ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΝΟΕΜΒΡ.-ΔΕΚΕΜΒΡ.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ
ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΝΟΕΜΒΡ.-ΔΕΚΕΜΒΡ.
π. Νικόλαος (ΧΩΡΙΣ ΡΑΝΤΕΒΟΥ)
Δευτέρα: 12.30-2 μ. & 7-10 μ.μ.
Τρίτη: 12.30-2 μ. & 8.40 - 10 μ.μ.
Τετάρτη: 8.40 - 10 μ.μ.
Πέμπτη: 12.30-2 μ. & 7-10 μ.μ.
Παρασκευή:12.30 -2 μ. & 7-10 μ.μ.
Σάββατο: 12.30-2.30μ. & 7-9.30 μ.μ.

Κυριακή: 8.20-9.30 βράδυ

 

Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Φως και φωτιάΟ Άγιος Παγκράτιος (9 Ιουλίου) καταγόταν από την Αντιόχεια και έζησε στα αποστολικά χρόνια. Νεαρός ακόμα επισκέφθηκε με τους γονείς του τα Ιεροσόλυμα, όπου και βαπτίστηκε. Μετά το θάνατο των γονιών του, απελευθέρωσε τους δούλους, μοίρασε όλη την περιουσία του στους φτωχούς και αφιερώθηκε στο κήρυγμα του Ευαγγελίου. Με εντολή του αποστόλου Πέτρου πήγε στη Σικελία, όπου αργότερα αναδείχθηκε σε επίσκοπο Ταυρομενίου. Εκεί, με τον θεόπνευστο λόγο του και τα θαύματα του, τράβηξε πλήθη λαού στην πίστη του Χριστού, ακόμα και τον ηγεμόνα του νησιού Βονιφάτιο. Ο τελευταίος, ακούγοντας για τα υπερφυσικά σημεία που έκανε ο άγιος με…
Αγωγή ελεημοσύνηςΚαι τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας και τους φίλους μας ας τους οδηγήσουμε στο διδασκαλείο της ελεημοσύνης. Πρίν από κάθε άλλο ας μαθαίνη κάθε άνθρωπος αυτό το μάθημα, επειδή αυτό ακριβώς είναι ο άνθρωπος: «Είναι σπουδαίο πράγμα ο άνθρωπος και είναι τίμιος ο άνθρωπος της ελεημοσύνης». Όποιος δεν έχει αυτό το προσόν, ξέπεσε απ’ το αξίωμα τού ανθρώπου. Ε.Π.Ε. 11,132 πρώτο μέλημαΜέχρι πότε θα είμαστε σαρκικοί άνθρωποι; Μέχρι πότε θα συρώμαστε στη γη; Όλα ας τα θεωρούμε δευτερεύοντα μπροστά στο ένα και πρωτεύον, που είναι η φροντίδα για τα παιδιά, η ανατροφή τους «έν παιδεία και νουθεσία…
Αγοράτου ουρανού Όσο βρισκόμαστε σε τούτη τη ζωή, ας αποκτήσουμε ελεημοσύνες. Ή καλύτερα, ας αγοράσουμε τη σωτηρία μας με την ελεημοσύνη. Όταν ντύνης φτωχό, τον ίδιο το Χριστό ντύνεις. Ε.Π.Ε. 30,272 αγοραπωλησίες Εκκλησιαστικές Αυτοί είναι οι θησαυροί και τα κειμήλια της Εκκλησίας. Εκείνο το «Πούλησε τα υπάρχοντά σου και μοίρασε τα στους φτωχούς και έλα να μ’ άκολουθήσης» (Ματθ. ιθ' 21), που είπε ο Χριστός, καιρός να λεχτή και πρός τους προεστώτες της Εκκλησίας, για τα κτήματα της Εκκλησίας. Δεν μπορούν οι της Εκκλησίας ν’ ακολουθούν το Χριστό, αν έχουν φροντίδες για πλούτη και βιοτικά. Δυστυχώς τώρα λειτουργοί του Θεού,…
Η Εκκλησία δεν είναι κάποιο φιλανθρωπικό σωματείο. Είναι Θεανθρώπινος οργανισμός. Η φιλανθρωπία είναι μια από τις βασικές της ιδιότητες, όχι ο σκοπός της. Νομίζω η ανώτερη πράξη φιλανθρωπίας είναι η ενότητα! Το να ενωνόμαστε μεταξύ μας με την Αγάπη του Χριστού, να γινόμαστε ένα για το Χριστό μας με τη βοήθεια Του! Πολλά αδέρφια από άλλες ενορίες με ρωτούν πώς και ενώ είμαστε τόσα νέα παιδιά στην ενορία μας δεν έχουμε οργανωθεί ώστε να κάνουμε μαζί φιλανθρωπικές δραστηριότητες. Από παλαιότερα όμως το είχα σκεφτεί αυτό ήδη και είχα καταλάβει πως εμείς προσπαθούμε μια ιδιαίτερης μορφής φιλανθρωπία. Το να γίνουμε ένα,…
"Να δέχεσαι την προσφορά της αγάπης" Ήμουν πάντα επιφυλακτικός την αποδοχή προσφορών, ακόμα και εκ μέρους φίλων, μεαποτέλεσμα να τους πληγώνω, άθελα μου. Ο Γέροντας είδε αυτή την αδυναμία μου που,μέσα στην εξιδανίκευση της, έκρυβε στοιχεία εκλεπτυσμένης υπερηφάνειας και θέλησε να τηνμεταμορφώσει. Ενώ δεν του είχα κάνει ποτέ λόγο για αυτήν, σε μία συζήτηση μας, μου είπεξαφνικά: "Ξέρεις, όταν σου προσφέρουν κάτι από αγάπη, εσύ πρέπει να το δέχεσαι". Ήταν μιαάμεση και εύστοχη παρέμβαση του, με την οποία μου ξαναθύμιζε μια ξεχασμένη φράση, που μεείχε συγκινήσει στα εφηβικά μου χρόνια : "Ματαιότητα ό,τι παίρνεις από εγωισμό. Αιωνιότητα,ό,τι αποδέχεσαι με αγάπη,…
