ΌTAN επρόκειτο να φύγει από τον μάταιο κόσμο ο Όσιος Παμβώ, βεβαίωνε τους συνασκητές του
πως δεν έμεινε ούτε μία ημέρα χωρίς εργασία, ούτε ψωμί έφαγε ποτέ δωρεαν.
ΣΤΗΝ Κάτω Αίγυπτο ζούσαν εκατοντάδες Ερημίτες, λέει επίσης ο Παλλάδιος. Κάθε σκήτη είχε
δική της εκκλησία, για να λειτουργούνται οι ασκητές, με ευρύχωρο ξενώνα παραπλεύρως, για την
φιλοξενία των επισκεπτών. Δεχονταν με καλοσύνη όλους τους ξένους οι Πατέρες και τους
φιλοξενούσαν όσον καιρό ήθελαν εκείνοι να παραμείνουν στην έρημο. Είχαν όμως αυτή την
συνήθεια: Μια ολόκληρη εβδομάδα τους άφηναν ν’ αναπαυθούν. Κατοπιν όμως τους έδιναν κάποια
εργασία να κάνουν στον κήπο ή στο μαγειρείο ή οπουδήποτε αλλού, για να μην μένουν αργοί. Τους
έδιναν ακόμη ένα ωφέλιμο βιβλίο να διαβάζουν, όταν τελείωναν την εργασία τους. Τους
απαγόρευαν να συνομιλούν με τους αδελφούς, για να μην τους απασχολούν τόσο από την υλική
όσο κι από την πνευματική τους εργασία.
Όλοι οι Ερημίτες στην Κάτω Αίγυπτο ασχολούνταν με το εργόχειρο, για να συντηρούν τον εαυτό
τους και να φιλοξενούν τους ξένους.
Ο ΑΓΙΟΣ Ίερομάρτυς Λουκιανός από την νεότητά του είχε υποτάξει την σάρκα στο πνεύμα, με
ακατάπαυστη νηστεία, αγρυπνία, προσευχή και κόπο σωματικό.
Εργαζόταν σκληρά, για να κερδίζει το ψωμί του και ν’ ανακουφίζει τους φτωχούς. Δεν έβαζε ποτέ
τροφή στο στόμα του, αν δεν είχε βεβαιωθεί προηγουμένως πως προερχόταν από το εργόχειρό του
και πως κάποιος άλλος ακόμη θα έτρωγε την ημέρα εκείνη απ’ αυτό.
(Γεροντικό, Σταλαγματιές απο την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ" )
ΌTAN επρόκειτο να φύγει από τον μάταιο κόσμο ο Όσιος Παμβώ, βεβαίωνε τους συνασκητές του
πως δεν έμεινε ούτε μία ημέρα χωρίς εργασία, ούτε ψωμί έφαγε ποτέ δωρεαν.
ΣΤΗΝ Κάτω Αίγυπτο ζούσαν εκατοντάδες Ερημίτες, λέει επίσης ο Παλλάδιος. Κάθε σκήτη είχε
δική της εκκλησία, για να λειτουργούνται οι ασκητές, με ευρύχωρο ξενώνα παραπλεύρως, για την
φιλοξενία των επισκεπτών. Δεχονταν με καλοσύνη όλους τους ξένους οι Πατέρες και τους
φιλοξενούσαν όσον καιρό ήθελαν εκείνοι να παραμείνουν στην έρημο. Είχαν όμως αυτή την
συνήθεια: Μια ολόκληρη εβδομάδα τους άφηναν ν’ αναπαυθούν. Κατοπιν όμως τους έδιναν κάποια
εργασία να κάνουν στον κήπο ή στο μαγειρείο ή οπουδήποτε αλλού, για να μην μένουν αργοί. Τους
έδιναν ακόμη ένα ωφέλιμο βιβλίο να διαβάζουν, όταν τελείωναν την εργασία τους. Τους
απαγόρευαν να συνομιλούν με τους αδελφούς, για να μην τους απασχολούν τόσο από την υλική
όσο κι από την πνευματική τους εργασία.
Όλοι οι Ερημίτες στην Κάτω Αίγυπτο ασχολούνταν με το εργόχειρο, για να συντηρούν τον εαυτό
τους και να φιλοξενούν τους ξένους.
Ο ΑΓΙΟΣ Ίερομάρτυς Λουκιανός από την νεότητά του είχε υποτάξει την σάρκα στο πνεύμα, με
ακατάπαυστη νηστεία, αγρυπνία, προσευχή και κόπο σωματικό.
Εργαζόταν σκληρά, για να κερδίζει το ψωμί του και ν’ ανακουφίζει τους φτωχούς. Δεν έβαζε ποτέ
τροφή στο στόμα του, αν δεν είχε βεβαιωθεί προηγουμένως πως προερχόταν από το εργόχειρό του
και πως κάποιος άλλος ακόμη θα έτρωγε την ημέρα εκείνη απ’ αυτό.