56. Μερικές φορές, έχουμε την εντύπωσι ότι προσευχόμαστε θερμά, αλλά η προσευχή δεν φέρει στην καρδιά μας τους καρπούς της ειρήνης και της χαράς, τα πολύτιμα αυτά χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Γιατί; Ο λόγος είναι ότι, λέγοντας την προσευχή μας, δεν έχουμε ειλικρινά μετανοήσει για τα αμαρτήματα που μας βαραίνουν και με τα οποία λυπήσαμε τον Κύριο. Αν όμως τα θυμηθούμε με πόνο και συντριβή, τότε «η ειρήνη του θεού, η πάντα νουν υπερέχουσα» (Φιλιππ. δ’ 7) θα κατακλύση την καρδιά μας.
Στις προσευχές της Ορθοδόξου Εκκλησίας, υπάρχει μία απαρίθμησις αμαρτημάτων, αλλά όχι όλων. Συχνά λοιπόν συμβαίνει να μην αναφέρωνται ωρισμένα προσωπικά μας αμαρτήματα. Αυτά, πρέπει να τα φέρουμε μόνοι μας στον νου κατά τη διάρκεια της προσευχής μας. Να αναγνωρίζουμε έτσι τη σοβαρότητά τους και να νοιώθουμε ταπείνωσι και συντριβή. Αυτή είναι η προϋπόθεσις της καρποφόρου προσευχής.
57. Τα γνωρίσματα της αληθινής προσευχής είναι: αγάπη στον Θεό, άδολος καρδιά και απλότης. Πρέπει η προσευχή μας να γίνεται «εν πνεύματι», γιατί ο Θεός είναι πνεύμα και όχι σάρκα. Πρέπει η προσευχή μας να γίνεται «εν αληθεία», γιατί ο Θεός είναι αλήθεια. Τα ίδια ισχύουν και για την προσευχή που απευθύνεται στους Αγίους. Δεν πρέπει να τους επικαλήσαι με τα χείλη, αλλά μες από τα βάθη της ψυχής. Τότε θα σε εισακούσουν. Μη ξεχνάς ότι η Γραφή βεβαιώνει πως σάρκα και αίμα δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του θεού, αλλά το καθαρό πνεύμα που διακατέχεται από την αγάπη του Θεού (Α’ Κορ. ιε’ 50).
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 41-42)