   Θέλεις να δεις το θυσιαστήριo (την αγία τράπεζα) του ανθρώπου που ελεεί; Δεν το έχτισε… κανένας άλλος, αλλά ο ίδιος ο Θεός, όχι με πέτρες, αλλά με ύλη λαμπρότερη από τον ουρανό, με ψυχές λογικές. Στα άγια των αγίων μπαίνει ο ιερέας. Μπορείς, κάνοντας τη θυσία αυτή (την κάθε πράξη αγάπης), να μπεις στον ιερότερο χώρο όπου δεν υπάρχει κανένας παρά μόνο ο Πατέρας σου, εκείνος που σε βλέπει κρυφά, εκεί που δε σε βλέπει κανένας άλλος. Μα πώς είναι δυνατό, λέει, να μη σε βλέπει κανένας, αφού το θυσιαστήριο (ο ενδεής) βρίσκεται σε δημόσιο χώρο; Το αξιοθαύμαστο είναι…
600-     ΤΟ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΚΟΥΤΙ.  Σε μια εκκλησία ενός χωριού, τέσσερις αράχνες συναντήθηκαν κι άρχισαν ψιλή κουβέντα:-Τι κακό το δικό μου, είπε η πρώτη. Δεν είμαι καθόλου τυχερή. Είχα υφάνει τον ιστό μου κάτω από μια κανδήλα και χθες το απόγευμα ήρθε ο κανδηλανάφτης και μου τον χάλασε.-Εγώ, είπε η δεύτερη, έπαθα τα ίδια. Είχα κατασκευάσει το δικό μου πάνω στο μεγάλο βιβλίο που είναι πάνω στο βήμα, όταν ένας μαυροφορεμένος ήρθε να διαβάση και μου κατάστρεψε το έργο.-Εγώ, πήρε το λόγο η τρίτη, είχα πλέξει τον ιστό μου κάτω από το αναλόγι. Ετοιμαζόμουν να ησυχάσω, όταν ήρθαν οι ψάλτες και…
597-     ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ. Όταν ο Πίος ο 10ος ήταν επίσκοπος της Μάντουας, ένα πρωί ένας φτωχός του χτύπησε την πόρτα ζητώντας ελεημοσύνη. Ο Επίσκοπος πήγε στην κουζίνα μα δε βρήκε τίποτε. Η αδελφή του έλειπε στην αγορά και είχε αφήσει την κατσαρόλα με το κρέας να βράζη. Τι να δώσει ο πονόψυχος Επίσκοπος; Δε χάνει καιρό, αρπάζει την κατσαρόλα και την δίνει στο φτωχό, που την παίρνει και φεύγει ευχαριστώντας.            Σε λίγο φθάνει η αδελφή του Επισκόπου. Πηγαίνει στην κουζίνα και βλέπει ότι έλειπε η κατσαρόλα. Συγχυσμένη τρέχει στο γραφείο του αδελφού της, φωνάζοντας:            -Μας έκλεψαν το κρέας από τη…
ΈΝΑΣ πλούσιος ειδωλολάτρης οδηγήθηκε στον Χριστό από ένα Χριστιανό Ιερέα. Λίγο πριν λάβει το άγιο Βάπτισμα, είπε στον Ιερέα πως επιθυμούσε να μοιράσει ελεημοσύνη στους φτωχούς. Ο Ιερέας τον πήρε μαζί του να επισκεφθούν τις πιο φτωχικές συνοικίες της πόλεως, για να δει ο πλούσιος με τα μάτια του την δυστυχία. Χτύπησαν την πόρτα μιας ετοιμόρροπης καλύβας. Βρήκαν έναν νέο παράλυτο κι από τα δυό του πόδια, καθισμένο πάνω σ’ ένα αχυρένιο στρώμα, να πλέκει με πολύ κόπο ψαθί. Το πρόσωπό του όμως έλαμπε από μια εσωτερική χαρά, που του προξενούσε η εγκαρτέρηση στην βασανιστική αρρώστια. Στην καλύβα δεν βρισκόταν…
Μἰα φορά ο Ζαχαρίας, ο μαθητής του Αββά Σιλουανού, χωρίς να ρωτήσει τον Γέροντα, πήρε τους άλλους αδελφούς κι έριξαν κάτω τον φράχτη για να μεγαλώσουν τον μικρό τους κήπο. Όταν το είδε ο Αββάς Σιλουανός, χωρίς να τους πει λέξη, φόρεσε τον μανδύα του και τους αποχαιρέτησε: - Εύχεσθε για μένα, αδελφοί, ήταν τα μοναδικά λόγια που έβγαλε από το στόμα του καθώς έφευγε. Εκείνοι σάστισαν που τον είδαν τόσο ξαφνικά να φευγει. - Πού πας, Αββά; τον ρώτησαν. Τί σου συμβαίνει; - Δεν μπαίνω μέσα σε τούτο το κελλί ούτε τον μανδύα βγάζω από πάνω μου, τους είπε…

katafigioti

lifecoaching