92. Κάποιος, που έννοιωσε ακηδία κατά την ώρα της προσευχής και το σώμα του αναζητούσε τον ύπνο, στήριξε τον εαυτό του με την εξής εσωτερική ερώτηση: «Με ποιόν συνομιλείς, ψυχή μου;». Και κατόπιν, λαμβάνοντας ζωηρά υπόψιν ότι βρισκόταν μπροστά στον Κύριο, άρχισε να προσεύχεται με πολύ αίσθημα και ζέσι. Η διάνοιά του και η καρδιά του φωτίσθηκαν και ο ίδιος αισθανόταν σαν αναγεννημένος. Αυτό δείχνει τι σημαίνει να νιώθουμε τον ζώντα Θεό ενώπιον μας και να του μιλάμε μέσα στο αίσθημα της παρουσίας του. Αν μιλώ στους ανθρώπους, που είναι μαζί μου, όχι βαρετά για να μη τους προσβάλω, πως…

Οι αββάδες Μακάριος και Παύλος Στο ερημικό βουνό της Φέρμης ασκήτευε ο αββάς Παύλος. Είχε για κανόνα να κάνει κάθε μέρα τριακόσιες ευχές.Για να μη χάνει τον αριθμό έβαζε στον κόρφο του τριακόσια πετραδάκια και μόλις έλεγε μια ευχή πετούσε ένα. Έτσι, τελειώνοντας τα πετραδάκια, τελείωναν οι ισάριθμες ευχές. Ο όσιος αυτός Παύλος πήγε και βρήκε τον όσιο Μακάριο τον Αλεξανδρέα και του λέει:- Αββά, θλίβομαι.- Γιατί; Τί σου συμβαίνει;- Να, έμαθα ότι σε κάποιο χωριό μένει μια μοναχή, που με ξεπερνά στην άσκηση. Εκτός από Σάββατο και Κυριακή ουδέποτε τρώει. Και κάνει καθημερινά επτακόσιες ευχές. Όταν το πληροφορήθηκα αυτό,…

Εκείνος λοιπόν που θέλει να καθαρίσει την καρδιά του πρέπει να τη θερμαίνει δια παντός με τη μνήμη του Κυρίου Ιησού, έχοντας αυτήν μόνο ως ακατάπαυστη μελέτη και έργο. Γιατί, όποιος θέλει ν’ απορρίψει τη σαπίλα, δεν πρέπει άλλοτε να προσεύχεται και άλλοτε όχι, αλλά ν’ ασχολείται πάντοτε με την προσευχή μέσα στη φύλαξη του νου, ακόμα κι αν είναι έξω από τους ευκτήριους οίκους. Γιατί, όπως εκείνος που θέλει να καθαρίσει τον χρυσό, αν αφήσει και για λίγο ακόμα να σταματήσει η φωτιά του χωνευτηρίου, κάνει πάλι σκληρή την καθαριζόμενη ύλη, έτσι κι εκείνος που άλλοτε ενθυμείται τον Θεό…

Κατά την εποχή του Σωκράτους, υπήρχαν στην Αθήνα δυο ονομαστοί γλύπτες, ο Πράξις κι ο Νικίας. Ο πρώτος είχε μεγάλο ταλέντο, αλλά ήταν νωθρός κι άσωτος. Έτσι, αφού είχε φτιάξει μερικά έργα, παράτησε τέλος την τέχνη του και γύριζε διαρκώς στα καπηλειά. Ο άλλος είχε μικρότερο ταλέντο, αλλά ήταν πολύ εργατικός κι επιμελής. Ρώτησαν, λοιπόν, κάποτε τον φιλόσοφο, ποιόν από τους δύο θεωρούσε μεγαλύτερο καλλιτέχνη. Κι εκείνος αποκρίθηκε:— Τον Νικία. Γιατί η αξία ενός ανθρώπου δεν κρίνεται από τα προσόντα του, αλλά από τη χρήσι των προσόντων του.(Ψιχία από της τραπέζης, Συλλογή Κ. Κούρκουλα, Αθήνα 1973, Νο925 Τα δυο σκυλάκια…

