Αγγέλων· αν την αγαπήσεις, θα…