32. Συλλογίσου, πως βλέπεις το απρόσιτο Φως, από το οποίο πηγάζει το φως του ήλιου, της σελήνης και των άστρων. Ότι βλέπεις την άπειρο Αγάπη, που έστειλε τον Μονογενή Υιό της στον κόσμο για να σώση τον κόσμο από τον αιώνιο θάνατο (Ιω. γ’ 16, 17). Ότι ατενίζεις την Άναρχο Ωραιότητα, από την οποία προέρχονται όλες οι ομορφιές της κτίσεως και, μαζί τους, εκείνη του ανθρώπου. Συλλογίσου, πως βλέπεις τον Δημιουργό του ουρανού και της γης, όλον αγάπη και λάμψι, μέσα στο απρόσιτο φως της τελειότητός του. Τι θα αισθανόσουν σ’ αυτή την περίπτωση; Η χριστιανική πίστη μας ετοιμάζει γι’…

31. Για πολύ καιρό, δεν καταλάβαινα καθαρά πόσο είναι αναγκαίο να ενισχύεται η ψυχή από το Άγιο Πνεύμα. Αλλά τώρα, ο πανοικτίρμων Κύριος με αξίωσε να γνωρίσω πόσο απαραίτητο είναι αυτό. Ναι, μας χρειάζεται η ενίσχυσις του Αγίου Πνεύματος κάθε στιγμή της ζωής μας, όπως και η αναπνοή. Μας είναι αναγκαία κατά την προσευχή και καθ’ όλο τον βίο μας. Χωρίς αυτή την ενίσχυσι και στήριξι, η καρδιά κλίνει προς την αμαρτία και κινδυνεύει να πέση στον πνευματικό θάνατο. Η προαίρεσίς μας αδυνατίζει και δυσκολεύεται να στραφή προς κάθε τι το καλό. Αλλά η καρδιά μας πρέπει να μένη στο…

28. Δόξα σοι, Λυτρωτή μου, Παντοδύναμε Θεέ! Δόξα σοι, ω πηγή του ελέους! Δόξα σοι, Κύριε σπλαχνικέ, που πάντοτε είσαι έτοιμος να ακούσης την προσευχή μου και να με σώσης από την ανομία μου! Δόξα σοι, Παντεπόπτη, που η ματιά σου με περιβάλλει με αγάπη και διεισδύει έως τα κατάβαθα του είναι μου! Δόξα σοι! Δόξα σοι! Δόξα σοι, γλυκύτατε Ιησού, Λυτρωτή μου! 29. Το πιο πολύτιμο δώρημα του Θεού, που έχουμε ανάγκη και το εξασφαλίζουμε συχνά με την προσευχή, είναι η ειρήνη της καρδιάς. Ο ίδιος ο Κύριος μας είπε: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ…

26. Όταν προσεύχεται κανείς από ανάγκη, δεν κάνει θεάρεστο προσευχή. Πρέπει η προσευχή μας να είναι αυθόρμητος, πηγάζοντας κατ’ ευθείαν από την καρδιά. Γιατί «ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός» (Β’ Κορ. θ’ 7). 27. Ω ψυχή μου! Να θυμάσαι την ουράνια αξία σου και να μην επηρεάζεσαι από τα φθαρτά και γήινα. Να τιμάς επίσης την ουράνια αξία του διπλανού σου και να μη σε παρασύρη εναντίον του το μίσος. Αγάπα με όλο σου το είναι κάθε τι το πνευματικό και το ουράνιο. Μην προσκολλάσαι σε ό,τι είναι υλικό, γήινο. Να θυμάσαι ότι ο ίδιος ο Κύριος μας έδειξε, όταν…

24. Ο Ναός είναι ο τόπος, όπου συντελείται το μυστήριο της αφέσεως των αμαρτιών μας. Ας σέβεσαι αυτόν τον τόπο, όπου η ψυχή σου απαλλάχθηκε από τους ρύπους της, όπου συμφιλιώθηκες με τον θεό, όπου έλαβες την αληθινή ζωή του πνεύματος. Πόσες φορές εδώ μέσα ο Κύριος μου ξέπλυνε τις ανομίες μου και έτσι με αξίωσε να δεχθώ τα χαρίσματά του! Δόξα σοι, Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού! Συ είσαι «ο ιλασμός περί των αμαρτιών ημών, ου περί των ημετέρων δε μόνον, αλλά και περί όλου του κόσμου» (Α’ Ιω. β’ 2). 25. Δύο δυνάμεις, απ’ ευθείας αντίθετες η…

