Προσευχή για το απολωλός πρόβατο, Αγίου Αμβροσίου Επισκόπου Μεδιολάνων. Έλα, Κύριε, Ιησού, ζήτησε το ένα, το χαμένο. Έλα σε μένα, που με παραμονεύουν οι λύκοι. Έλα σε μένα τον διωγμένο απ’ τον Παράδεισο. Έλα να με βρεις, που σε αναζητώ, και ζήτησε με, δέξου με και πάρε με κοντά Σου. Βάλε με πάνω στον ώμο Σου. Ένα φορτίο ευσπλαγχνίας δεν είναι για σένα βάρος. Έλα, λοιπόν, Κύριε, έλα να αναζητήσεις συ το πρόβατό Σου. Συ ο ίδιος. Φέρε με κοντά στο Σταυρό, που είναι σωτηρία για τους πλανεμένους, ανάπαυση για τους κουρασμένους, ζωή για τους νεκρούς. Έλα, και θα έρθει…

43. Όταν κάνουμε την προσευχή μας, πρέπει να πηγάζη κάθε λέξις της κατ’ ευθείαν από την καρδιά και κάθε μία απ’ αυτές τις λέξεις να διατηρή όλη τη δύναμι του περιεχομένου της. Αν αφήσουμε να εξατμισθή η ουσία ενός φαρμάκου, το φάρμακο αυτό παύει να είναι σωτήριο για τη σωματική μας υγεία. Έτσι και κατά την προσευχή. Αν λέμε τα λόγια της μη προσέχοντας στο ζωοποιό νόημά τους, μη νοιώθοντας τη αλήθειά τους στην καρδιά μας, δεν θα αποκομίσουμε ωφέλεια από την προσευχή. Γιατί η αληθινή, η καρποφόρος προσευχή γίνεται μονάχα όταν είναι προσευχή «εν πνεύματι και αληθεία». Τα λόγια…

ΈΝΑΣ Άγιος Ερημίτης είδε κάποτε τα πονηρά πνεύματα, σαν σμήνος από μελίσσι, να περικυκλώνουν τον άνθρωπο, για να τον παρασύρουν στο κακό. Κοντά του όμως στεκόταν ο φύλακας Άγγελος της ψυχής του και με γυμνό σπαθί έδιωχνε τα δαιμόνια. ΞΕΚΙΝΗΣΕ μια μέρα ο Αββάς Μακάριος να πάει όσο μπορούσε πιο βαθιά στην έρημο, για προσευχή και πνευματική μελέτη. Στον δρόμο συνάντησε ένα παράξενο πλάσμα, αναιδέστατο στην όψη, φορτωμένο με σωρό μικρά και μεγάλα δοχεία, που το καθένα είχε κι από ένα φτερό. Παραξενευτηκε ο Γέροντας από την ακατανόητη εκείνη μορφή και στάθηκε να την περιεργασθεί. Ο άλλος, φανερά ενοχλημένος, του φώναξε…

Διαβιβαστής φιλότιμος.  Το έτος 1948 στις 20 Απριλίου κλήθηκε να υπηρέτηση την Πατρίδα. Παρουσιάστηκε στην Κόρινθο, μετά δε από δύο ήμερες μετετέθη στο Κέντρο Βασικής Εκπαιδεύσεως Τριπόλεως και πήρε την ειδικότητα του διαβιβαστού. Κατόπιν πήρε μετάθεση στο Αγρίνιο. Τον ρωτούσαν:— Τι μέσο έχεις και πήρες τόσο καλή ειδικότητα;— Δεν έχω μέσο.— Άστ’ αυτά.— Έ..., τον Θεό, απαντούσε.Και πράγματι «ην Κύριος μετ’ αυτού και ην ανήρ επιτυγχάνων».Η αγάπη του προς τους άλλους έφθανε μέχρι θυσίας. Έκανε τις υπηρεσίες τους, εργαζόταν πολύ. Όταν κάποιος ζητούσε έξοδο, ο Αρσένιος πρόθυμα τον αντικαθιστούσε. Πολλοί εκμεταλλεύονταν την καλωσύνη του και τον θεωρούσαν κορόιδο. Ο ίδιος…

446-     ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ. Πόσο υπεύθυνη δεν είναι η θέσις των γονέων, που με την άτακτη συμπεριφορά των διαστρεβλώνουν τις συνειδήσεις των παιδιών των! -Γιατί, παιδί μου, ρωτούσε κάποτε με περιέργεια η θεία τον ανηψιό της, γιατί θες να είσαι τόσο μεγάλος όσο ο μπαμπάς σου; -Για να μην έχω κι εγώ να λέω προσευχές, απήντησε ο μικρός με αφέλεια.   448-     ΕΠΙΚΑΙΡΟΙ ΕΠΙΚΛΗΣΕΙΣ. Από γονείς που δικαιολογούν το χαριτωμένο τους αγοράκι γιατί δε θέλησε να πάη στην εκκλησία και στο μάθημα της Κατηχήσεως, ελευθέρωσέ μας, Κύριε!             Από γονείς που θεωρούν το παιδί τους σαν ένα μικρό…

