92. Κάποιος, που έννοιωσε ακηδία κατά την ώρα της προσευχής και το σώμα του αναζητούσε τον ύπνο, στήριξε τον εαυτό του με την εξής εσωτερική ερώτηση: «Με ποιόν συνομιλείς, ψυχή μου;». Και κατόπιν, λαμβάνοντας ζωηρά υπόψιν ότι βρισκόταν μπροστά στον Κύριο, άρχισε να προσεύχεται με πολύ αίσθημα και ζέσι. Η διάνοιά του και η καρδιά του φωτίσθηκαν και ο ίδιος αισθανόταν σαν αναγεννημένος. Αυτό δείχνει τι σημαίνει να νιώθουμε τον ζώντα Θεό ενώπιον μας και να του μιλάμε μέσα στο αίσθημα της παρουσίας του. Αν μιλώ στους ανθρώπους, που είναι μαζί μου, όχι βαρετά για να μη τους προσβάλω, πως τολμώ να μιλώ έτσι με τον Κύριο;
93. Να είσαι καλός με όλους, ελπίζοντας ότι, σύμφωνα με τη δικαιοσύνη του Θεού, «εν ω μέτρω μετρείς, μετρηθήσεταί σοι» (Ματθ. ζ’ 2). Γιατί το καλό που έκαμες στον πλησίον σου, θα γυρίση, αργά ή γρήγορα, σε σένα. Όπως και το κακό που κάνει κανείς στον πλησίον του αργά ή γρήγορα γυρίζει στον ίδιο. Θυμήσου ότι είμαστε ένα σώμα, ότι εμείς οι πολλοί ένας άρτος είμαστε, όπως διδάσκει ο θείος Παύλος (Α’ Κορ. ι’ 17).
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 55-56)