Κάποιος συγγραφεύς υποστηρίζει ότι υπάρχουν τρεις τρόποι με τους οποίους οι άνθρωποι νοιώθουν τη ζωή. Πολλοί την βλέπουν σαν ένα αναπαυτικό κρεββάτι, επάνω στον οποίον ξαπλώνονται και ζητούν να υπηρετούνται απ’ όλους τους άλλους. Είναι οι οπαδοί του ηδονισμού και της απολαύσεως. Γρήγορα όμως καταντούν οι άνθρωποι αυτοί δυστυχείς, γιατί το κρεββάτι της ζωής δεν είναι τόσο αναπαυτικό όσο το φαντάζονται. Γι’ αυτό στριφογυρίζουν με αγωνία και πόνο επάνω σ’ αυτό. Άλλοι αντιλαμβάνονται τη ζωή σαν ένα μεγάλο καλάθι, που αγωνίζονται να το γεμίσουν οπωσδήποτε. Γνώσεις, χρήμα, χτήματα, φήμη, δόξα είναι το υλικό, με το οποίον προσπαθούν να το πληρώσουν.…

Ομιλία π. Δημητρίου Τσουρούς (εφημερίου Ι.Ν. Αγίων Αναργύρων Ν. Σμύρνης).Παραμονή Πρωτοχρονιάς 31 / 12 / 2018, Ι.Ν. Αγίας Φωτεινής Ν. Σμύρνης.Περί αξιοποιήσεως χρόνου. «Ο χρόνος τρέχει και δεν περιμένει αυτόν που αργοπορεί […] Και όπως δεν μπορείς να ανακόψεις το ρέμα του ποταμού, […] έτσι ούτε και τον χρόνο που τρέχει μπορείς να συγκρατήσεις […], εκτός αν τον προλάβεις από νωρίς. Γι’ αυτό τώρα που μπορείς, προτού περάσει ο καιρός, άρπαξε γερά τις εντολές του Θεού και εφάρμοσέ τες» (παράφραση ΕΠΕ 7.154). Με αυτά τα προειδοποιητικά λόγια, Σεβασμιώτατε, σεβαστοί πατέρες και αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, ο Μέγας Βασίλειος, ο άγιος του…

Η δύναμη της κοινής προσευχής  - Γέροντα, μερικές φορές νιώθω την ανάγκη να μείνω στο κελλί και να κάνω πνευματικά παρά να πάω στην Ακολουθία.- Αυτό που θα γίνη στην Ακολουθία, μπορεί να γίνη άλλη ώρα; Δεν μπορεί να γίνη. Ενώ αυτό που θα κάνης στο κελλί, μπορεί να γίνη και άλλη ώρα.- Στην εκκλησία, Γέροντα, δεν νιώθω πάντα την αλλοίωση που νιώθω στο κελλί.- Κοίταξε· η κατ' ιδίαν προσευχή είναι προετοιμασία για την κοινή. Η κοινή προσευχή από άποψη ποιότητος μπορεί να είναι κατώτερη από την κατ' ιδίαν, γιατί στον ναό δεν μπορείς να κινηθής ελεύθερα, όπως όταν είσαι…

Αδελφοί μου, ας μεριμνήσουμε με άγρυπνη φροντίδα για τις ψυχές μας. Ποιος θα μας ξαναδώσει αυτό το χρόνο, αν τον χάσουμε; Πραγματικά θα ’ρθει ώρα που θ’ αναζητήσουμε αυτές τις ημέρες και δεν θα τις βρίσκουμε. Ο αββάς Αρσένιος έλεγε πάντοτε στον εαυτόν του: «Αρσένιε, για ποιο λόγο άφησες τον κόσμο;» Εμείς όμως ζούμε με τόση αμέλεια που ούτε ξέρουμε γιατί αφήσαμε τον κόσμο, ούτε ξέρουμε τι σημαίνει αυτό που θελήσαμε. Γι’ αυτό, όχι μόνο δεν προκόβουμε, αλλά και πάντοτε είμαστε γεμάτοι θλίψη. Και αυτό μας συμβαίνει επειδή δεν παρακολουθούμε άγρυπνα την καρδιά μας. Πραγματικά, αν θέλαμε λίγο ν’ αγωνιστούμε…