Η πνευματική μελέτη προ της προσευχής -Γέροντα, δεν σκιρτάει η καρδιά μου για την προσευχή και, όταν βλέπω να περνάει η ώρα χωρίς να κάνω τίποτε, με πιάνει σφίξιμο και στενοχώρια.-Μελετάς καθόλου προηγουμένως;-Συνήθως όχι, Γέροντα.-Γιατί; Δεν είπαμε να μελετάς πρώτα, για να γλυκαθεί η καρδιά; Εσύ δεν τρως πνευματικά, γι’ αυτό δεν γλυκαίνεσαι. Λίγη μελέτη από την Αγία Γραφή ή τον Ευεργετινό ή το Γεροντικό πριν από την προσευχή, έστω δύο τρεις σειρές θερμαίνει και γλυκαίνει την καρδιά και έρχεται η όρεξη για τα πνευματικά. Καπακώνονται οι μέριμνες, και ο νους μεταφέρεται σε θειο χώρο. Το Γεροντικό σε μεταφέρει στην…

«(Το κείμενο δίνει μία γεύση του τι εστί θεοπνευστία). Γι’ αυτό γράφει (ο Συμεών) προς τον κατά σάρκα πατέρα του λόγους.... Σ’ αυτό το σημείο, όταν έγραφε, του εμφανίσθηκε πάλι άλλη θεοσημεία. Καθώς δηλαδή έγραψε στον πατέρα την παραίνεσί του, θέλοντας να τον διδάξη πώς πρέπει να γράφη σε αγίους άνδρες, πρόσθεσε και τούτο· «την δε επιστολή προς τον άγιό μου πατέρα (τον Πνευματικό του) θα επιγράψης έτσι»· και συγχρόνως με τον λόγο —οποία καινά μυστήρια, Χριστέ βασιλεύ— ξαφνικά έλαμψε επάνω του από τον ουρανό φως άπειρο, σαν να διέσχισε την στέγη του δώματος, και γέμισε πάλι την ψυχή του…

ΕΙΔΑ κάποτε τον διάβολο έξω από το κελλί του μαθητή μου, έλεγε διορατικός Γέροντας, να παραμονεύει. Έριξα τότε μια ματιά μέσα να δω τί εκανε εκείνος. Είχε ανοιχτή μπροστά του την Αγία Γραφή κι ήταν βυθισμένος στην μελέτη. Μόλις τελείωσε το διάβασμα κι έκλεισε το βιβλίο, όρμησε μεσα ο διάβολος να τον πειράξει. ΟΙ ΙΕΡΟΙ συγγραφείς της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, με την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος, συνέγραψαν βιβλία, έλεγε κάποιος Γέροντας. Οι Πατέρες φρόντισαν να εφαρμόσουν στον βίο τους τα γραφόμενα. Η επόμενη γενιά τα αποστήθισε. Οι νεώτεροι τα αντέγραψαν και τα κλείδωσαν στις βιβλιοθήκες. ΠΗΓΑΝ καποτε μερικοί Γέροντες…

Να διαβάζεις, όσο πιο πολύ μπορείς. Και να μαθαίνεις, όσα πιο πολλά μπορείς. Ο ύπνος να σε βρίσκει να κρατάς το βιβλίο. Και όταν το πρόσωπο σου γείρει, να ακουμπάει επάνω σε ιερή σελίδα… Προσεύχεσαι; Μιλάς στον Νυμφίο. Μελετάς; Σου μιλάει Εκείνος.(άγιος Ιερώνυμος)

Ξεκίνησα να πάω στην Ιερουσαλήμ, μου φαινόταν ότι θα μου ήταν αδύνατο να στερηθώ την τεράστια εκείνη βιβλιοθήκη μου, που με τόσο κόπο και τόση φροντίδα είχα δημιουργήσει στην Ρώμη. Ήμουν δε τόσο ταλαίπωρος και ανόητος, που νήστευα προκειμένου να διαβάσω τον Τούλλιο ( Κικέρωνα)!Νύχτες ολόκληρες τις περνούσα άγρυπνος και έκλαιγα με δάκρυα που έβγαιναν από μέσα από τα σπλάγχνα μου, όταν θυμόμουν τις αμαρτίες μου. Και μετά; Άρπαζα στα χέρια μου τον Πλαύτο (λατίνος κωμικός)! Και όταν «ερχόμενος εις εαυτόν», συνερχόμουν και άρχιζα να διαβάζω κάποιον προφήτη, ο ακαλλιέργητος λόγος του με έκανε να φρίττω! Και, μια και δεν…