Ο ΑΒΒΑΣ Ιωάννης ο Κολοβός προσέυχόταν χρόνια στον Θεό να τον απαλλάξει από τα πάθη που φώλιαζαν μεσα του κι απ’ όλες τις ανθρώπινες αδυναμίες. Όταν επιτέλους πήρε αυτό το χάρισμα, έγινε αμέριμνος. Στο βάθος όμως της ψυχής του υπήρχε κάποια ανησυχία. Πήγε λοιπόν να συμβουλευτεί τον Γέροντά του, τον Αββά Ποιμένα. - Βλεπω τον εαυτό μου σε μεγάλη ανάπαυση, Αββά. Δεν έχω πια κανένα πολεμο. - Πήγαινε αμέσως και παρακάλεσε τον Θεό να σου ξαναστείλει τους πειρασμούς που είχες πρώτα, του είπε αυστηρά ο Όσιος. Δεν έμαθες ακόμη πως με τον πνευματικό αγώνα προκόβει η ψυχή στην αρετή; Ο…

40.     «Οι ουρανοί διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα. Ημέρα τῇ ἡμέρᾳ ἐρεύγεται ῥῆμα, καὶ νὺξ νυκτὶ ἀναγγέλλει γνῶσιν.» (Ψαλμ. ιη’ 2, 3). Αυτή η σιωπηλή αλλά τόσο εύγλωτος διακήρυξις των ουρανών, ότι είναι ποίημα του Παντοδύναμου και Πανσόφου, βρίσκει βαθειά απήχησι στις καρδιές των ανθρώπων. Και τώρα, αφ’ ότου εσαρκώθη ο Υιός του Θεού, όλη η δόξα του Δημιουργού και του έργου του -της κτίσεως,- διακηρύσσεται σ’ εμάς μες από το Ευαγγέλιο και την Αγία Εκκλησία. Με τη φωνή κηρύκων του Ευαγγελίου. Με τη φωνή των λειτουργών, των ιερέων, των αναγνωστών, των ψαλτών. Με…

και Δαβίδ Ο Δανιήλ ανέβηκε άθικτος από το λάκκο, αφού νίκησε τα θηρία. Έτσι και ο Δαβίδ βγήκε από το σπήλαιο, αφού νίκησε κάτι άλλα θηρία, πολύ χειρότερα. Όπως στο Δανιήλ βρίσκονταν τα λιοντάρια, αγριώτερα από όλα τα θηρία, έτσι το Δαβίδ τα θηρία, τα πάθη, του επετέθησαν. Από τη μια μεριά αντιμετώπισε ένα θηρίο, το θυμό για τα παρελθόντα. Από την άλλη τo φόβο για τα μέλλοντα. Και τα δύο όμως θηρία τα αποστόμωσε, διδάσκοντας στην πράξι, ότι δεν υπάρχει τίποτε πιο ασφαλές από το να σεβαστής τη ζωή των εχθρών σου και τίποτε πιο σφαλερό από το να…

36. Όταν παρακαλής τον Θεό να σου συγχωρήση τα αμαρτήματα, πίστευε ακράδαντα ότι θα το κάμη. Ο Κύριος είναι πάντοτε πρόθυμος να συγχωρήση τον αμαρτωλό, που αληθινά και ειλικρινά ζητεί την άφεσι. Τα πλήθη των αμαρτιών μας είναι ένα τίποτε μπροστά στην άβυσσο του θείου ελέους. Μας λέγει ο ίδιος ο Κύριος: «Πάντα όσα αν προσευχόμενοι αιτείσθε, πιστεύετε ότι λαμβάνετε, και έσται υμίν» (Μαρκ. ια’ 24). Το να μην είμαστε λοιπόν βέβαιοι ότι θα λάβουμε αυτό που ζητήσαμε, είναι βλασφημία κατά του Θεού. 37. Κατέχουμε μία πυξίδα, που μας δείχνει κατά που πρέπει να πλέουμε, στο πέλαγος της παρούσης ζωής.…

«Αλλά ο Ιακώβ απάντησε: Δε θα σε αφήσω αν δε με ευλογήσεις» (Γέν. 32:26)    Κάποτε ο Γ. Μίλλερ άρχισε να προσεύχεται καθημερινά για πέντε φίλους του. Έπειτα από πολλούς μήνες, ένας απ’ αυτούς πίστεψε στο Χριστό. Δέκα χρόνια αργότερα, πίστεψαν άλλοι δύο. Για να σωθεί ο τέταρτος πέρασαν 25 ολόκληρα χρόνια. Ο Μίλλερ εξακολούθησε να προσεύχεται επίμονα για τον πέμπτο φίλο του μέχρι το θάνατό του, και στη διάρκεια των 52 εκείνων χρόνων ποτέ δεν έπαψε να ελπίζει ότι κι αυτός θα δεχόταν το Χριστό. Η πίστη του ανταμείφτηκε, γιατί πολύ σύντομα μετά το θάνατό του σώθηκε κι ο…