ΈΝΑΣ μαγιστριανός (αξιωματικός του βυζαντινού στρατού) πήγαινε μαζί με τον υπασπιστή του σε κάποια εμπιστευτική αποστολή. Καθώς περνούσαν, τρέχοντας πάνω στα γρήγορα άλογά τους, σ’ έναν δρόμο ερημικό, σκόνταψαν πάνω σ’ ένα ολόγυμνο πτώμα που κειτόταν καταμεσίς του δρόμου. - Ο δυστυχισμένος σίγουρα θα έχει πέσει θύμα ληστών, που λυμαίνονται τούτα τα μέρη, είπε ο αξιωματικός. Αψηφώντας κάθε κίνδυνο που κι ο ίδιος διέτρεχε, όσο αργοπορούσε στ’ άγρια εκείνα μέρη, κατέβηκε από τ’ άλογο, έβγαλε την χλαίνα του και τύλιξε το γυμνό αιμόφυρτο σώμα. Ύστερα άνοιξε έναν πρόχειρο τάφο με την βοήθεια του συντρόφου του κι εθαψε τον άγνωστο. Όταν…

Ένας ήλιος μέσα στο κελλί  Καθώς ο εκλεκτός μοναχός Λάζαρος διακονούσε στο ιατρείο της Ι. Μονής Διονυσίου, είχε την ευκαιρία να πληροφορηθή στις 11 Φεβρουαρίου 1958 ένα εξαίσιο γεγονός. Ο απλούστατος παραδελφός του π. Ιερόθεος του είπε: - Πάτερ Λάζαρε, ένα θαυμαστό πράγμα μου συνέβη αυτές τις ημέρες!- Λέγε, π. Ιερόθεε, σ’ ακούω…- Αδελφέ, σου λέω αυτά τα πνευματικά, γιατί γνωρίζω ότι είσαι μυστικός. Που ξεθαρρώ να τα πω σ’ άλλο!... Θα με περάση για τρελλό…- Έχεις δίκιο! Λέγε μου ν’ ακούσω, κι εγώ δεν θα τα πω σε κανένα.- Αυτές τις ημέρες που έρχεται η αποκριά της Τυροφάγου, και…

Σ’ αναζητώ… Σ’ αναζητώ Χριστέ μου,στα χρώματα, στ’ αρώματατης θάλασσας και τ’ ουρανού.Στη μουσική της πλάσης Σου,σε κάθε δάκρυ και χαρά.Σ’ αναζητώ σ’ όλες εκείνες τις ψυχέςπου είναι ολόγυρά μου.Στις αγιασμένες τις μορφέςπου ζήσανε για σένα…Σ’ αναζητώ εντός μου… Κύριε, φώτισε το νου,το σκότος της καρδιάς μου.Μάθε με πώς να σ’ αγαπώκαι πώς να προχωρώμέχρι του τέλους…Αξίωσέ με να ποθώ το ουράνιο κοίταγμά Σου.Η αγάπη μόνο να κινεί όλα τα βήματά μου. Δώσε μου εκείνη τη χαρά,εκείνη την ειρήνηπου ‘βαλες μέσα στις καρδιέςστ’ αγαπημένα Σου παιδιά.Τα δάκρυα μόνο να κυλούνγια τη δική Σου αγάπη.Δώσε μου πίστη δυνατήπου φόβο δε γνωρίζει,να…

46. «Ρημάτων δεήσεως, Ιωακείμ συν Άννη βοά, συ επήκουσας μόνος, ο Ποιητής και Θεός και της ατεκνίας την λύσιν, συ παρασχών» (ΜΔ).Οι Θεοπάτορες Ιωακείμ, και Άννα έκαναν την ατεκνία τους θέμα προσευχής, κατά την παράδοσι των ευσεβών ατέκνων συζύγων της Π. Διαθήκης (πρβλ. την περίπτωσι της Άννας, μητέρας του προφήτου Σαμουήλ, Α' Βασ. Α’ 19, της Ελισάβετ, μητέρας του Βαπτιστού Ιωάννου, Λουκ. κα' 15 κλπ.). Ο Θεός άκουσε τις προσευχές τους και με θαυματουργικό τρόπο έλυσε τη στείρωσι της Άννας.Ο Ι. Δαμασκηνός, προσπαθώντας να ερμηνεύση το θαύμα, γράφει: «Για ποιο λόγο γεννήθηκε η Μητροπάρθενη από γυναίκα στείρα; Γιατί έπρεπε, αυτό…

Ένας επίσκοπος κάποτε, περιοδεύοντας τα χωριά της επαρχίας του, έφτασε σ’ ένα πολύ μακρινό χωριουδάκι. Ζήτησε να δη τον ιερέα. Ύστερα από αρκετή ώρα παρουσιάστηκε μπροστά του ένας απλοϊκός χωρικός, μόλις είχε γυρίσει από το χωράφι και φορούσε τα ρούχα της δουλειάς. Ήταν ο ιερέας του χωριού! Ο επίσκοπος δεν έμεινε ικανοποιημένος. Ήθελε πιο ευπαρουσίαστο τον λειτουργό του Υψίστου. Η άλλη μέρα ήταν Κυριακή. Ο ιερέας ετοιμάστηκε να λειτουργήση κι ο επίσκοπος δεν τον άφηνε από τα μάτια του. Ήθελε να τα παρακολουθήση όλα. Θα έβρισκε ίσως πολλά σφάλματα στον αγροίκο εκείνο χωρικό. Παράδοξο όμως! Από τη στιγμή που άρχισε…