23. Οι εορτές της εκκλησίας μας φέρουν στη μνήμη κάποιο γεγονός της θείας οικονομίας ή κάποιο άγιο πρόσωπο. Το γεγονός ή το πρόσωπο αυτό πρέπει να συγκεντρώνει την ευλαβική προσοχή μας, ώστε να φωτίζεται η ψυχή από τη σημασία του και το πνευματικό του μεγαλείο. Έτσι, φέρουμε μπροστά στα μάτια του εσωτερικού μας ανθρώπου τον Κύριο, τη Μητέρα του, τους Αγγέλους και του Αγίους. Αναλογιζόμαστε τη σχέσι καθενός απ’ αυτά τα πρόσωπα με τον θεό και τι επίδρασι έχουν σε όλη την Εκκλησία.Πρέπει λοιπόν να ερευνούμε και να μαθαίνουμε την ιστορία του γεγονότος ή του προσώπου, που εορτάζουμε. Να τα…

22.  Ο άνθρωπος διαρκώς φθείρεται εξ αιτίας της αμαρτίας.  Έχει λοιπόν ανάγκη ενός καθημερινού Σωτήρος, που διαρκώς να βρίσκεται κοντά του.  Αυτός ο Σωτήρ είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού.  Αρκεί να τον επικαλήσαι με ζώσα, φωτεινή πίστι και θα σε σώζη.  Άπειρες φορές με έσωσε έτσι και εμένα. Αυτές οι σωτηρίες ήσαν τόσο έκδηλες, όπως, για παράδειγμα, η επίσκεψις ενός ελευθερωτού στη φυλακή, από όπου βγάζει ένα κατάδικο.  Είναι αναγκαίο να λαμβάνουμε πείρα, στην ίδια μας τη ζωή, αυτής της δυνάμεως της πίστεως.  Να δοκιμάζουμε τη γλυκύτητα της προσευχής.  Το αίσθημα της αφέσεως των αμαρτιών. (Η εν…

19. Όταν είναι να προσευχηθής στην Υπεραγία Θεοτόκο, έχε πριν την ακράδαντο βεβαιότητα, ότι δεν πρόκειται να φύγης από μπροστά της χωρίς να βρής έλεος. «Ουδείς προστρέχων επί σοι κατησχυμμένος από σου εκπορεύεται», ψάλλει η Εκκλησία με πίστι στη Θεομήτορα. Το να έχουμε αυτή τη βεβαιότητα, αυτή την ανεπιφύλακτο εμπιστοσύνη, είναι σωστό και δίκαιο. Είναι άπειρο το έλεος της Μητέρας του Ελεήμονος Θεού. Το έλεος της το μαρτυρεί η Εκκλησία όλων των εποχών και όλων των τόπων. Δεν υπάρχει περίπτωσις να αδιαφορήση για μας η Παναγία. 20. Το δένδρο, όταν είναι καλά ριζωμένο στη γη, μεγαλώνει και καρποφορεί. Η ψυχή…

15. Ο Θεός μεταδίδει μία ακατανίκητο, ανερμήνευτο δύναμι στο ζωοποιό ξύλο του Σταυρού. Την ίδια δύναμι παρέχει και στο Μυστήριο της αναιμάκτου θυσίας, στη Θεία Ευχαριστία. «Μέγας ει, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα σου!» Χωρίς όρια είναι η παντοδυναμία σου. Ό,τι αγγίζει η δύναμίς σου και η χάρις σου, γίνεται ζωοποιό. 16. Αν ποθής να διορθώσης κάποιον από τα πταίσματά του, μη νομίσης ότι τον διορθώνεις με τη δική σου δύναμι. Προσευχήσου στον Θεό, τον «ετάζοντα καρδίας και νεφρούς» με όλη σου την ψυχή, να φωτίσει ο Ίδιος την καρδιά εκείνου του ανθρώπου. Αν ο Κύριος δη ότι πράγματι προσεύχεσαι…

13. «Εγώ είμι Κύριος ο Θεός σου, Θεός ζηλωτής» (Εξόδ. κ’ 5). «Την δόξαν μου ετέρω ου δώσω» (Ησ. μβ’ 8). Όταν ξεστρατίζω από το άγιο θέλημά του και η καρδιά μου στρέφεται προς τις ματαιότητες, ο Θεός δείχνει τη ζηλοτυπία του, τη λύπη του για το ότι δίνω τη δόξα, που του οφείλω, σε άλλα αντικείμενα. Ακούω τότε τη φωνή του μέσα μου να λέγη: Δεν δίνω τη δόξα μου σε άλλον. Θα σε παιδεύσω με τη ράβδο της αληθείας μου, για να μάθης ότι κανείς άλλος δεν μπορεί να οικειοποιηθεί τη δόξα μου. Στρέψε την καρδιά σου πάλι…