ΠΗΓΑΝ κάποτε, πολύ πρωί, στην καλύβα του Αββά Αχιλλά οι συνασκητές του, ο Αββάς Αμμώης με τον Αββά Βιτίμιο, και βρήκαν τον Γέροντα να πλέκει το ψαθί του: - Από τώρα επιασες δουλειά, Αββά; τον ρώτησαν. - Από το περασμένο βράδυ, τους ομολόγησε εκείνος, μέχρι τώρα έχω πλεξει είκοσι οργιές χωρίς νατις χρειάζομαι. Αλλά φοβάμαι μήπως αγανακτήσει εναντίον μου ο Θεός και με καταδικάσει με τους οκνηρούς, όταν μπορώ να εργασθώ και δεν το κάνω. Θαυμάζοντας την φιλεργία του Γέροντα οι δυό Αββάδες, έφυγαν ωφελημένοι. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑΝ αυστηρά οι συνασκητές του κάποιον αδελφό, που εργαζόταν την ημέρα που γιόρταζαν την μνήμη…

  ΌTAN επρόκειτο να φύγει από τον μάταιο κόσμο ο Όσιος Παμβώ, βεβαίωνε τους συνασκητές του  πως δεν έμεινε ούτε μία ημέρα χωρίς εργασία, ούτε ψωμί έφαγε ποτέ δωρεαν.   ΣΤΗΝ Κάτω Αίγυπτο ζούσαν εκατοντάδες Ερημίτες, λέει επίσης ο Παλλάδιος. Κάθε σκήτη είχε  δική της εκκλησία, για να λειτουργούνται οι ασκητές, με ευρύχωρο ξενώνα παραπλεύρως, για την  φιλοξενία των επισκεπτών. Δεχονταν με καλοσύνη όλους τους ξένους οι Πατέρες και τους  φιλοξενούσαν όσον καιρό ήθελαν εκείνοι να παραμείνουν στην έρημο. Είχαν όμως αυτή την  συνήθεια: Μια ολόκληρη εβδομάδα τους άφηναν ν’ αναπαυθούν. Κατοπιν όμως τους έδιναν κάποια εργασία να κάνουν στον…

Η συζήτησις με τον φιλόσοφοΚάποια άλλη φορά ο όσιος Ανδρέας παρακολουθούσε την συζήτησι ενός φιλοσόφου με τον νεαρό Επιφάνιο. Σε μια στιγμή ο όσιος λέει στον φιλόσοφο:-Κουράστηκες, φιλόσοφε, αλλά κοντεύης να τελειώσης το βιβλίο. Προσορμίζεις πια το πλοίο στο λιμάνι του προορισμού του. Σε τρεις ημέρες!Ο φιλόσοφος ξαφνιάστηκε, και μην εννοώντας τα λεγόμενα του, ρώτησε τον Επιφάνιο:-Ποιος είναι αυτός ο ζητιάνος;-Μην του δίνης σημασία, απήντησε εκείνος. Από την υπερβολική μελέτη έχασε τα λογικά του και δεν ξέρει τί λέει.-Κι όμως, αυτά που είπε, μου φαίνονται πολύ αποκαλυπτικά, επέμενε ο φιλόσοφος.-Σε προειδοποιώ, συνέχισε ο όσιος. Πήγαινε και ετοιμάσου.-Τί να ετοιμάσω; ρώτησε…

ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ιστορία την διηγείται στους μαθητές του ο Αββάς Ζωσιμάς.Κοντά σ’ ένα Κοινόβιο είχε στήσει την καλύβη του ένας Γέροντας, που όλοι γύρω οι αδελφοί τον υπεραγαπούσαν. Εκεί κοντά έμενε και κάποιος άλλος Ερημίτης.Κάποτε ο Γέροντας έλειψε για λίγες μέρες κι ο γείτονάς του, που βρήκε ευκαιρία, μπήκε στην καλύβη του και πήρε τα βιβλία του και τ’ αλλά μικροπράγματα που είχε. Όταν γύρισε εκείνος και βρήκε την καλύβη του ανοιχτή και άδεια, πήγε να πει στον γείτονά του τι του συνέβαινε. Προβάλλοντας όμως στην πόρτα του είδε τα πράγματά του στην μέση του κελλιού του γείτονα. Δεν είχε…

 ΈΝΑΣ ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ μια νύχτα δέχτηκε επίσκεψη ληστών. Φοβήθηκε και άρχισε να καλεί βοήθεια. Ξύπνησαν οι αδελφοί, κυνήγησαν τους ληστές και τους έβαλαν στην φυλακή. Ύστερα όμως μετανόησαν γι’ αυτό και το εξομολογήθηκαν στον Όσιο Ποιμένα.  Ο Όσιος λυπήθηκε που είδε τόση μικροψυχία στους μοναχούς κι έγραψε στον Ησυχαστή:  «Σκέψου καλά, αδελφέ, να βρεις από που πήγασε η πρώτη προδοσία και θα καταλάβεις ευθύς και της δευτέρας την αιτία. Αν εσύ ο ίδιος δεν είχες προδοθεί από την ολιγοπιστία και την δειλία σου, δεν θα παρέδιδες στα χέρια της εξουσίας ανθρώπους για να τιμωρηθούν, όσο κακή και αν ήταν η πράξη…