Όταν φέρνουμε υπερήφανο λογισμό, τα κάνουμε θάλασσα -    Γέροντα, είμαι πολύ απρόσεκτη· όλο ζημιές κάνω.-    Φαίνεται, θα υπάρχη μέσα σου κρυφή υπερηφάνεια. Επειδή ο Θεός σε αγαπάει, λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι1· κάνεις μια ζημιά και ταπεινώνεσαι. «Ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται» .-    Γέροντα, φοβάμαι να ξανασιδερώσω, γιατί έκαψα ένα ξένο ράσο.-    Να κάνης τον σταυρό σου και να σιδερώνης.-    Μήπως ήταν του πειρασμού;-    Σπάνια μια ζημιά είναι από φθόνο του διαβόλου· συνήθως είναι από υπερήφανο λογισμό. Όταν φέρνουμε υπερήφανο λογισμό, τα κάνουμε θάλασσα. Κι εσύ, φαίνεται, έφερες υπερήφανο λογισμό.-    Γιατί κάηκε το ράσο και δεν έπαθα εγώ ζημιά;-     Γιατί το…

Ο ΑΒΒΑΣ Τιμόθεος, ο νέος Πρεσβύτερος της σκήτης, είπε μια μέρα που συζητούσε με τον Όσιο Ποιμένα για μια γνωστή του γυναίκα στην Αλεξάνδρεια, πως πόρνευε και τον μισθό της τον έδινε ελεημοσύνη. - Ο Θεός θα την ελεήσει και τελικά θα σωθεί, είπε ο Όσιος. Ύστερα από λίγο καιρό ανέβηκε στην σκήτη η μητέρα του Αββά Τιμοθέου, να δει τον γιό της. Εκείνος τότε την ρώτησε για την αμαρτωλή γυναίκα. - Εξακολουθεί, δυστυχώς, την ίδια ζωή, του είπε εκείνη. Η πελατεία της έχει πολύ αυξηθεί, αλλά κι αυτή έχει υπερβολικά αυξήσει τις ελεημοσύνες της. Ο Αββάς Τιμόθεος το ανέφερε…

"Έλα να σου διαβάσω την ευχή και θα γίνεις καλά" Σε περίμενα! Δεν πίστεψες ούτε στα λόγια μου, ούτε στις διαβεβαιώσεις μου,αλλά ούτε και στις προσευχές μου. Να σε πάρει η ευχή, ευλογημένη, διέκοψες τις διακοπές σου, που τις είχες τόση ανάγκη και έτρεξες να με βρεις. Λες και οι ευχές μου δε σε φθάνανε εκεί που ήσουν, και ήρθες εσύ εδώ.Με αυτά τα λόγια την υποδέχθηκε ο Παππούλης τη φοιτήτρια, θέλοντας έμμεσα, να δείξει και την δυσφορία του για την ολιγοπιστία της. Και στη συνέχεια πρόσθεσε: -Έλα, πες μου τώρα, τί σου είπαν οι γιατροί που σε εξέτασαν;-Ό,τι ακριβώς…

950. Η ΜΟΙΡΑΣΙΑ. Κάποιος καλοντυμένος βουλευτής πλησιάζει ένα απογοητευμένο εκλογέα του: - Σύντροφε, του λέγει, οι πόθοι σου πόθοι μου, οι ελπίδες σου ελπίδες μου, οι αξιώσεις σου αξιώσεις μου.- Ναι, μα δεν λες το παλτό μου παλτό σου, του απαντά εκείνος. 1047. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΑ ΣΕ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ. Ένας νέος όταν πίστεψε στον Χριστό είπε σ’ ένα ηλικιωμένο φίλο του πεπειραμένο και πιστό:- Τώρα βέβαια, που έγινα χριστιανός θα χρειασθεί να εγκαταλείψω πια τις παρέες και τους παλιούς φίλους μου.- Α! όχι, παιδί μου, δεν είναι ανάγκη να το κάνεις συ αυτό. Ο κόσμος αυτός τώρα μόνος του θα σ΄εγκαταλείψει…

Προσεύχεται εν μέσω σφαιρών  «Μια μέρα», συνεχίζει ο κ. Παντελής, «ήμασταν πάνω σε ένα ύψωμα που λεγόταν "Φονιάς". Μας είχαν αποκλείσει οι αντάρτες και δεν μπορούσαμε να φύγουμε από πουθενά, γιατί δεν υπήρχε διέξοδος. Ο Αρσένιος ήταν όρθιος. Οι σφαίρες έπεφταν και σφύριζαν. Εγώ τον έπιανα από το χιτώνιο και τον τραβούσα να πέση κάτω. Αυτός τίποτε. Κοίταζε ψηλά και είχε τα χέρια του έτσι, σταυρωμένα. Έ, φαίνεται μας λυπήθηκε ο Μεγαλοδύναμος, και κάποια στιγμή ήρθαν τα αεροπλάνα και άνοιξαν δρόμο. Όταν φεύγαμε, του λέω:— Καλά, Χριστιανέ μου, γιατί δεν έπεφτες κάτω;— Προσευχόμουν.— Προσευχόσουν; ρώτησα με μεγάλη απορία».Τι δύναμη είχε…